خبرگزاری بسیج: پس از انقلاب اسلامی، به منظور حمایت از صنایع داخلی و مبارزه با استکبار و مقابله با استعمار و استثمار بیش از دو دهه مرز های کشور به روی کالاهای خارجی بسته شد تا از وابستگی رها شویم؛ اما متاسفانه بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی با یک شوک به بازار ارز متوجه شدیم که از سیر تا پیاز صنایع مان را به خارج وابسته ایم.
کد خبر: ۹۰۴۸۵۳۴
|
۲۹ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۱:۰۳

پس از انقلاب اسلامی، بیش از دو دهه مرز های کشور به روی کالاهای خارجی بسته شد؛ تبلیغات کالای خارجی در رسانه ملی ممنوع بود، حتی نشریات هم اجازه تبلیغات کالای خارجی را نداشتند و اگر هم انجام می دادند هزینه آن چندین برابر کالاهای ایرانی و به دلار محاسبه می شد اما متاسفانه با وارد شدن یک شوک به بازار سکه و ارز شاهد به هم ریختن و از هم گسیخته شدن انسجام اقتصاد کشور بودیم و تازه فهمیدیم که از سیر تا پیاز صنایع مان را به خارج وابسته ایم. چون دست روی هر کالایی که می گذاشتید از خدماتی گرفته تا تولیدی با این جمله تلخ و ناگوار مواجه می شدید که مواد اولیه آن وارداتی است و ارز آزاد می خریم .... از رنگ روی دسته شیر آلات گاز گرفته تا خوراک دام و کرایه تاکسی و مواد مورد نیاز برای تولید نوشابه و مواد شوینده و ... همه چیز به دلار گره خورده بود حتی بابت واردات خوردوهای لوکس چند میلیارد تومانی هم ارز 4200 تومانی گرفته و به دلار 11- 12 هزار تومانی محاسبه شده بود.

در اوایل انقلاب اسلامی، برای تحقق شعار نه شرقی و نه غربی، جمهوری اسلامی و تحقق عدم وابستگی به شرق و غرب، شرایطی برای تولید کننده های داخلی فراهم آمد تا بتوانند با کالاهای خارجی رقابت کنند. پرهیز از مصرف زدگی الگوی مردم و مسئولان شده بود. به منظور حفظ شان و کرامت زن، استفاده ابزاری از زنان برای تبلیغ محصولات در رسانه ها بویژه در تلویزیون ممنوع شد؛ اما طولی نکشید که آرمان های انقلابی یکی یکی هدف گرفته شد تا جایی که اکنون زن برای تبلیغ کالا یک رکن اساسی است و لبخند رضایت عمه خانم افتخاری است که این محصول نصیب خانواده می کند. اما آنچه مهم نیست لبخند رضایت مشتری و مصرف کننده است.

 مدیران نیز در این مدت نتوانستند خود را بالا بکشند و پیشرفت کنند و در سایه این بازار انحصاری در زمینه تولید خودرو به عنوان بزرگترین صنعت کشور در آن سال ها، این شرکت در طول چهل سال فقط توانست مدل سپر، چراغ های عقب و جلو، داشبورد و چند تغییر جزئی در پیکان را ایجاد کند و آنقدر درجا زدند تا اینکه بعد از مدتی مونتاژ پژو را آغاز کردند با این حال نتوانستند از پیکان دل بکنند و همت کرده پیکان مخفی را در ردای پژو با نام مستعار آردی تولید کردند که آن هم موفق نبود و بعد از چند سال خط تولید آن متوقف و به موزه سپرده شد. سپس تبلیغ موتور ملی بر روی سمند گوش فلک را کر کرد که بعد از مدتی شایع شد موتور ملی سمند نیز همان موتور زانتیا است.

از چند سال گذشته که بحث حضور ایران در بازار جهانی مطرح شد؛ اغلب شرکت های داخلی از این موضوع هراس داشتند چرا شرکت های ایرانی با توجه به کیفیت و قیمت محصولات توان رقابت در بازار جهانی را نداشتند چون در این سال ها تحقیقات جایگاهی در این شرکت ها نداشته است. نه تنها تحقیقات، بلکه محققان و مخترعان هم هیچ جایگاهی در صنایع نداشتند. نگارنده در طول این سالها با چند تن از مخترعان مصاحبه هایی داشته ام که شرکت ها به دلیل سودجویی، یا از ابداعات آنها استقبال نکرده اند و یا درصدد جذب آن بدون در نظر گرفتن حق واقعی اختراع بوده اند چندین مخترع اختراعات و محصولات خود را به شرکت های خودرو ساز معرفی کرده اند اما متاسفانه یا از طرح های خوب آنها استقبال نکرده اند و یا درصدد جلب امتیاز ثبت اختراع آنها به قیمت های نازل بر آمده اند که این موضوع یکی از عوامل عقب ماندگی اکثر شرکت ها و کارخانه های داخلی ما در طول سال های اخیر بوده است و همانگونه که انتظار می رفت پس از مدتی خبر فروش برخی از این اختراعات به شرکت های خارجی با بهترین شرایط در رسانه ها منتشر شد. 

