سینمای ایران در جشنواره مقاومت
شیخ طادی در «امپراطور جهنم» تلاشی وافر داشته تا ابتدا با پازل بندی پلان‌هایی پر از رنگ و لعاب و نیز جلوه‌های ویزه تصویری دم از خلق میزانسن‌هایی نامتعارف بزند.
به گزارش خبرگزاری بسیج، پانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در سراسر کشور برگزار شد و گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به همین بهانه با انتشار گزارش‌های اختصاصی به معرفی آثار پخش شده در سینما‌های جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت پرداخته است که در ادامه از نظرتان می‌گذرد:
«امپراطور جهنم» به کارگردانی پرویز شیخ طادی
قصه‌های تازه و منطبق با حال جامعه اگر گرفتار روزمرگی نشوند؛ از جمله امتیازاتی است که می‌تواند سینما را زنده نگه دارد و بارقه امیدی را برای یافتن مضامین تازه هم باز کند. در این بین البته برخی موضوعات حساستر و فراگیرترند، و سینما قطعا چاره‌ای ندارد جز اینکه سراغ پرداخت و انعکاس عینی و فراگیر آن‌ها برود.
از پدیده تروریسم تا اسلام‌هراسی و غیره، مضامینی فرامرزی هستند که باید روی آن‌ها کار جدی کرد؛ از تحقیق گرفته تا نهایتا پرداخت آن در قالب فرمی سینمایی. این فیلم‌ها هدفشان نه فقط باید تامین خوراکی برای مخاطب داخلی بلکه به قولی لازم است حرفش همه جا خریدار داشته باشد.
«امپراطور جهنم» ساخته پرویز شیخ طادی، روی همین ریل بارگذاری شده و خیلی هم تلاش کرده تا اثری آینه‌وار از ماجرای رشد و نمو جریانات تروریستی تا وهابیت و نقش سعود در این بدهد، و حتی واکنشی باشد بر تطهیر‌های بی‌خود بیگانه از صهیونیسم و دار و دسته‌اش! هرچند که کم ایراد هم نیست.
در پرداخت اینجور مضامین؛ متاسفانه در فرم سینمایی و بویزه فیلمنامه، بسیار دست به دامن اغراق‌گویی می‌شویم. یعنی بجای اینکه روایت واقعی را درون سیکل قصه گویی سینمایی بگذاریم، فقط وقایع این پدیده را جار می‌زنیم. درحالیکه مخاطب نه در عالم واقع، بلکه بر صندلی سینماست و باید به زبان دوربین سینما با او حرف زد ومتقاعد کرد.
شیخ طادی در «امپراطور جهنم» تلاشی وافر داشته تا ابتدا با پازل بندی پلان‌هایی پر از رنگ و لعاب و نیز جلوه‌های ویزه تصویری دم از خلق میزانسن‌هایی نامتعارف بزند. بعدا نیز قصه را عمدتا در دیالوگ‌ها و بر دوش بازیگر توانایی همانند علی نصیریان می‌گذارد و تمام!
این فیلم هرچند روی پرده نیامده و عوام نیز آن را ندیده‌اند، ولی برای یقه‌گیری از وهابیت و صهیونیسم، تا زاییده آنان یعنی داعش، داستانی مغلطه‌مانند را به تصویر می‌کشد و تا حدودی نیز مبهم است و گنگ؛ و الا همه می‌دانند پدیده تروریسم واقعا زیر سر چه کسانی است، اما این نوع درشت‌گویی در فیلم برای تصویرسازی این پدیده چرک، مخاطب را راضی نمی‌کند.
وگرنه حرف رئال «امپراطور جهنم» عیان است و بر کسی نیز شبهه‌ای نیست و دغدغه گرانی را پشت فیلم می‌بینیم، ولی سینما که صرفا حرف زدن با صدای بلند یا جار زدن نیست؛ همینطور هم که فیلمساز فهمیده که باید داستانش را درگیر جلوه‌های ویزه و ضرب‌اهنگ موسیقی و ... سازد به شرطی که ساز همه اجزایش کوک باشد. «امپراطور جهنم» قوی نیست با اینحال به طرز فجیع هم بد به نظر نمیرسد گرچه بیش از این‌ها جای توقع و کار داشت.
