امربه معروف ونهی ازمنکر یک رسالت همگانی است

به گزارش خبرنگارخبرگزاری بسیج از یزد، بی شک یکی از فرائضی که زمینه ساز تحقق عمل به واجبات الهی است ووبنا به فرموده مولای متقیان امام علی (ع) همه اعمال وواجبات در مقابل آن مانند دمیدنی در دریای مواج وخروشان است وبه مناسبت قرار داشتن در هفته امر به معروف ونهی از منکر گفتگویی با جناب سرهنگ هاشم شفیعی، دبیر امر به معروف ونهی از منکر ناحیه مرکزی یزد درمورد اهمیت این واجب الهی، اصول وشرایط آن داریم.
لطفاً در مورد اهمیت واولویت فرضیه امر به معروف ونهی از منکرتوضیح فرمایید؟
امربه معروف ونهی ازمنکر به خصوص بسیج عموم مردم برای مقابله با منکرات و تذکر لسانی پیاپی به خاطیان، محیط وفضای بسیار مناسبی را در جامعه به وجود می‌آورد که کم کم افراد نسبت به مسائل دین وشریعت خود احساس مسئولیت بیشتری را پیدا می‌کنند ودر واقع تقیدات به اجرای احکام الهی ظور وبروز می‌یابد؛ ودرنقطه مقابل، بی توجهی در این مسأله مورد تاکید در احادیث وروایات معصومین از رغبت مردم وهمچنین انگیزه جهت شناخت وعمل به آن می‌کاهد
به نظر شما کدام یک از اقشار جامعه درترویج فریض امربه معروف و نهی از منکر نقش مهمتری دارند؟
در واقع ترویج واشاعه وفرهنگ سازی امربه معروف ونهی ازمنکر یک رسالت همگانی است کما اینکه ما در روایات داریم که (کلکم راع وکلکم مسئول عن رعیته) یعنی همگی در قبال هم مسئولیم، اما در این بین، مسئولیت نخبگان، علماء ودانشمندان هر جامعه وقومی همانطور که در آیات سوره مائده داریم که در واقع به مذمت علمای مسیحی ودانشمندان یهود می‌پردازد وسکوت شان در مقابل گناهان قوم را تقبیح می‌کند؛ به این نتیجه می‌رسیم که سرنوشت علماء به عنوان سردمداردان وهادیان یک قوم بسیار سنگین است وهرگونه کوتاهی در اسن زمینه آنان را یه کیفر وسرنوشت گناهکاران مورد اشاره قرآن مبتلا می‌سازد وشریک جرم محسوب می‌گردند؛ این حکم الهی شامل همه رهبران ودانشمندان در طول تاریخ می‌شود وبرای همگان یکسان است.
از روایات اصلی ائمه معصومین واشارات امامین انقلاب اسلامی به اهمیت فراگیری فرضیه امربه معروف ونهی از منکر نقل بفرمایید؟
حضرت امیر علیه السلام فرمود: ه:
إعتبروا ایّها النّاس بما وعظ الله به أولیائه من سوء ثنائه علی الأحبار إذ یقول: (لو لا ینهاهم الرّبّانیّون و الأخبار عن قولهم الإثم) و قال (لعن الذین کفروا من بنی إسرائیل) إلی قوله: (لبئس ما کانوا یفعلون) و إنّما عاب الله ذلک علیهم لأنّهم کانوا یرون من الظّلمة الّذین بین أظهرهم المنکر و الفساد ینهونهم عن ذلک رغبةً فیما کانوا ینالون منهم و رهبة ممّا یحذرون و الله یقول: (فلا تخشوا النّاس و اخشون)
و قال: (والمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر). فبدأ الله بالأمر بالمعروف و النّهی عن المنکر فریضة منه لعلمه بأنّها إذا ادّیت و اقیمت، استقامت الفرائض کلّها هیّنها و صعبها»
حضرت امام رحمه الله در تفسیر وتوضیح این روایت بسیار مهم می‌فرمایند:‌ای مردم! از پندی که خدا به دوستدارانش به صورت بدگویی از «احبار» داده، عبرت بگیرید؛ آنجا که می‌فرماید: «چرا نباید علمای دینی و احبار از گفتار گناهکارانه‌ی آنان (یعنی یهود) و حرام خواری آنان جلوگیری کنند. راستی آنچه انجام می‌داده و بوجود می‌آورده اند، چه بد بوده است» ... در حقیقت، خدا آن را از این جهت برایشان عیب می‌شمارد و مایه‌ی ملامت می‌سازد که آنان را با چشم خود می‌دیدند که ستمکاران به زشت کاری و فساد پرداخته اند، و باز منعشان نمی‌کردند؛ به خاطر عشقی که به دریافت‌های خود از آنان داشتند؛ و نیز به خاطر ترسی که از آزار و تعقیب آنان به دل راه می‌دادند؛ در حالی که خدا می‌فرماید: «از مردم نترسید و از من بترسید» و می‌فرماید: «مردان مؤمن دوستدار و رهبر و عهده دار یکدیگرند. همدیگر را امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند». (می بینیم که در این آیه در شمردن صفات مؤمنان، صفاتی که مظهر دوست داری و عهده داری و رهبری متقابل مؤمنان است) خدا از امر به معروف و نهی از منکر شروع می‌کند و نخست این را واجب می‌شمارد؛ زیرا می‌داند که اگر امر به معروف و نهی از منکر انجام بگیرد و در جامعه برقرار شود، همه واجبات، از آسان گرفته تا مشکل، همگی برقرار خواهد شد؛ و آن بدین سبب است که امر به معروف و نهی از منکر عبارت است از دعوت به اسلام (یعنی جهاد اعتقادی خارجی) به اضافه‌ی بازگرداندن حقوق ستمدیدگان به ایشان و مخالفت و مبارزه با ستمگران (داخلی) و کوشش برای این که ثروت‌های عمومی و درآمد جنگی طبق قانون عادلانه اسلام توزیع شود و صدقات (زکات و همه مالیات‌های الزامی یا داوطلبانه) از موارد صحیح و واجب آن جمع آوری و گرفته شود و هم در موارد شرعی و صحیح آن به مصرف برسد.


درچند نکته ضرورت امربه معروف ونهی ازمنکررا نتیجه گیری فرمایید؟
۱-سکوت در مقابل هر گونه خطا ویا جنایتی در هر مکان وزمانی توسط هر شخصیتی مورد مذمت جدی قرآن وروایات است اگر شرایط آن فراهم باشد ودر انجام آن کوتاهی شود وبی شک عذاب الهی را در دنیا وآخرت در بردارد؛ خطاب احادیث هم به همه علمای یهود، مسیحیت وحتی اسلام است.
۲-سستی وسهل انگاری علما در زمینه امربه معروف و نهی ازمنکر که نماد‌های اسلام در نگاه مردم هستند می‌تواندضربات مهلکی را به اصل بقای اسلام داشته باشد ورفتار آنان با مردم عادی قابل مقایسه نیست.
۳-انسان در مسیر امر به معروف ونهی از منکر ممکن است همانطور که حضرت لقمان به پسرش فرمود: (واصبر علی مااصابک) متحمل سختی‌هایی بشود، بنابراین باید سودجویی‌های مادی وترس وواهمه را کنار بگذارد وبرای انجام تکلیف الهی شخصیت، آزادگی ودین خود را پایمال متاع قلیل دنیانسازد.