اما انقلاب اسلامی ، انقلابی که در تاریخ پر فراز و نشیب کشورمان قدش بلند تر از سایر رخداد هاست و بیشتر به چشم ها گره میخورد . انقلابی که به وسعت خواسته ی همه مردم به بار نشست و با مسیر پر پیچ و خم رو به رو شد ، انقلابی که تهمت و تهدید و تحریم و تحریف و تجمیع را به خود دید ، تهمت به ناکارآمدی ، تهدید به جنگ ، تحریم پی در پی ، تحریف صحبت هایش در جهان و تجمیع قدرت های جهانی بر علیه آن، ناکارآمد بود و حال در آستانه چهل سالگی خود به سر میبرد . شاید مهم ترین شاخصه پایداری نظام جمهوری اسلامی ، خواست مردم برای پایداری آن است یعنی قدرتی که از بطن مردم و برای مردم سرچشمه میگیرد ، مردمی که خودشان بدون حمایت حکومت دیگر انقلاب کردند و نظام جمهوری اسلامی ایران را به پا کردند. در چهل سال گذشته شاهد جنگ های نظامی پی در پی و فشار های بی دریغ دشمنان انقلاب برای از بین بردن نظام حکومتی ایران بوده ایم که مهم ترین علت پایداری و استواری انقلاب همان مردم بودند که آسیب ها و درد های زیادی را به جان خریدند تا پای پیمانشان با معمار انقلاب بمانند . شاید صحیح ترین جملات برای پاسخ به سوال که چرا مردم بعد از انقلاب باید درگیر این بحران ها باشند سخنان نافذ رهبرمان باشد که می فرمایند : این چیزها که شما میببینید حوادث طبیعی یک راه دشوار به سمت قله است ، ...، اما داریم میرویم ،... داریم میرویم ، نکته این است . از گذشته انقلاب که بگذریم و به حال و آینده آن رجوع کنیم با این پرسش رو به رو میشویم که در آستانه چهل سالگی انقلاب ، انقلاب با تغییر نسل مواجه شده است ، نسلی که جوانان آن انقلاب را با چشم خود ندیده اند و حال نکته آن است که انقلاب اسلامی نسل پرور است . در استانه تولد انقلاب شاید بهتر است به این نکته گوش جان بسپاریم که انقلاب نیاز به جشن و پایکوبی برای بقای خود ندارد بلکه نیاز مبرم به مردم انقلابی و نسل انقلابی دارد . حال که انقلاب چهل ساله شده است نیاز مبرم آن به نسل جدید انقلابی بیشتر هویدا میشود ، انقلابی که به استحکام کافی برای عدم انحلال آن توسط حمله نظامی و تحریم و تهدید رسیده است ، تنها راه بر اندازی آن نشانه گرفتن قدرت اصلی آن یا همان پشتوانه مردمی آن است و تنها راه تنومند شدن آن تربیت نیروی انقلابی است تربیت نیرویی به همان کیفیت رزمندگان دفاعی که مقدس بود و به کمیت همان نیرو هایی که در سال 57 یک دست و یک صدا ، دست به انقلابی شکوهمند زدند . اما نیروی انقلابی را چه کسی تربیت می کند؟ کسی غیر از خود مردم ؟خیر . بهترین معلم نسل انقلابی ، خود مردم هستند که با تکیه بر باور های و عقایدشان و در نظر گرفتن اسطوره هایشان ،در چارچوب نظام جمهوری اسلامی ، نسلی کارامد برای بنا کردن ابنیه هایی از جنس قدرت و شکوه و عزت بر تنه ی تنومند انقلاب ، تربیت میکنند. نیاز است تا در این برهه از تاریخ باور های انقلاب را دوباره احیا کنیم ، باور هایی که می گویند انقلاب از مردم و برای مردم است . این باور انقلاب را به نوعی فرزند در بالین مهربان مردم نمود میکند که مردم دلشان نمی اید فرزندشان آسیبی ببیند و در زمانی که دردمند است با دلسوزی نوش داروی آن را حتی شده از جان خود می گیرند و به فرزندشان میدهند و به محض مشاهده کج روی حتی اندک آن ، قاطع و راسخ برای اصلاح آن قدم بر میدارند ، اینگونه است که انقلاب هم فرزندی نیکوست و به والدین خود خیر های فراوان میرساند . اما زمانی که فرزند بر اساس طبیعت آن دچار انحراف شود و والدین آن هم بی تفاوت باشند ، نظام رابطه ی آن ها برهم میخورد و مسیری را پی میگیرد که دیگر نه فرزند فرزند میشود نه والدین آن ،والدین !. خوب است بدانیم که هزینه گزافی پای انقلاب دادیم هزینه ای سر به فلک زده ، هزینه ای از جنس تن ، از جنس خون ، از جنس اشک . انقلاب پاره ی تن ما است ، انقلاب فرزند مردم ایران است ، نسبت به آن بی تفاوت نباشیم و با غیرت و تعصب او را همراهی کنیم ، مدد رسانیم و با قدرت در مقابل افرادی که قصد خم کردن قد انقلاب و قصد منحرف کردن آن از مسیر مستقیمش را دارند ،بگیریم ...
