۵ دلیل برای حضور باشکوه مردم در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب
به گزارش سرویس اساتید خبرگزاری بسیج، مسئول بسیج اساتید استان بوشهر گفت؛ بهمن چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی متفاوت‌تر از سال‌های گذشته با شکوه هر چه تمام‌تر برگزار شد.
۲۲ بهمن ۱۳۹۷ به نسبت سال‌های گذشته از جهاتی متفاوت بود:
۱. دشمن‌روی کلمه چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی بسیار حساس بود و از مدت‌ها قبل تمام تبلیغات خود را همراه با جنگ شدید روانی برای ناامید کردن مردم و عدم‌حمایت آن‌ها از نظام جمهوری اسلامی شروع کرده بود و با استفاده از ابزارهای گسترده رسانه‌ای خصوصاً فضای مجازی این‌گونه القا می‌کرد که نظام جمهوری اسلامی موفق نخواهد شد چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی را جشن بگیرد.
آن‌ها تبلیغات خود را آن‌قدر افزایش دادند که گویا خودشان نیز باورشان شده بود که کشتی انقلاب اسلامی در چهلمین سالگرد پیروزی خود به گِل خواهد نشست و آن‌ها عید کریسمس را به همراه منافقین خائن در تهران جشن خواهند گرفت.
۲. معیشت مردم که با سوء تدبیر دولت‌مردان در وضعیت سختی قرار گرفته، می‌توانست به‌راحتی این بهانه را به دست مردم بدهد تا در اعتراض به این‌همه گرانی‌های بی‌حساب‌وکتاب و یا سایر مشکلات، در راهپیمایی بزرگ ۲۲ بهمن شرکت نکنند. بخصوص که روز ۲۲ بهمن روز تعطیلی است و هیچ اهرمی نمی‌تواند مردم را به‌طور سازمان‌دهی شده و یا بر اساس دستور اداری به خیابان‌ها بکشاند.
۳. وضعیت جوی در اکثر نقاط میهن اسلامی بارانی یا برفی بود و برای مردمی که دنبال بهانه باشند که نخواهند خود را به دردسر بیندازند فرصتی بود تا در خانه بمانند و در نتیجه حضور کم‌رنگ باشد.
۴. دلایل فراوان دیگری نیز می‌توان برای توجیه عدم حضور مردم درصحنه پیدا کرد که همگی آن‌ها نیز ریشه در واقعیت دارند: ازجمله بیکاری خیل عظیمی از جوانان، رفتارهای تبعیض‌آمیز و غیرعادلانه، حقوق‌های نجومی، رفاه‌طلبی بخشی از مسؤولان، بسیاری از مشکلات اجتماعی از جمله موانع ازدواج و در نتیجه بالا رفتن سن ازدواج و امثال آن...
همه این دلایل یا بخشی از آن‌ها می‌توانست عامل و انگیزه‌ای برای عدم حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن باشد آن‌هم یک راهپیمایی که برای حضور مردم هیچ ابزار فشاری وجود ندارد.
۵. راهپیمایی امسال توانست آبرو و حیثیت کاذبی را که سردمداران آمریکا ازجمله ترامپ، پمپئو و جان بولتون به خیال خود داشتند بر باد دهد و اعتبار و موقعیت ایرانی‌ها را در سطح بین‌المللی ارتقاء ببخشد.
این حمایت و این حضور شورانگیز و بی‌نظیر از یک نظام را در تاریخ ملت‌ها، فقط در میان ملت ایران می‌توان جست‌وجو کرد. بسیاری از ملت‌ها وقتی انقلاب می‌کنند و یا از حکومت جدیدی حمایت می‌کنند پس از مدتی نسبت به آن حکومت و نظام بی‌تفاوت می‌شوند و بیشتر به دنبال رفاه مادی خود هستند و نسبت به سیاست‌های کلان آن دولت بی‌تفاوت می‌شوند. ولی وضعیت مردم ایران متفاوت است. هرچه زمان می‌گذرد حساسیت مردم و دفاع آن‌ها از انقلابشان بیشتر می‌شود. حال علت چیست؟ رمز این حضور شکوهمند و شگفت‌انگیز چیست؟
اولین مسئله برمی‌گردد به محتوای انقلاب اسلامی، انقلاب اسلامی ایران از اول که با تدبیر بنیان‌گذار نظام مقدس جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) شکل گرفت با انگیزه اعتقادی و ایمانی و دعوت مردم به‌سوی توحید و پرستش خدا شکل گرفت. مهم‌ترین آرمان انقلاب اسلامی ایران مصداق این آیه است: «و لقد بعثنا فی کل امۀ رسولا ان اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت» (نحل / ۳۶)
یعنی استقرار نظام توحیدی همراه با نفی حاکمیت طاغوت. مردم مسلمان ایران برای تداوم انقلاب خود رسالتی پیامبرانه را بر دوش احساس می‌کنند که نه‌تنها مشکلات اقتصادی مانع از حمایت آن‌ها از انقلاب نمی‌شود بلکه انگیزه آن‌ها را در تداوم نظام بیشتر می‌کند.
