شرایط فعلی عراق به گونه‌ای است که اگرچه جریان وابسته به مقتدی صدر در ظاهر، اکثریت آرا را به‌دست آورده اما اولا این اکثریت به حدی شکننده است که فی الواقع نمی‌توان به‌طور کامل نام پیروزی بر آن نهاد و ثانیا؛ روند پیچیده‌ی انتخاب نخست‌وزیر در عراق که تحت تاثیر ساختار آشفته‌ی داخلی و همچین نفوذ قدرت‌های منطقه و فرامنطقه‌ای است شرایطی را ایجاد کرده که به نظر می‌رسد پیروزی جریان مقتدی صدر چندان هم ادامه‌دار نخواهد شد.
کد خبر: ۹۰۲۲۳۱۶
|
۱۰ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۲:۱۳

به گزارش خبرگزاري بسيج استان مركزي ؛ یک هفته از اعلام نتیجه‌ی نهایی انتخابات عراق با پیروزی مقتدی صدر می‌گذرد و ما هنوز هم شاهد ادامه‌ی حاشیه‌های انتخاباتی در این کشور هستیم زیرا این نتیجه مخالفان و موافقان فراوانی در داخل و خارج از مرزهای عراق دارد.

هرچند این انتخابات در داخل فضای سیاسی عراق با استقبال سرد و زیر 50 درصدی مردم روبرو شد، اما نتایج حاصل از آن تا اندازه‌ای پیچیده و هیجان‌انگیز بود که تحولات و آینده‌ی عراق را در فضای پرتنش منطقه به بحث اول تبدیل کرد. پیروزی تقریبا دور از انتظار و البته نسبی و شکننده‌ی "ائتلاف سائرون" متشکل از جریان صدر با توجه به تمایلات عرب‌گرایانه و بعضا ضدِ ایرانی باعث شد؛ برخی نتیجه‌ی این انتخابات را قطع نفوذ جمهوری اسلامی ایران در عراق قلمداد کنند!

فارغ از این مساله که اساسا نوع رویکرد جمهوری اسلامی ایران در عراق، مساله‌ای نیست که با یک انتخابات دچار تحول خاصی شود اما همین ادعا نیز عجولانه به نظر آمده و با بررسی‌های دقیق‌تر صف‌بندی‌های موجود، در انتخابات می‌توان دریافت که ائتلاف صدر با توجه به اختلاف اندک آرای خود با سایر ائتلاف‌ها و احزاب انتخاباتی تقریبا شانسی برابر با آنها برای تشکیل دولت و معرفی نخست وزیر دارد و هیاهوی چند روزه اخیر در این کشور صرفا یک پروپاگاندای برنامه‌ریزی شده، بوده است.

بر این اساس طبق نتایج اعلام شده؛ فهرست سائرون حدود 54 کرسی در پارلمان به دست آورده و این در حالی است که ائتلاف نصر، نزدیک به "حیدر العبادی" نخست وزیر فعلی عراق 42 کرسی و همچنین فهرست فتح، شامل نیروهای نزدیک به "حشد الشعبی" با محوریت "هادی العامری" حدود 50 رای به دست آورده‌اند.

سایر گروه‌های پارلمانی که تمایل به جریان صدر برای ائتلاف داشته باشند نیز مانند جریان الوطنیه ایاد علاوی با حدود 20 کرسی توان تاثیر گذاری مستحکمی را ندارند.

 در این زمینه باید توجه داشت که باتوجه به عدم برتری مطلق هیچ‌کدام از جریان‌های فوق، طبیعتا نخست وزیر جدید عراق با ائتلافی که بتواند اکثریت 50 به علاوه 1 پارلمان را کسب کند انتخاب خواهد شد. در واقع از میان 329 نماینده پارلمان ائتلاف جدید است که نخست‌وزیر انتخاب می‌شود. در این بین اما جریان صدر باتوجه به مواضع رادیکال و گاها خارج از چارچوب خود در زمینه‌ی ائتلاف‌سازی با سایر گروه‌های شیعه، عمیقا دچار ضعف در این زمینه بوده و به نظر می‌رسد با مشکلات فراوانی مواجه شود.

هم اکنون نیز این گروه به صورت رسمی امکان ائتلاف خود با دو جریان فتح و دولت قانون را به طور کلی منتفی دانسته و به این ترتیب یک بدنه‌ی 75 نفری از پارلمان را در مقابل خود قرار داده‌اند. در این بین سایر گروه‌های پارلمانی که تمایل به جریان صدر برای ائتلاف داشته باشند نیز مانند جریان "الوطنیه ایاد علاوی" با حدود 20 کرسی، توان تاثیرگذاری مستحکمی را ندارند.

در این بین و با توجه به صف بندی‌های فوق، به نظر می‌رسد انتخاب نخست وزیر در ماه‌های آینده به یکی از پرچالش‌ترین مباحث عراق تبدیل شود که چه بسا با شکست جریان صدر همراه باشد.

باید توجه داشت که جریان نصر، وابسته به حیدر العبادی نخست وزیر فعلی، نقش اساسی را در تعیین نخست‌وزیر و تشکیل ائتلاف پارلمانی ایفا خواهد کرد و سائرون و شخص "مقتدی صدر" نیز از هم اکنون تمایل خود را برای ائتلاف با این جریان اعلام کرده‌اند. اما پیش‌بینی این که نصر باتوجه به مشیِ میانه‌ای که در عمده‌ی تحولات داخلی و خارجی عراق اتخاذ کرده به کدام سو خواهد رفت، کار آسانی نیست لکن باید توجه داشت، ائتلاف نصر با سائرون به دو دلیل بعید به نظر می‌آید: اول آنکه در ماه‌های اخیر مقتدی صدر به شدت دولت حیدر العبادی را مورد هجمه قرار داده و با برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های مختلف خود را وارد چالش جدی با دولت کرده است. دوم این‌که، مشی جریان صدر در دشمنی و ضدیت هم‌زمان با آمریکا و ایران در تقابل آشکار با مشی حیدرالعبادی قرار دارد که قائل به همکاری متعادل با تمامی قدرت‌ها در عراق است.

بنا به آنچه که گفته شد؛ شرایط فعلی عراق به گونه‌ای است که اگرچه جریان وابسته به مقتدی صدر درظاهر، اکثریت آرا را به‌دست آورده اما اولا این اکثریت به حدی شکننده است که فی الواقع نمی‌توان به‌طور کامل نام پیروزی بر آن نهاد و ثانیا؛ روند پیچیده‌ی انتخاب نخست‌وزیر در عراق که تحت تاثیر ساختار آشفته‌ی داخلی و همچین نفوذ قدرت‌های منطقه و فرامنطقه‌ای است شرایطی را ایجاد کرده که به نظر می‌رسد پیروزی جریان مقتدی صدر چندان هم ادامه‌دار نخواهد شد.

منبع :تبيان

ارسال نظرات