به گزارش سرویس خبری بسیج علمی از هرمزگان؛ درتعریف پدافند غیرعامل باید گفت مجموعه اقدامات غیرمسلحانه ای که موجب افزایش بازدارندگی،کاهش آسیب پذیری،تداوم فعالیت های ضروری، ارتقاء پایداری ملی و تسهیل مدیریت بحران در مقابل تهدیدها و اقدامات نظامی دشمن می شود.
اما اینکه پدافند غیرعامل در استان به خوبی اجرایی و عملی می شود یا خیر جای سئوال است.
هشدارهای هواشناسی وبررسی نقشه های ایستگاه هواشناسی هرمزگان و تهران نشان می دهد که جواستان هرمزگان طی دوسه روز ناپایدار و توام با بارندگی های سیل آسابوده و نیازمند اتخاذ تدابیر اساسی و جدی است.
سیل دروازه قران شیراز در کمتر از 7دقیقه جان 22هموطن را گرفت و 200خودرو را تخریب کردو در آق قلا و گمیشان و خوزستان هم حدود دوهفته است که همگان داوطلبانه در حال امدادرسانی و کمک هستند اما تاکنون نتوانسته اند انگونه که باید میزان خسارات هارا کاهش داده و سرپناه امنی برای سیل زدگان فراهم نمایند.
هرمزگان با دارا بودن دریا و مواجه 20ساله با خشکسالی به جرات می توان گفت آمادگی مواجه با بحران را ندارد و حتی برای یک بارندگی دوسه ساعته نیز آماده نیست چرا که بارندگی های دی و بهمن ماه در شرق و مرکز استان و غرب نشان داد که بسته شدن مسیرهای ارتباطی و ابرگرفتگی معابر و جاده ها و طغیان رودخانه های دایمی و فصلی از معایب بارش های آسمانی است. اما اینکه بخواهیم در برابر سیلی که نمونه مشابه انرا کمتر از دو هفته در استان های دیگر دیده و شنیده ایم با چند گونی شن وعلم کردن چادرهای هلال احمر بایستیم و آماده باش خودرا اعلام نماییم باید گفت که پدافند غیرعامل در شعار محکوم به شکست است و نیازمند کارهای میدانی و عملی است،لایروبی خورهای سراسر استان و بازکردن راه آب در تمامی رودخانه ها و خورهایی که طی سالها مسدود شده ویا ساخت وساز انجام شده است .
بسیج نمودن تمامی ظرفیت ماشین آلات سنگین موجود در استان در مسیرهای ورودی و خروجی سیلاب و هشدارهای واقعی به مردم وساکنان روستاها که در مسیر سیلاب هستند و ... همگی می تواند تا حد زیادی از بروز فاجعه انسانی مشابه استان های گلستان و خوزستان جلوگیری نماید. اما اینکه برای حفظ آرامش مردم از دادن هشدارهای واقعی عمق فاجعه را برایشان ترسیم نکرده و حاشیه امن کاذبی ایجاد کنیم قطعا به مصیبتی همچون سیل زدگان سایر نقاط دچار خواهیم شد.
با تمام تفاسیر باید گفت بحران ها غیرقابل پیش بینی اما قابل علاج و درمان بوده و باید از هماکنون به فکر آینده زیست محیطی و توسعه پایدار کشور و منابع قابل تجدید و غیرقابل تجدیدآن بود؛ اینکه به بهانه ساخت وساز و ویلاسازی بسیاری از زمین ها ومنابع طبیعی ودریا و کوه و جنگل را به بهای ثمن بخس به افراد واگذار کرده و بنشینیم و دست روی دست بگذاریم و شاهد تخریب محیط زیست و جنگل و دریا و طبیعت باشیم به نوعی کفران نعمت های الهی است و بی شک دیریا زود تاوان این ناشکری الهی و ناسپاسی را باید به طبیعت پس بدهیم همان گونه که هموطنان مان در سایر استان ها تاوان سنگینی بابت زیاده خواهی عده ای پس دادند و خسارات مادی و معنوی زیادی متحمل شدند.
امید است ازاین پس با طبیعت این مادر مهربان مان با احترام بیشتری رفتار کرده و قدردان زیبایی ها و لطف ومهرش بیش از پیش باشیم تا وارثی امانتدار برای آیندگان و فرزندان این آب و خاک باشیم و سهم آنهارا از طبیعت زیبا در اینده لحاظ کنیم.