«امپراطور جهنم» به کارگردانی پرویز شیخ طادی
قصه‌های تازه و منطبق با حال جامعه اگر گرفتار روزمرگی نشوند؛ از جمله امتیازاتی است که می‌تواند سینما را زنده نگه دارد و بارقه امیدی را برای یافتن مضامین تازه هم باز کند. در این بین البته برخی موضوعات حساستر و فراگیرترند، و سینما قطعا چاره‌ای ندارد جز اینکه سراغ پرداخت و انعکاس عینی و فراگیر آن‌ها برود.
از پدیده تروریسم تا اسلام‌هراسی و غیره، مضامینی فرامرزی هستند که باید روی آن‌ها کار جدی کرد؛ از تحقیق گرفته تا نهایتا پرداخت آن در قالب فرمی سینمایی. این فیلم‌ها هدفشان نه فقط باید تامین خوراکی برای مخاطب داخلی بلکه به قولی لازم است حرفش همه جا خریدار داشته باشد.
«امپراطور جهنم» ساخته پرویز شیخ طادی، روی همین ریل بارگذاری شده و خیلی هم تلاش کرده تا اثری آینه‌وار از ماجرای رشد و نمو جریانات تروریستی تا وهابیت و نقش سعود در این بدهد، و حتی واکنشی باشد بر تطهیر‌های بی‌خود بیگانه از صهیونیسم و دار و دسته‌اش! هرچند که کم ایراد هم نیست.
در پرداخت اینجور مضامین؛ متاسفانه در فرم سینمایی و بویزه فیلمنامه، بسیار دست به دامن اغراق‌گویی می‌شویم. یعنی بجای اینکه روایت واقعی را درون سیکل قصه گویی سینمایی بگذاریم، فقط وقایع این پدیده را جار می‌زنیم. درحالیکه مخاطب نه در عالم واقع، بلکه بر صندلی سینماست و باید به زبان دوربین سینما با او حرف زد ومتقاعد کرد.
شیخ طادی در «امپراطور جهنم» تلاشی وافر داشته تا ابتدا با پازل بندی پلان‌هایی پر از رنگ و لعاب و نیز جلوه‌های ویزه تصویری دم از خلق میزانسن‌هایی نامتعارف بزند. بعدا نیز قصه را عمدتا در دیالوگ‌ها و بر دوش بازیگر توانایی همانند علی نصیریان می‌گذارد و تمام!
این فیلم هرچند روی پرده نیامده و عوام نیز آن را ندیده‌اند، ولی برای یقه‌گیری از وهابیت و صهیونیسم، تا زاییده آنان یعنی داعش، داستانی مغلطه‌مانند را به تصویر می‌کشد و تا حدودی نیز مبهم است و گنگ؛ و الا همه می‌دانند پدیده تروریسم واقعا زیر سر چه کسانی است، اما این نوع درشت‌گویی در فیلم برای تصویرسازی این پدیده چرک، مخاطب را راضی نمی‌کند.
وگرنه حرف رئال «امپراطور جهنم» عیان است و بر کسی نیز شبهه‌ای نیست و دغدغه گرانی را پشت فیلم می‌بینیم، ولی سینما که صرفا حرف زدن با صدای بلند یا جار زدن نیست؛ همینطور هم که فیلمساز فهمیده که باید داستانش را درگیر جلوه‌های ویزه و ضرب‌اهنگ موسیقی و ... سازد به شرطی که ساز همه اجزایش کوک باشد. «امپراطور جهنم» قوی نیست با اینحال به طرز فجیع هم بد به نظر نمیرسد گرچه بیش از این‌ها جای توقع و کار داشت.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
