خبرگزاری بسیج قزوین: در یازده سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکایی‌ها، صبح را با پخش زنده سقوط برج‌های دوقلو نیویورک شروع کردند، نمی‌دانستند که چگونه باید دردهای خود را التیام ببخشند.
شاید این روز برای خیلی از پیرمردهای آمریکایی یادآور حمله ژاپن به پرل هاربر بود. پس به‌زودی و با تلاش‌های منسجم راهکارهایی را برای مقابله با این نوع حملات تروریستی ایجاد کردند که معروف‌ترین آن‌ها البته به غیراز حمله به کشورهای بی‌گناه، تصویب لایحه میهن‌دوستی آمریکا بود.
لایحه میهن‌دوستی امریکا مجموع قوانینی بود که برای حفظ امنیت ایالات‌متحده امریکا به آن‌ها اجازه می‌داد به‌طور سخت‌گیرانه‌تر در مواردی مانند مهاجرت، اقامت و تابعیت شهروندان غیر آمریکایی عمل کنند.
حتی این قانون این حق را به آمریکایی‌ها می‌داد، دست به اقدام پیشگیرانه بزند. در ادامه همین قانون بود که امریکا توانست زندانی مانند گوانتانامو را برپا کند و اسرای آن را در هر نقطه‌ای از دنیا که صلاح می‌دانست بازداشت کند و به بازجویی و شکنجه آن‌ها بپردازد تا به هر کارنکرده نیز اعتراف کنند.
ماجرای این دوران را می‌توانید در فیلم فارنهایت ۹/۱۱ ساخته مستندساز مشهور مایکل مور آمریکایی دید. یک از بندهای مهم قانون میهن‌دوستی آمریکا مقابله با اقداماتی بود که منابع مالی تروریست‌ها را تأمین می‌کرد.
این موج مقابله قانونی به کشورهای دیگر هم سرایت پیدا کرد. در ژانویه همین سال بود که جرج بوش ایران را در لیست کوتاه محور شرارت کنار عراق و کره شمالی قرارداد.
این موج باعث شد گروه ویژه اقدام مالی نیز به پیشنهاد امریکا تن داده و فعالیت‌های خود را توسعه دهد. پس لیست توصیه‌های گروه ویژه اقدام مالی با اضافه شدن ۸ پیشنهاد جدید برای مقابله یا تأمین مالی تروریست‌ها بلندتر شد.
از سمت دیگر ابداع و اجرای تکنیک‌های جدید برای تأمین مالی تروریست‌ها باعث شد گروه ویژه اقدام مالی در ژوئن سال ۲۰۰۳ اصلاحاتی در مورد توصیه‌ها انجام دهد.
سرانجام در اکتبر سال ۲۰۰۴ یک توسعه دیگر نیز به این لیست اضافه شد و لیست به‌صورت ۴۰ توصیه بعلاوه ۹ توصیه دیگر تغییر یافت.
1002/ت30/ب
