«سهمیه خواهی جنسیتی» رقابتی بی پایان و باطل

به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،نگاه فرهنگی و اجتماعی مطلوب به زنان نگاهی است که آنان را در کانون خانواده می بیند. در واقع زنان در این نگاه خارج از کانون خانواده دیده نمی شود. تجربه نشان داده است که هر چقدر زنان هر چقدر از خانواده دورتر می شوند، آسیب در این حوزه بیشتر می شود. از همین روست که معاونت زنان و خانواده در نهاد ریاست جمهوری و همچنین در مجلس فراکسیون زنان و خانواده به طور مشترک طراحی و راه اندازی شده است.
اما در حال حاضر اخباری به گوش می رسد که به نوعی آسیب زدن و متفرق کردن این حالت مفید و موثر در زندگی زنان است. موضوع سهم خواهی گسترده‌ای که به نوعی زن را موجودی مظلوم و غیربرخوردار در جامعه نشان می دهد اینگونه القا می کند که حضور وی در خانواده سبب شده تا به اهداف خود نرسد. این نگرش از جمله فرهنگ لیبرالی و فمنیستی است که غرب آنرا به شدت تبلیغ کرده است. درواقع غرب این نوع سبک زندگی را سبک زندگی مدرن می نامد که بیشتر زنان را نه تنها از خانواده دور می سازد و وسط اجتماع رها می کند بلکه در ادامه موجب فشار زیاد کاری، اجتماعی و ... بر او می شود که کمتر روی آرامش را به خود می بیند. بعد روانی این مسئله بیشتر از بعد فیزیکی آن برای زنان مضر است.
این نگاه کم کم زنان را به سمت «سهمیه خواهی جنسیتی» معطوف می سازد. سهیمه خواهی که حالا به عنوان یک سیاست از سوی برخی از سیاستمداران بخصوص از سوی نهادهای دولتی به جامعه پمپاژ می شود.
در همین رابطه، «معصومه ابتکار»، معاون رییس‌ جمهور در امور زنان و خانواده، در نشست هم اندیشی با گروههای آموزشی و پژوهشی مطالعات زنان و خانواده کشور که در باشگاه فرهنگی نهاد ریاست جمهوری برگزار شد، با بیان اینکه موضوع مطالعات زنان باید به سمت جنسیت و نگاه متعادل باشد و در کشور تکلیف ما را ماده ١٠١ قانون برنامه ششم توسعه مشخص کرده است، گفت: « باید عدالت جنسیتی برقرار شود و در کنار بحث مطالعات زنان مطالعات جنسیت را هم داشته باشیم.»
این نگاه سهمیه خواهانه چند بعد منفی در شخصیت زنان ایجاد می کنند. اول اینکه زنان را به سمت مطالبه گری صرف هدایت می کند. دختران و زنان همواره سعی می کنند در این بعد به نقطه بالاتری نسبت به جنس مخالف برسند. افتادن در رقابتی بی پایان که در آن گسترش ظرفیت‌ها و رشد و تعالی شخصیت زن ملاک نیست بلکه یک پیروزی برای گرفتن حق و سهم مورد توجه قرار می گیرد.
در همین زمینه، «زهرا آیت اللهی» رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان در نشست سیاستگذاری خانواده اظهار داشت: «در آخرین جلسه ای که بر روی مبحث طلاق صحبت شد رهبری به سهمیه خواهی های جنسیتی به شدت اعتراض کردند و توجه به این مسیر برای برقراری عدالت جنسیتی را اشتباه دانستند.»
وی به بحث شاخص های عدالت جنسیتی اشاره کرد و گفت هیچ یک از شاخص های عدالت جنسیتی حرفی از حجاب نزده شده علیرغم اینکه ماده ۱۰۱ برنامه توسعه کشور به ان پرداخته و به نظر می‌رسد برخی جریان های فمینیستی از عدالت جنسیتی برابری جنسیتی را برداشت می‌کنند.
این درحالی است که عدالت جنسیتی به این موضوع می‌پردازد که هر کسی بر اساس توانمندی و استعداد و سوادی که دارد بایستی در جایگاه خاص خود قرار گیرد اما برابری جنسی به دنبال تبدیل کردن سهمیه جنسی به عنوان یک رانت برای ارتقای برخی از زنان جامعه است.
از سوی دیگر مطرح می شود که آیت‌اللهی سیاست‌های کلی خانواده و سیاست های جمعیتی را از سیاست های شاخص ترین سیاست گذاری ها در این حوزه عنوان کرد و گفت: «معضل بسیار بزرگ کشور در حوزه خانواده این است که بسیاری از سیاست های موجود ابلاغ نمی شود. رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان خاطرنشان کرد حدود ۱۵ سیاست مصوب شده از سوی این شورا در بدنه دولت ابلاغ نشده است.»
عدم ابلاغ و اجرای سیاست‌های حوزه خانواده درحالی است که یک نوع تبلیغات جنسیتی در فضای سیاسی کشور شاهد هستیم. موضوعات جعلی چون ورزشگاه رفتن زنان و دختران از جمله مواردی است که حتی برخی از نمایندگان زن اصلاح طلب که به شدت از این موارد سیاسی جناحی دفاع می کنند، معترف هستند که این موارد از خواسته‌های اساسی زنان نیست. اما با بهانه‌هایی که زنان هم نیاز به تفریح دارند سعی می کنند سعی می کنند خود را توجیه کنند.
در همین باب آنچه مشخص است عدم ابلاغ سیاست های اصیل و اصلی و ورود به موضوعات جعلی و برساخته زنان در حوزه سیاسی است. این مسئله در جامعه هم باعث افتراق جنسیتی وهمچنین آسیب بیشتر زنان است. به عنوان نمونه ورزشگاه رفتن زنان به عنوان یک اصل از سوی بوق چی های سیاسی در جامعه صدا می کند، این درحالی است که در حوزه ورزش حرفه‌ای نیز زنانی حضور دارند که فعالیت می کنند اما با توجه به اینکه زنان به ورزش مردان توجه دارند و برای رفتن این منظور سیاسی تلاش می کنند، قطعا ورزش زنان به محاق و حاشیه می رود. به نوعی این سیاست حتی بیش از اینکه فمنیستی باشد مردسالارانه است چراکه نگاه از ورزش حرفه ای و تماشاگری ورزش زنان را به سمت مردان معطوف می کند.
با این حال شاهد آن هستیم که سیاست های اصلی نه تنها اجرا نمی شود بلکه در مرحله ابلاغ نیز در کارتابل‌های سیاستمداران می ماند و به جای آن موارد سیاسی جناحی مورد توجه قرار می گیرد. موضوعی که به وضوح می توان در حوزه زنان دید حاشیه پردازی و جنجال سازی است که قطعا هم فرصت‌های بوجود آمده در این حوزه را از دست می دهد و هم زنان را ازمطالبات اصلی و اساسی خود دور می کند./طنین یاس - امیرحمزه نژاد