نگاهی بر ۹۰ دقیقه فوتبال دیدن رییس جمهور
آیا کاخ نشین درد کوخ نشینان را می‌داند؟ / درد واقعی درد بی دردی است
دیدن فوتبال ایران و مراکش توسط رییس جمهور شاید نشان از وضعیت عالی و بدون مشکل کشور در تمامی زمینه‌ها باشد که دیگر هیچ کاری باقی نمانده مگر دیدن فوتبال
به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان، پس از دیدار تیم‌های ملی فوتبال ایران و مراکش تصاویری در فضای مجازی منتشر شد که حسن روحانی رییس جمهور کشور با خیالی آسوده در منزل به تماشای فوتبال نشسته است و مشغول به تشویق تیم ملی می‌باشد.
همچنین روحانی در توییتر خود پس از دیدار تیم‌های فوتبال ایران و مراکش در پیامی خطاب به فوتبالیست‌های ایرانی نوشته است: بازی و رقابت شما و نتیجه‌ای که گرفتید، تمام مردم ایران را خوشحال کرد، بچه‌ها از شما متشکرم
رییس جمهور کشور در حالی ۹۰ دقیقه از وقت خود را صرف دیدن فوتبال می‌کند که شرایط اقتصادی کشور برای همگان واضح و مشخص شده است و اگر مردم ایران این روز‌ها خوشحال هستند نه بخاطر سیاست‌های دولت تدبیر و امید که ۵ سال رنگ لبخند را از لبان مردم این دیار گرفت بلکه به واسطه گل بخودی بازیکن مراکش می‌باشد و بدون شک هیچکس از دیدن تصاویر تشویق رییس جمهور ذوق زده نمی‌شود چرا که رییس جمهور یک کشور که وضعیت معیشتی مردم کشور خود را به خوبی درک کرده باشد نخواهد توانست شبی آرام سر بر بالین بگذارد چه برسد به آنکه بخواهد ۹۰ دقیقه فوتبال ببیند.
اینجاست که باید گفت: کاخ نشین کجا درد کوخ نشینان را خواهد فهمید؟ آنجا که کارگری از شرم فرزندانش نمی‌تواند شب به خانه بازگردد چه برسد به انکه بخواهد ۹۰ دقیقه فوتبال ببیند؟ آنجایی که جوان ایرانی تنها دلخوشی اش یک ماه دیدن فوتبال باشد و پس از ان بازهم خیابان‌ها را برای یافتن یک شغل آبرومند زیرورو کند! یا آنجا که پدر و مادری نتوانند مخارج تحصیل فرزند خود را تامین نمایند تا تنها دلخوشی‌های انان روزی سرانجام آنچه خود می‌خواستند و نشد باشند!
بله اینجاست که باید گفت: کاخ نشین کجا درد کوخ نشینان را خواهد فهمید؟ جام جهانی امروز به فرصتی تبدیل شده است تا شاید مردم فراموش کنند وعده‌هایی را که رییس جمهور کشور از همین تلویزیونی که بر ان خیره شده است به مردم داد و قول داد که دلار تحت کنترل است و شرایط تغییری نخواهد کرد و...
کاش یک نفر باشد و زمانی که دکتر حسن روحانی مشغول تماشای فوتبال جام جهانی است یک کلیپ از وعده‌های توخالی او را پخش کند تا شاید فراموش کار به یاد آورد انچه را به ۸۰ میلیون نفر وعده داده است!
اما آنچه که کاخ نشین را از کوخ نشین جدا می‌کند، این است که درد تنها درد فوتبال دیدن نیست، درد واقعی درد بی دردی است که نمی‌گذارد کاخ نشین بداند کوخ نشین چه می‌کشد در شبی که از گرسنگی سحر ندارد تا افطاری در انتظار ان باشد و لقمه نان و خرمایی که شاید ماه‌ها و سال‌ها از بوی تازه آن گذشته باشد.
آری درد واقعی اینجاست، درد واقعی درد بی دردی است، آنجایی که قهقهه‌ی رییس جمهور مانع از شنیدن صدای اشک کودکانی می‌شود که هنوز هم در سرپل ذهاب منتظر ساخته شدن خانه هایشان هستند، درد واقعی درد بی دردی است اینک که این یار دوازدهم دولت دوازدهم را در طاقچه خانه جا گذاشته است و چشم بر حقایق جامعه خود بسته است، درد واقعی درد بی دردی است که کف زدن‌های رییس جمهور مانع از شنیدن صدای دست پینه بسته کارگران ذوب اهن کردستان می‌شود که سال هاست بیکار و آواره شهر و دیار غربت شده اند...
