خبرگزاری بسیج قزوین: بار دیگر خداوند متعال این توفیق را به ما عطا کرده تا در فضای عطراگین به تقدس بسیج نفس بکشم.
اولین رویارویی و برخوردم با بسیج، تفکر انقلابی حضرت مادر بود که ولی زمانم را به من شناساند! رهبرم را وقتی سه سالم بود می شناختم، هر کجا در خانه یا خیابان روی مهتابیش را که می دیدم با انگشت اشاره می کردم که "آقا!" شاید بپرسید چه ربطی به بسیجی بودن دارد؟ ولی من در خرد سالی رهبرم را همتراز پدبزرگم دوست می داشتم، او را عضوی از خانواده ام می دیدم و همیشه سهمی از محبت قلبی ام را برایش نگه می داشتم!
بزرگ تر که شدم به یک اصل در زندگی ایمان آوردم، "بسیجی کسی است که فرمان فرمانده را بدون چون و چرا می پذیرد" او را به فرماندهی قبول داشتم! و از دید من مطیع امر ولی بودن عین بسیجی بودن است حتی اگر نامت با عنوان "عضو" در هیچ حوزه و پایگاهی ثبت نباشد!
شناخت رهبر اولین رکن بسیجی بودن است و این نهال باید در آموزه هر کسی که می خواهد بسیجی باشد، ریشه بدواند.
نونهال که بوده ایم در مدرسه هایمان با بسیج آشنا شدیم، مسجد که رفته ایم با حوزه بسیج مساجد و محلات آشنا شده ایم، دانشجو که بوده ایم با بسیج دانشجویی اندیشه خود را ورزیده کرده ایم، اگر توانسته باشیم پیشه ای برای خود دست و پا کنیم در هر قشری، عضوی از اقشار مختلف بسیج بوده ایم .
برای منی که این مراحل را پله به پله طی کرده ام یک چیز مشترک وجود دارد، اینکه" خدمت به کشور، انقلاب و ملت را در دستور کار و عمل خود قرار بده، وقف باش برای اندیشه ای که فرا تر از یک جامعه، ملت و کشور را هدف قرار داده است! قطره باش در مسیر دریا! "
فراتر از اینها باید تفکر بسیج را باور کنیم، چه بسیار زمان هایی که خود را بسیجی انگاشته ایم و در عمل هر جا که کوچکترین تفاوتی با نقطه نظر شخصی خود دیده ایم همه چیز را حاشا کرده ایم!
بسیجی بودن یعنی مرحله به مرحله وجهه انسانی خود را، آدمیت را، آزادگی را، خیر خواهی را در و.جود خود رشد دهیم، آیا چنین بوده ایم؟
بسیجی بودن یعنی ندای "هل من ناصر" حسین(ع) را که امروز از زبان مظلومین زمان جاری می شود بشنویم و پاسخ بگوییم، آیا چنین بوده ایم؟
بسیجی بودن یعنی آنجا که محرومی دست یاریش را به سوی تو دراز می کند یا علی بگویی و وارد میدان عمل بشوی، روزی در زلزله کرمانشان، روزی در سیل آذربایجان، روزی کارگرانی که کارشان را از دست داده اند.
چقدر بسیجی بوده ایم؟
1004/ت30/ب
