تحریمها ایران را در سراشیبی قرار داده/ با وجود ۴۰ سال سوء مدیریت، سال گذشته رشد ۸ درصدی داشتیم
به گزارش خبرگزاری بسیج، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران درباره توافق هستهای ایران (برجام) و مسئولیت اروپاییها در این زمینه و ایجاد سازو کار مالی «اینستکس» با روزنامه سوئیسی «بازلرتسایتونگ» گفتگو کرد.
ظریف گفت: «وقتی که آمریکا از توافق هستهای با ایران خارج شده است، کشورهای دیگر مسئولیتهایی دارند که شامل ۱۲ مورد میشود و این سازوکار شامل این موارد نمیشود بلکه فقط مقدمهای برای اجرای وعده هاست. در توافق هستهای (برجام) عادی سازی روابط اقتصادی پیشبینی شده است. ساختاری مانند اینستکس کانال ارتباط مالی عادی نیست بلکه در جهت خلاف آن عمل میکند.
وزیر امور خارجه ایران در ادامه گفت که اینستکس هنوز اجرایی نشده است دوم اینکه ایجاد آن نه ماه به درازا انجامید و سومین مورد این است که باید پول در آن جریان داشته باشد و تبادل مالی فقط زمانی رخ میدهد که تجارت، مبادله نفت و سرمایه گذاری رخ دهد و این موضوعی ضروری است.
این روزنامه سوئیسی در ادامه از ظریف پرسید که آیا اینکه صادرات نفت ایران از ۲.۵ بشکه در روز به بیش از یک میلیون بشکه کاهش یافته است و اینکه آیا این مقدار در دراز مدت کافی است هم پرسید که ظریف گفت: «خیر اینطور نیست و کمتر از مقداری است که ما قبل از توافق هستهای و زمانی که تحریمهای سازمان ملل متحد وجود داشت، میفروختیم. اما اکنون آمریکا تمامی تلاش خود را به کار گرفته تا همه را به زانو در آورد. کلمات زیبا در دراز مدت کارایی ندارند.»
وزیر امور خارجه ایران در پاسخ به اینکه ایران تا چه زمانی در توافق هستهای باقی خواهد ماند هم گفت: «این به خواست مردم بستگی دارد. اقلیت بسیار قدرتمندی در کشور ما مخالف برجام بودند، ولی اگر مردم بیشتر خشمگین شوند این گروه ممکن است به زودی به اکثریت تبدیل شوند. یک نظر سنجی نشان میدهد که همچنان ۵۱ درصد مردم از باقیماندن در برجام حمایت میکنند. اما ما نمیتوانیم در جهت خلاف خواست مردم عمل کنیم.»
خبرنگار این روزنامه به وضعیت داخلی ایران اشاره کرد و گفت که بسیاری از ایرانیها دولت را باعث سوء مدیریت در مسائل میدانند و ظریف گفت: «سال گذشته با وجود ۴۰ سال سوء مدیریت، رشد ۸ درصدی داشتیم، اما چرا اکنون در سراشیبی قرار گرفته ایم؟ به دلیل وجود تحریم ها. در غیر این صورت چیزی تغییر نکرده است. سوءمدیریت و مشکلات ساختاری اقتصاد در ایران مسئله جدیدی نیست.»
بازلرتسایتونگ از ظریف پرسید که اگر معافیتهای آمریکا برای فروش نفت ایران تمدید نشوند، آیا این به معنای پایان توافق هستهای است؟ وزیر امور خارجه ایران اینطور پاسخ داد: «گمان نمیکنم که این مجوزها برای حمایت از ایران و یا توافق ایجاد شده باشند بلکه طبق ارزیابی آمریکا از بازار نفت وضع شدهاند. آمریکاییها به نگرانیهای اروپاییها هیچ توجهی نمیکنند و از آنها میخواهند که از توافق خارج شوند. جامعه جهانی باید تصمیم بگیرد که آیا به نفع آنهاست که بگذارند، آمریکا به دیکته کردن غیرقانونی خود ادامه دهد. اروپاییها باید از خود بپرسند که با وجود چنین سابقهای اگر آمریکا خواستار پایان رابطه تجاری با چین باشد، چه خواهند کرد؟
ظریف در ادامه گفت که اگر همگی مشتریان (نفت) ایران تصمیم بگیرند که در برابر تهدیدهای آمریکا سر فرود آورند در این صورت ایران هم ابزار دیگری خواهد داشت و افزود: «من در این مورد چیزی نمیگویم. ترامپ از غافلگیری خوشش میآید و به همین دلیل ما هم با او همینطور رفتار خواهیم کرد. هماکنون تمامی بازار ما خارج از اروپاست و اروپایی در حال حاضر از ما نفت نمیخرد و با احتیاط به تحریمها توجه دارد.»
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران همچنین درباره شرایط داخلی کشور هم گفت: «ایران کشوری بسیار باثبات است چرا که ما به نیروهای خارجی تکیه نداریم. ثبات ما از داخل تامین میشود، اما مردم در رنج به سر میبرند. تقریبا هیچ کارشناسی انتظار نداشت که این تعداد از مردم در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی به خیابان بیایند. آنها میتوانستند به تعطیلات بروند، اما حمایت خود را نشان دادند.»
وزیر خارجه ایران در ادامه این گفتگو خاطرنشان کرد: «بخشی از مردم ما با سیاست خارجی ما موافق نیستند و میتوانند این ناخرسندی را در خیابان و یا در قالب مطالبی در روزنامهها ابراز کنند. اما یک نظرسنجی که ما هم آن را انجام ندادیم بلکه دانشگاه مریلند آن را تهیه کرده است نشان میدهد که بیشتر مردم معتقدند که سیاست خارجی ما در سوریه و منطقه برای امنیت ملی ما حیاتی است.»
ظریف همچنین گفت که تنها دلیل حضور ایران در سوریه مبارزه با تروریسم و دعوت دولت سوری است و با اشاره به اینکه متاسفانه مبارزه با تروریسم پایان نیافته است هم گفت: «بخش اعظمی از شهر ادلب در اختیار جبههالنصره است در اطراف دیر الزور هم همچنان تروریستهای داعشی وجود دارند و در عراق هم همینطور است. تروریستها چهره متفاوتی به خود گرفته اند. آنها به خانه رفته اند و منتظرند تا در فرصتی مناسب دوباره به صحنه بیایند. ما باید مراقب باشیم. اگر دیگر به ما نیازی نباشد این پایان حضور ما خواهد بود.»