یادداشت جوان/ احمد کاظم زاده
یکی از رخداد‌های خبرساز درباره تحولات جبهه جنوبی سوریه این است که همزمان با ادامه پیشروی‌ها و پیروزی‌های جدید ارتش این کشور خروج نیروهای موسوم به کلاه‌سفید‌ها است.
به گزارش خبرگزاری بسیج، یکی از رخداد‌های خبرساز درباره تحولات جبهه جنوبی سوریه این است که همزمان با ادامه پیشروی‌ها و پیروزی‌های جدید ارتش این کشور خروج نیروهای موسوم به کلاه‌سفید‌ها است که با همکاری مشترک رژیم صهیونیستی و برخی از کشور‌های غربی مانند کانادا، فرانسه، آلمان و انگلیس صورت گرفت. این افراد به همراه خانواده‌های‌شان ابتدا به جولان و سپس از آنجا به اردن منتقل شدند تا از آنجا نیز برای اقامت دایم راهی این کشور‌ها شوند. این نیرو‌ها به ظاهر امدادرسانی می‌کردند و به واقع در پوشش امدادرسانی به فعالیت‌های اطلاعاتی و امنیتی می‌پرداختند و در سناریوسازی‌های مربوط به حملات شیمیایی ساختگی مشارکت و در مجموع به عنوان ستون پنجم عوامل برانداز عمل می‌کردند. نکته قابل تآمل در این زمینه این است که حمایت رژیم صهیونیستی از نیروهای مسلح و تکفیری در سوریه چندان تعجب‌برانگیز نبود و در حین جنگ هفت ساله نیز بار‌ها ارتش صهیونیستی به کمک این نیرو‌ها آمد و آن‌ها را از محاصره ارتش سوریه نجات داد و حتی با احداث بیمارستان صحرایی در جولان به معالجه مصدومان این نیرو‌ها پرداخت تا دوباره آن‌ها را به جنگ با دولت سوریه بازگرداند، اما در این میان حمایت کشور‌های غربی و اروپایی نشان می‌دهد که گویا آن‌ها نیز از همان ابتدا در پروژه براندازی بودند و در واقع ناتو به صورت اعلام نشده در جنگ سوریه مشارکت جدی داشت، اما بعد‌ها با توجه به تغییر موازنه جنگ به تدریج برخی از آن‌ها تغییر رفتار دادند و برخی دیگر کماکان در کنار امریکا و رژیم صهیونیستی به حضور خود ادامه دادند. با این حال اکنون با خروج کلاه سفید‌ها کاملاً به این حضور حداقل در جبهه جنوبی پایان داده می‌شود. در واقع یکی از عوامل افزایش جاروجنجال‌ها بر سر حضور ایران در سوریه از این مسئله ناشی می‌شود که برخلاف تصور رژیم صهیونیستی به حضور این رژیم در بخش‌های جنوبی سوریه پایان داده شد و امریکا نیز نتوانست جلوی پیشروی ارتش سوریه را بگیرد و لذا این رژیم به این فکر افتاده است که به نوع جدیدی از موازنه منفی دست یابد و در برابر خلأ حضور خود و عوامل نفوذی‌اش خلأ حضور ایران را درخواست و بر آن سماجت و پافشاری کند. براین اساس در ورای این جاروجنجال‌ها نوعی انفعال خوابیده و این تحرکات واکنشی به شکست‌هایی است که این رژیم در سوریه متحمل شده است و برای جبران آن دست به دامن دولت دست نشانده ترامپ شده است تا بلکه آن را با ایران درگیر کند. تردیدی نیست که پیروزی در سوریه حاصل تلاش بازیگرانی است که هرچند به لحاظ عددی در برابر نیروهای برانداز در اقلیت قرار داشتند، اما به لحاظ انسجام و هماهنگی در موقعیت مطلوبی قرار داشتند و به همین علل عوامل شکست خورده اکنون تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند که بین این عوامل اختلاف و تفرقه ایجاد کنند و به نظر می‌رسد یکی از دلایل راز برخورد به ظاهر مماشات‌طلبانه ترامپ با روسیه یا تماس‌های مستمر مسئولان صهیونیستی با مسئولان روسی به همین موضوع بر می‌گردد و این بدین مفهوم است که این برخورد‌های به ظاهر آشتی‌جویانه جنبه تاکتیکی دارد و به محض اینکه محور بازنده احساس کند که در ایجاد تفرقه بین عوامل پیروز در سوریه موفق شده، دوباره به برخورد سخت با روسیه روی خواهد آورد. همچنین می‌توان گفت که روسیه برای افزایش قدرت چانه‌زنی خود در برابر رقبا و دشمنانش تا حد زیادی مدیون نیرو‌هایی است که با همکاری هم پیروزی را در سوریه رقم زدند.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
