زندگی نامه شهید محمد جعفری/ فرمانده سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان

به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان،  شهید محمد جعفری معروف به (حه مه رابی) در سال ۱۳۳۳ در شهرستان دهگلان که در آن زمان یکی از بخش‌های بزرگ شهرستان قروه دیده به جهان گشود. تا اواسط مقطع ابتدایی به تحصیل ادامه داد. در همان سال بود که با نهضت چشمگیر حضرت امام (ره) آشنا شد و به جمع عاشقان آن رهبر فرزانه پیوست. پس از پیروزی شکوهمندانه انقلاب اسلامی و پیدایش گروهک‌های ضدانقلاب در منطقه دهگلان، به مبارزه قاطعانه با آنان برخواست.

 

در سال ۵۸ به عضویت سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان در آمد. این سازمان در پی صدور فرمان تاریخی حضرت امام (ره) مبنی بر ایستادگی در مقابل گروهک‌های ضد انقلاب در سال ۱۳۵۸ تشکیل شد. به گونه‌ای که عده زیادی از مردان غیور کرد به صورت داوطلب سلاح در دست گرفتند و با عزم قاطع و استوار به مقابله با ضدانقلاب پرداختند. این سازمان وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود و بیشتر به جذب نیرو‌های بومی همت می‌گماشت.

بی نهایت ساده و بی تکبر بود؛ اخلاص عجیبی داشت؛ می‌شد خلوص و سادگی را در اعمال و رفتار او به وضوح مشاهده کرد. دلسوز بود. در آنچه که به او محول می‌گردید خیانتی روا نمی‌دید. خود را وقف انقلاب و اهداف نظام می‌دانست و از مبارزه با دشمنان اسلام و قرآن لذت می‌برد. گروهک‌های ضد انقلاب از دست او به ستوه آمده بودند و می‌خواستند به هر طریقی او را از سر راه خود بردارند و، چون در این راستا موفق نمی‌شدند خانواده او را مورد آزار قرار می‌دادند؛ به طوری که او به خاطر آن که بتواند با خیال آسوده به مبارزه با آن اشرار پلید بپردازد، خانواده خود را از دهگلان به قروه انتقال داد. نیرو‌های ضد انقلاب به حدی با او عداوت و دشمنی داشتند که او را بسیار ناجوانمردانه به شهادت رساندند و بدنش را تکه تکه کردند. از این اسناد محکم و معتبر که بتواند شقاوت و سنگدلی آن بی رحمان خود فروخته را به اثبات برساند، بسیار است.

شهید محمد جعفری نماز را وسیله‌ای برای رسیدن به شهادت می‌دانست؛ و همیشه در نماز خاضعانه از خداوند می‌خواست که شرف شهادت را نصیب او نماید. روزه داری بود که با لذت یک پیروزی و خستگی طاقت فرسای مبارزه با اشرار، افطار می‌کرد و در فرجام زندگی دنیایی خود هم، با گلوله و خون افطار ساخت که بهترین نوع روزه گشادن است. او بسیار صبور و شکیبا بود. از سختی مبارزه و جهاد احساس و ملالت نمی‌نمود. قلبی صاف و مهربان داشت. در وجودش کینه و عداوت نبود. همیشه می‌خواست که دیگران را از کار‌های بد باز دارد و به سوی کار‌های حسنه سوق دهد. بی ادعا بود و در برابر آن همه رنج و مشقتی که متحمل می‌شد، توقعی نداشت. خیر خواه دیگران بود و آن‌ها را مورد راهنمایی و ارشاد قرار می‌داد.

اخلاق خوب شهید محمد جعفری اتحاد اهل تسنن و تشیع را در پی داشت

اخلاق خوب فرمانده سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان باعث شده بود که اتحاد و هم‌بستگی خوبی میان برادران اهل تسنن و تشیع شکل بگیرد اتحادی که به نفع نظام نوپای جمهوری اسلامی و به ضرر گروهک‌های ضدانقلاب تمام شد.

بعد از تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان، شهید محمد جعفری معروف به حمه رابی فرماندهی این سازمان را بر عهده گرفت. شهید جعفری از جمله جوانان انقلابی دهگلان بود که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با چهره‌های مذهبی و انقلابی کردستان ارتباط خوب و مناسبی داشت.

بعد از استقرار گروهک‌های ضدانقلاب در شهر‌ها و روستا‌های استان کردستان و مهاجرت نیرو‌های ارزشی به استان کرمانشاه، شهید جعفری نیز به همراه مادر، برادر و تعدادی دیگر از جوانان انقلابی دهگلان راهی کرمانشاه شد و تا زمان تأسیس سازمان پیشمرگان مسلمان کرد و پاکسازی کردستان در کنار مهاجران ایستادگی کرد و بعد از آغاز پاکسازی کردستان راهی شهرستان دهگلان شد و مسئولیت سازمان پیشمرگان مسلمان کرد دهگلان را عهده دار شد.

