خلیل نیکشاد اظهار كرد: ایستگاه پرورش ملکه زنبور عسل اردبیل از مراکز فعال در عرصه پرورش زنبور عسل محسوب شده و اقدامات مطالعاتی و تحقیقاتی ارزشمندی در آن صورت می گیرد.
وی افزود: استان اردبیل قطب تولید زنبور و محصول عسل بویژه از نوع 'عسل سبلان ' می باشد و انجمن ملی زنبورعسل کشور در استان مستقر بوده و 16 کارخانه بسته بندی عسل نیز در آن فعال می باشد.
به گفته وی، استان اردبیل همچنین در زمینه اصلاح ژنتیک گونه های دامی اقدام های مهمی انجام می دهد، ایستگاه گوسفند نژاد مغانه جعفرآباد با قدمت 58 سال و مرکز ملی پرورش شتر دوکوهانه جعفرآباد مغان از جمله مراکز تحقیقاتی معتبر بوده و به عنوان ذخیره ژنتیکی غنی محسوب و می بایست برای نسل های آینده حفظ و حراست شوند.
نیکشاد گفت: صنعت دامپروری استان اردبیل رتبه 9 کشوری را دارا بوده و در صورت سرمایه گذاری مناسب می تواند در این بخش گام های توسعه ای بیشتری نیز داشته باشد.
وی همچنین اضافه کرد: این استان در پرورش گاومیش رتبه 3 کشوری، در گوسفند رتبه 7 کشوری ، در گاو آمیخته رتبه13 کشوری و در گاومیش رتبه 15 کشوری را دارا می باشد.
رئيس جهاد كشاورزي استان اردبيل خاطر نشان كرد: 12کارخانه تولید خوراک دام با ظرفیت اسمی سالانه 264هزار تن و ظرفیت عملی 231 هزار تن فعال بوده و 53 تشکل مربوط به بخش دامپروری نیز در آن مشغول فعالیت می باشد.
تولید دائمی ملکه زنبور عسل
در کندوهای معمولی با قوی ترین جمعیت ها ( و روشهای متداول ) می توان سالیانه حداکثر 3 بار پشت سر هم و هر بار حدود 30 عدد ملکه تولید نمود که سالیانه 90 تا 100 ملکه از هر کندو می شود. پس از آن باید ملکه را به کندویش برگرداند و یا به جمعیت ملکه تازه و جفتگیری کرده ای داد تا روال زندگی عادیش را که مدتی ( بدلیل تولید ملکه زنبور عسل ) مختل شده بود از سر گیرد. در غیر این صورت پس از مدتی کارگران شروع به تخمگذاری می کنند که از تخمهایشان تنها زنبورهای نر بوجود خواهند آمد و چنین جمعیتی را معمولا از بین رفته باید دانست.
به منظور احتراز، روش جدیدی پیشنهاد می گردد ( متد سوئدی ) که به کمک آن می توان از هر جمعیت به تعداد خیلی زیاد تر و در تمام سال که گرمای هوای محیط اجازه دهد و شهد گرده گل به اندازه کافی وجود داشته باشد ملکه تولید نمود. هرگاه در طبیعت شهد و گرده گل کم بود به کمک تغذیه مصنوعی هم می توان به همان هدف رسید.
به قرار زیر از کندوی بزرگ یک طبقه ای که دو برابر کندوی معمولی و با 20 قاب است استفاده می گردد. زنبورهای یک جمعیت خیلی قوی را داخلش می ریزند. ملکه را وسط کندو همراه 2 شان کاملا خالی از عسل و گرده گل و لارو گذاشته و دو طرف شانها دو عدد پنجره و ملکه می گذارند به طوریکه وی به هیچ وجه نتواند از آنها عبور کرده و به نقاط دیگر کندو برود و همه امکانات فعالیت و تخمگذاریش به همین 2 قاب خالی محدود گردد. ولی زنبورهای کارگر می توانند از پنجره ها عبور نموده و به ملکه دسترسی داشته باشند و وی را تغذیه نمایند. هرگاه جمعیت خیلی قوی نبود با آویزان کردن شانهائی با لاروهای سربسته ولی بدون زنبورهایی که رویشان نشسته اند از سایر جمعیتها به داخلش جمعیت را تقویت می نمایند. ملکه ناچار است تنها در همان 2 شان خالی تخمگذاری کند شانها را پس از تخمگذاری فوری برداشته داخل کندوهای دیگر آویزان می کنند تا بقیه رشدشان را آنجا ادامه دهند و باز هم فورا با 2 عددشان خالی دیگر 2 عدد شان برداشته را جایگزین می نمایند تا ملکه امکان ادامه تخمگذاری را داشته باشد. این کار را مرتبا و دائما با کنترل دقیق ادامه می دهند یعنی به محض اینکه ملکه داخل شانها کاملا تخمگذاری نمود آنها را به کندوی دیگر انتقال داده و به جایشان 2 عدد شان خالی بین 2 پنجره ملکه آویزان می کنند.
شانهای منتقل شده را در کندوی تازه آنقدر باقی می گذارند تا پس از چند روز کارگران سر سلول هایشان را به تدریج با موم بپوشانند. آنگاه آنها را دوباره به کندوی بزرگ بر می گردانند تا پس از چند روز زنبورهایش تولد یافته و لارهای که در سلول های ملکه در حال رشدند را تغذیه نمایند ولی این بار خارج از فاصله بین 2 پنجره ملکه در نقطه ای مناسب و پر از زنبور آویزان می شوند. شانهای با سلولهای سربسته را می توان و اغلب حتی باید از سایر جمعیت ها هم به تعداد مورد لزوم و مداوم برداشته داخل کندوی بزرگ آویزان کرد تا زنبورهایشان پس از تولد بتوانند به پرستاری لاروهای که قرار است تبدیل به ملکه شوند بپردازد. انتقال شانها با سلولهای سربسته باید در تمام فصل های که در کندوی بزرگ ملکه تولید می شود ادامه داشته باشد تا همیشه به تعداد کافی زنبورهای پرستار برای تغذیه لاروهای ملکه وجود داشته باشد.
قابهای پیوند را پس از پیوند کردن لاروهای از جمعیتهای پر محصول و آرام به داخل سلول هایشان در کندوی بزرگ آویزان می کنند تا به وسیله زنبورهای پرستار خوب تغذیه شود. این قابها اینقدر در کندو باقی خواهند ماند تا سر سلولهای ملکه شان وسیله کارگران با موم بسته شود. آنگاه آنها را بیرون آورده هر یک از سلولهای سربسته ملکه را داخل یک قفسه ملکه می گذارند.
تعداد 16 تا 20 عدد شان را داخل یک قاب پرورش ملکه در طبقه دوم یک کندوی قوی و دو طبقه آویزان می کنند تا ملکه ها با استفاده از گرمای 35 درجه داخلی کندو و یکی پس از دیگری تولد یابند. در کندوی دو طبقه بجای یک قاب پرورش ملکه می توان 2 یا 3 قاب هم آیزان کرد. در کندوی بزرگ هم بسته به قدرت جمعیت به جای 2 قاب پیوند می توان 3 یا 4 قاب پیوند آویزان کرده و به محض بسته شدن سرسلولهای ملکه قابها را به کندوهای 2 طبقه انتقال داد و فوری به جایشان دوباره قابهای پیوند با سلولهای سرباز پیوند شده با لارو آویزان کرد و این کار را سالیانه تا اوایل فصل نرکشی ادامه داد. لاروها را معمولا در سلولهائی پلاستیکی و یا سلولهائی که مصنوعا با موم درست شده اند پیوند می کنند.