نظر به اهمیت اقتصاد در بازار جهانی، نزدیک به یک دهه است که رهبری نامگذاری سال ها را با اقتصاد گره زده اند، اما ظاهرا گوش شنوایی برای عمل کردن به این   توصیه ها وجود ندارد. «ده سال» یک عمر است در این مدت هزاران کارخانه را می توانستیم از صفر راه اندازی کنیم و اگر هر سال یک اشکال و ایراد آن برطرف و یک طرح و ایده جدید بر روی آن اعمال می شد، این محصول به یک برند بین المللی تبدیل می گشت.

 نه تنها امسال که به نام حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شده است، بلکه همه سال ها مردم از کالای ایرانی و اقتصاد کشور حمایت کرده اند، چرا که بازار انحصاری در دست تولید کننده های داخلی بوده است بویژه در بحث خودرو سازی که به خودروهای وارداتی آنقدر مالیات بسته اند که قیمت آن در بازار داخلی سر به فلک کشیده و کمتر کسی بجز از ما بهتران! قدرت خرید خودروهای خارجی را پیدا نمی کند و نا خودآگاه و بدون آنکه مصرف کننده  بخواهد، بی اختیار باید تولید ایرانی را با شرایط تحمیلی بخرد.

بارها از زبان مسئولان و مدیران از همین رسانه ملی شنیده ایم که با تولید فلان محصول به عنوان سومین، چهارمین و یا چندمین کشور تولید کننده فلان محصول در خاورمیانه یا جهان تبدیل شده ایم و از خروج فلان مقدار ارز از کشور جلوگیری می شود؛ اما با وجود این همه جلوگیری از خروج ارز، بحران ارزی اخیر اقتصاد کشور را فلج کرد.

  چند سال پیش در زمینه همین محصول خودرو به محض بد عهدی شرکت فرانسوی و عدم تحویل قطعات متوجه شدیم که این همه تبلیغات و سر و صدا برای خودکفایی ساز و دهل از دور و بیهوده بوده و ما هنوز در تولید بسیاری از قطعات خودکفا که نشده ایم هیچ، بلکه وابستگی شدید تر هم پیدا کرده ایم.

مدیرانی که در طول سال های گذشته کرسی ریاست شرکت ها را به ناحق اشغال کرده و مانع رشد صنعت شده اند باید به پیشگاه مردم و خداوند متعال طلب عفو و بخشش کنند چون حق الناس را ضایع کرده اند. این حق مردم ایران نیست که آمار کشته های آن در تصادفات جاده ای به خاطر کیفیت پایین و غیر استاندارد خودروهایش بیشتر از هشت سال جنگ تحمیلی باشد. این حق مردم مسلمان ایران نیست که بیشترین مصرف کننده روسری در دنیا باشد، شرکت های چیت سازی و بافندگی داشته باشد اما به گفته علی اصغر نورالله زاده مدیر عامل صندوق کارآفرینی امید 95 درصد روسری زنان آن به طور قاچاق از ترکیه و چین وارد شود. (نورالله زاده مدیر عامل صندوق کارآفرینی امید با بیان اینکه مصرف سالانه روسری در کشور حدود 250 میلیون قطعه است می گوید: حدود 238 میلیون قطعه روسری سالانه وارد کشور میشود که با محاسبه قیمت متوسط هر روسری 20 هزار تومان در آمد ناشی از فروش این تعداد روسری حداقل 3000 میلیارد تومان در سال است.)

موضوع، واردات 1000 قطعه روسری نیست، بحث واردات 238 میلیون قطعه روسری است که به دست افراد عادی قطعا غیر ممکن است؛ لذا دولت برای حمایت از کالای ایرانی می تواند جلوی این همه واردات قاچاق را نه در بحث روسری بلکه همه تولیداتی که مشابه داخلی دارد، بگیرد.

 

علی اشرف خانلری

ارسال نظرات