شهید جعفری یک رزمنده بی ادعا بود. با اینکه مسئولیت سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان را عهده دار بود، اما هم، چون یک برادر با نیرو‌های تحت امرش برخورد می‌کرد و نیرو‌ها نیز به چشم برادر بزرگتر به ایشان نگاه می‌کردند و احترام ویژه‌ای برای ایشان قابل بودند.

منزل مادری شهید جعفری بخشی از سازمان پیشمرگان مسلمان کرد شاخه دهگلان شده بود و نیرو‌های سازمان همواره برای انجام کار‌های سازمان به خانه مادری شهید جعفری مراجعه می‌کردند. البته مادر شهید جعفری ـ. رابعه خانم ـ. خودشان نیز یکی از اعضای سازمان محسوب می‌شدند. ایشان در بیشتر لحظات در کنار نیرو‌ها بودند و هم، چون یک مادر که کار‌های فرزندانش را انجام می‌دهد، کار‌های مربوط به رزمندگان را انجام می‌دادند؛ رابعه خانم از پخت و پز گرفته تا شستن لباس رزمندگان و حتی نگهبانی دادن کمک کار نیرو‌های سپاه اسلام بودند.

شهید جعفری بخش قابل توجهی از حقوق دریافتی اش را به فقرا و مستمندان شهر و دیارش اختصاص می‌داد. شهید جعفری هر وقت حقوقش را دریافت می‌کرد، مقداری را به همسر و مادرش و مقداری را هم نزد خودش نگاه می‌داشت و باقی حقوقش را میان فقرا تقسیم می‌کرد.

شهید جعفری روزی که از دهگلان خارج شد و به کرمانشاه مهاجرت کرد، همه زندگی اش را به امان خدا رها کرد و به اتفاق مادر، همسر و برادرش و با دستان خالی به کرمانشاه رفت، ولی زمانی که به دهگلان بازگشت و بر اوضاع و احوال منطقه دهگلان مسلط شد، با آغوش باز از مردم و توابین پذیرایی کرد. ایشان فریب خوردگان گروهک‌های ضد انقلاب را با جان و دل پذیرفت و یک بار دیگر اتحاد و هم بستگی را به مردم منطقه هدیه کرد.

شهید جعفری یکی از شجاع ترین، با اخلاق‌ترین و متفکرترین نیرو‌های عملیاتی منطقه محسوب می‌شد. شجاعت شهید جعفری همواره در میان رزمندگان سپاه اسلام قابل تحسین بود. هرگاه خبری به دست ما می‌رسید و یا نیرو‌های ضد انقلاب در منطقه دیده می‌شدند، شهید جعفری با وجود اینکه مسئول سازمان بود، اولین نفری بود که به مطقه اعزام می‌شد و در این راه هراسی به دل راه نمی‌داد.

در اوایل استقرار سازمان پیشمرگان مسلمان کرد در دهگلان، رزمندگان بسیاری از شهرستان قروه و بخش سریش آباد در دهگلان خدمت می‌کردند. دوستی و برادری غیر قابل وصفی میان شهید جعفری و رزمندگان سریش آبادی وجود داشت. روابط خوب و برادرانه شهید جعفری با شهیدان یدالله حاجیان و جعفر طالبی و بسیاری از رزمندگان دیگر باعث شده بود که اتحاد و هم بستگی خوبی میان برادران اهل تسنن و اهل تشیع شکل بگیرد. برادری و برابری که به نفع نظام نوپای جمهوری اسلامی و به ضرر گروهک‌های ضد انقلاب تمام می‌شد.

شهید جعفری فتح هر قله و ارتفاعی که از همه بلندتر بود را بر عهده می‌گرفت. انجام کار‌های سخت بر عهده ایشان بود و شهید جعفری با عشق و علاقه کار‌های سخت را به سرانجام می‌رساند. نیرو‌هایی که در کنار شهید جعفری خدمت می‌کردند، وقتی با اخلاص و بی ریایی شهید جعفری روبرو می‌شدند، ایشان را الگوی خود قرار می‌دادند.

پس از مدتی به خاطر شایستگی و لیاقتی که از خود نشان داد به فرماندهی آن سازمان منصوب شد. در تاریخ ۵۹/۵/۸ هنگامی که به منظور بازدید از محور موچش - بلبان آباد رفته بود در روستایی به نام «هوار پان» در کمین نیرو‌های ضد انقلاب افتاد و همراه دو نفر از همرزمان دلاور خود به شهادت رسید. از شهید جعفری یک فرزند پسر و یک فرزند دختر به یادگار مانده است.

 

انتهای پیام/7727