خبرگزاری بسیج قزوین: تنگه چزابه یاد آور روزهای سخت دوران دفاع مقدس است که با خون شهدای این سرزمین ماندگار شد. چذابه یعنی سراب. یعنی فریبنده و کذاب. که انسان را به سوی آب می کشاند اما خبری از آب نیست.
این تنگه در میان کوه ها اسیر و گرفتار نشده است بلکه در زمستان دو طرف آب و در تابستان یک طرف آب و روی دیگرش رمل و ماسه های روان است.
به هیچ گوهی وصل نیست تنها جاده ای که از میان رمل و آب می گذرد به تنگه چذابه معروف است.
اینجا عروج مردان الهی را تجربه کردم، در گوشه ای سیم خاردار های جمع آوری شده عراق را مشاهده می کردم که پر از مین های خنثی نشده بود.
چذابه برگ ریزان نخل های تناور ایران اسلامی بود. جاییکه نخل های طلایی با چهره های آسمانی غباری از غیرت و مردانگی به چهره آنان نشسته بود.
مردانی که بوی خدا می دادند. چه روزگاری را مردان سرزمینم تجربه کردند.روزهایی که دنیای کفر و استکبار با تمام ابزار و لشکریانش برای ساقط ساختن انقلابی خمینی و مکتب عاشورا قیام کردند اما چذابه شهادت داد که هیچ کس در این دنیای وانفسا نمی تواند بودن و استقامت لشکریان خدا را بر زبان جاری کند.
چذابه تو در قیامت شهادت بده که مردانی از طایفه سلمان به عشق ابا عبدالله با لبان تشنه جان دادند تا جان دادن یک ملت را خران روشنفکر و استکبار عالم به گور ببرند.
ای روزهای خفته در خون، ای خاک چذابه هنوز مردانی در دل خود داری که بودنشان خاکت را بها می دهد و قطعه از بهشت می شود.
آمده ایم تا نگاه زیبای تو را ببینیم و بغض فروخفته ات را بیرون بریزی!!
هرگز فراموشت نمی کنیم. تو نیز ما را فراموش نکن
۱۰۰۲/ت۳۰/ب