و چقدر تلخ است که اینجا درد ما، درد بی دردی است
انتهای پیام/۷۷۲۷
همچنین روحانی در توییتر خود پس از دیدار تیم‌های فوتبال ایران و مراکش در پیامی خطاب به فوتبالیست‌های ایرانی نوشته است: بازی و رقابت شما و نتیجه‌ای که گرفتید، تمام مردم ایران را خوشحال کرد، بچه‌ها از شما متشکرم
رییس جمهور کشور در حالی ۹۰ دقیقه از وقت خود را صرف دیدن فوتبال می‌کند که شرایط اقتصادی کشور برای همگان واضح و مشخص شده است و اگر مردم ایران این روز‌ها خوشحال هستند نه بخاطر سیاست‌های دولت تدبیر و امید که ۵ سال رنگ لبخند را از لبان مردم این دیار گرفت بلکه به واسطه گل بخودی بازیکن مراکش می‌باشد و بدون شک هیچکس از دیدن تصاویر تشویق رییس جمهور ذوق زده نمی‌شود چرا که رییس جمهور یک کشور که وضعیت معیشتی مردم کشور خود را به خوبی درک کرده باشد نخواهد توانست شبی آرام سر بر بالین بگذارد چه برسد به آنکه بخواهد ۹۰ دقیقه فوتبال ببیند.
اینجاست که باید گفت: کاخ نشین کجا درد کوخ نشینان را خواهد فهمید؟ آنجا که کارگری از شرم فرزندانش نمی‌تواند شب به خانه بازگردد چه برسد به انکه بخواهد ۹۰ دقیقه فوتبال ببیند؟ آنجایی که جوان ایرانی تنها دلخوشی اش یک ماه دیدن فوتبال باشد و پس از ان بازهم خیابان‌ها را برای یافتن یک شغل آبرومند زیرورو کند! یا آنجا که پدر و مادری نتوانند مخارج تحصیل فرزند خود را تامین نمایند تا تنها دلخوشی‌های انان روزی سرانجام آنچه خود می‌خواستند و نشد باشند!
بله اینجاست که باید گفت: کاخ نشین کجا درد کوخ نشینان را خواهد فهمید؟ جام جهانی امروز به فرصتی تبدیل شده است تا شاید مردم فراموش کنند وعده‌هایی را که رییس جمهور کشور از همین تلویزیونی که بر ان خیره شده است به مردم داد و قول داد که دلار تحت کنترل است و شرایط تغییری نخواهد کرد و...
کاش یک نفر باشد و زمانی که دکتر حسن روحانی مشغول تماشای فوتبال جام جهانی است یک کلیپ از وعده‌های توخالی او را پخش کند تا شاید فراموش کار به یاد آورد انچه را به ۸۰ میلیون نفر وعده داده است!
اما آنچه که کاخ نشین را از کوخ نشین جدا می‌کند، این است که درد تنها درد فوتبال دیدن نیست، درد واقعی درد بی دردی است که نمی‌گذارد کاخ نشین بداند کوخ نشین چه می‌کشد در شبی که از گرسنگی سحر ندارد تا افطاری در انتظار ان باشد و لقمه نان و خرمایی که شاید ماه‌ها و سال‌ها از بوی تازه آن گذشته باشد.
آری درد واقعی اینجاست، درد واقعی درد بی دردی است، آنجایی که قهقهه‌ی رییس جمهور مانع از شنیدن صدای اشک کودکانی می‌شود که هنوز هم در سرپل ذهاب منتظر ساخته شدن خانه هایشان هستند، درد واقعی درد بی دردی است اینک که این یار دوازدهم دولت دوازدهم را در طاقچه خانه جا گذاشته است و چشم بر حقایق جامعه خود بسته است، درد واقعی درد بی دردی است که کف زدن‌های رییس جمهور مانع از شنیدن صدای دست پینه بسته کارگران ذوب اهن کردستان می‌شود که سال هاست بیکار و آواره شهر و دیار غربت شده اند...
و چقدر تلخ است که اینجا درد ما، درد بی دردی است
انتهای پیام/۷۷۲۷
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
