خبرگزاری بسیج قزوین: با کاروان راهیان نور سپاه ناحیه امام رضا (ع) شهرستان البرز در حال زیارت کانال کمیل و حنظله بودم که نگاهی افسوس دار را در چهره مردی مشاهده کردم ! به جایی آمده بود که برادرش پرواز کرد.
احمدرضا اکبری،جانباز و برادر شهید از فلاورجان با خبرنگار بسیج مستقر در کانال کمیل و حنظله همکلام شد و گفت: در آن روزهای سخت بنده رزمنده بودم، معبری را بچه ها باز کرده بودند و میدان مین پاکسازی شده با سیم خاردارهای فرشی تجهیز شده بود. پس از اینکه مسیر در شب عملیات به خاطر آب و باتلاق گم شد، باید میدانی را باز می کردیم تا گردان به عقب برگردد.
به روی مین رفتم پایم از زانو قطع شد.
تا امروز ذره ای پشیمان نشدم و هیچ دردی را حس نکردم.
جانباز دوران دفاع مقدس افزود: افرادی که پس از ۳۰سال ما را از بی بی سی و سایرین قضاوت می کنند بدانند اگر هزاربار زنده شوم و بمیرم باز هم همین مسیر را انتخاب می کنم.
اینجا برای من زندگی دوباره است، دوباره متولد می شوم، روزهایی که مادرم فرزندانش را بدرقه می کرد را به یاد می آورم، اینجا کانال کمیل است، کربلای ایران! جایی که برادرم پرواز کرد. تنها آرزویم این است که یک بار دیگر به همان دوران برگردم.
گفتم؛ عده ای می گویند جوانان آن زمان چون سواد نداشتند آنها شستشوی مغزی شدند و به جبهه رفتند وی در پاسخ به سوال من گفت:
اگر کسی وارد خانه شما شود و بخواهد به ناموس شما تجاوز کند و فرزندانتان را قتل عام و خانه هایتان را ویران کند برای دفاع با سواد و بی سواد معنی ندارد. مگر با سواد باشید دفاع نمی کنید؟ در دوران جنگ با سواد و بی سواد جنگیدند. از چمران که در ناسا و آسمانها سیر می کرد تا سایرین که سواد خواندن نداشتند.
جانباز دفاع مقدس گفت: عملیات نصر برای من زندگی بود، امده ام تا با بردارم سخن بگویم! ای سرزمین پر از راز و مهمانپذیر مردان الهی! چه آرام و بی قرار خفته ای؟ اینجا فرودگاهی بود که برای پرواز نیازی به پرنده هایی با بال آهنین نداشت. به خاطر بغض و اشک های رزمنده دفاع مقدس گفتگو نیمه کاره ماند.