به عبارتی اصلاً نمی‌توان آرمان‌ها و نوع نگاه ملت مسلمان ایران را با سایر ملت‌ها مقایسه کرد. ملت ایران خود را صاحب انقلاب می‌داند و انقلاب را فرزند خود، عهد و پیمانی نیز با خدای خود بسته که این انقلاب را به مقصد برساند. همان‌طور که در حدوث و پیروزی آن نقش‌آفرین بود در بقا و تداوم آن نیز خود را نقش‌آفرین می‌داند؛ بنابراین هرچه که موانع و مشکلات از سوی دشمنان در خارج و ضدانقلاب‌های داخل و لیبرال‌های ورشکسته و غرب‌زده بیشتر می‌شود عزم مردم در حفظ و صیانت از نظام اسلامی بیشتر می‌گردد.
دومین مسئله که عزم ملت ایران را در دفاع از نظام و انقلاب بیشتر می‌کند، روشن‌بینی، بصیرت و فهم دقیق از اوضاع جهانی است. ملت ایران وقتی به دشمنان انقلاب در آن سوی مرزها نگاه می‌کند درمی‌یابد که پلیدترین، رذل‌ترین، خائن‌ترین و جنایت‌کارترین انسان‌ها در پشت‌صحنه دشمنی با نظام جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی هستند. چگونه کسانی با این ویژگی که چنگالشان آغشته به خون‌های مظلومان و محرومان جهان است و برنامه‌ای جز غارت ملت‌ها ندارند می‌توانند منجی ملت ایران باشند.
بنابراین با شناخت دقیقی که ملت ایران از دشمن خود دارد، درست در نقطه مقابل خواست او گام برمی‌دارد و از انقلاب خویش دفاع می‌کند.
سومین نکته اینکه به دنبال انقلاب اسلامی، مردم‌سالاری دینی شکل گرفت که در مقابل دیکتاتوری بود. اگر این نظام نباشد دیکتاتوری جای آن را خواهد گرفت لذا مردم برای حمایت از نظامی که خودشان بنانهاده‌اند، به صحنه آمدند. این راهپیمایی تودهنی به دلقک‌بازی‌های چند ماه اخیر منافقین و پهلوی بود.
چهارمین مسئله که موجب شده مردم همچنان در صحنه بمانند و با تمام وجود از انقلاب اسلامی دفاع کنند، اعتمادی است که مردم به اصل حاکمیت نظام‌دارند.
در هیچ جای جهان نظامی وجود ندارد که در رأس آن شخصیتی باشد که عنوان «عادل» را بتوان بر آن گذاشت، بدین معنا که علاوه بر تقوا و پاکی و اخلاص در رفتار شخصی و جایگاه رفیع در شناخت اسلام واقعی و قدرت تدبیر و شجاعت منحصربه‌فرد، هیچ سهمی نیز از انقلاب اسلامی برای خود و نزدیکانش در نظر نگرفته باشد.
امتیازِ داشتن چنین رهبری در رأس حاکمیت، منحصراً در اختیار ملت ایران است. این ویژگی‌ها را هم در بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) درمی‌یابیم و هم در خلف صالحش حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خامنه‌ای می‌بینیم. این اعتماد و اطمینان به همه صلاحیت‌هایی که یک رهبر ایده آل باید داشته باشد، باعث شده که مردم نیز حاضر باشند برای حفظ انقلابشان از هیچ‌چیز دریغ نکنند.
اعتماد به شایستگی و رهبری نظام در میان مردم آن‌قدر است که موجب شده حتی تعلل و ضعف عملکرد مسؤولان در سه قوا نیز آن‌ها را به اصل نظام بدبین نسازد.
مردم دریافته‌اند و اعتقاد دارند که اصل نظام جمهوری شجره طیّبه‌ای است که ریشه در عرش دارد و با آفت‌هایی که از جانب دشمنان خارجی و داخلی و یا ضعف مسؤولان اجرایی مواجه می‌شود به زردی نخواهد گرایید.
با همه این توصیفاتی که بیان شد، تجربه چهل‌ساله حضور مردمی در صحنه‌های انقلاب اسلامی بخصوص راهپیمایی ۲۲ بهمن، نشان از این دارد که انقلاب ایران هیچ وقت حمایت مردمی خود را از دست نخواهد داد و نهایت حرف مردم این است که:
«مسؤولان بخصوص در قوای سه‌گانه این حضور را به نام خودشان ننویسند و غره نشوند. مردم به عشق رهبری آمدند و شعار دادند: این‌همه لشکر آمده به عشق رهبر آمده، حضور مردم به معنای تأیید ناکارآمدی‌ها نیست. مردم می‌گویند: ما در صحنه‌های دفاع از انقلاب و نظام شرکت خواهیم کرد و در هیچ شرایطی این صحنه را ترک نخواهیم کرد؛ چون عامل مشکلاتمان علاوه بر دشمنان خارجی نتیجه برخی انتخاب‌هایمان در داخل است که باید در آن تجدیدنظر کرد.»
