یادداشتی از حیدررحیم پور ازغدی به خبرگزاری «بسیج»که در شرح ذیل آمده است:
بسمه تعالی حیدررحیم پور
نوشاب
چند روز پیش شنیدم یک شبه بهاء نوشابه ها نزدیک به دو برابر گشته و از طرف دیگر تلویزیون نشان میداد گوجه فرنگیهایی که چون لعل میدرخشید در مزارع انباشته شده و خریدارانش کم میباشند با اینکه بهاء گوجه فرنگی به اندازه یک شیشه نوشابه است و همه پزشکان نوشابه ها را زیانبار میدانند و در فوائد خوردن گوجه فرنگی چنان مینویسند که گوئی این میوه بهشتی شفابخش همه دردهاست و بر فرهنگمان لبخندی زدم و گفتم کجا رفتند آن قلیان شکنانی که انگلستان را به زانو درآوردند؟! آیا اگر از امروز همه امت تصمیم بگیرند و دگربار به جای نوشابه سرسفره از شربتهای باستانی خود شربت به لیمو، آب لیمو، سکنجبین و بخصوص دوغ که همهاش خاصیت است بچینند! آیا در ظرف چند روز کارخانه از پای نمیافتد؟ دوستی گفت آنها پیشاپیش جلوی چنین پیشآمدی را گرفتهاند. گفتم: چگونه ؟؟ پاسخ داد اندک اندک ما را معتاد به نوشیدن نوشابهها ساختند و کسی جلودار اعتیاد نیست و به خاطر آوردم مصاحبه ایی که با مرد کارتن خوابی شده بود. پرسشگر آزاد که بیشتر صاحب مغازه و منزل و کسب و کار بود و اینک کارتن خواب شده است میپرسد آخر چرا چنین کرد؟ اعتیاد سرآغاز چون نسیمی جانپرور به سویت میآید و اندک اندک تندباد و گردبادی میشود که تو را از خانه و زندگیات میکند و کارتن خوابت میکند و من از اینکه مردم بتوانند کارخانههای نوشابه را زمینگیر کنند هنگامی ناامید شدم که دیدم شخصی که درآمد روزش به اندازه چند شیشه نوشابه نیست و با یک شیشه نوشابه به دستش به خانه میرود و با آه و افسوس با خود میگوید آخر در یک روز این همه بالا رفتن قیمت و با خود میگفتم کجا رفتند آن قلیان شکنان و برمدیریتها میخندیدم.