دین داری کار مشکلی است، الزامی دارد، تقیّداتی دارد. این که می فرماید: « لا دین » معنایش این نیست که کسی که این خصوصیات را دارد به طور کلی بی دین است. منتهی آن دینی که می تواند انسان را به مقامات برساند آن دین نیست.
« لا دین » چه کسی دین ندارد؟
اول : « لِمَن دَان بِطاعَه مَن عَصَی اللهَ»
"مَن دَان" یعنی گردن نهادن ، مطیع شدن، می فرماید: دین ندارد کسی که گردن بنهد به کسی که خدا را معصیت می کند – یک آدم گنهکار را بگذاریم، رأس کار و از او اطاعت کنیم!- همین یک جمله کافی است که جامعه ای را نجات بدهد.
همه غیر از معصومین از آنها گناه سر می زند ولی فرق می کند با آن افرادی که ملتزم به دستورات الهی نیستند.
دوم: « و لاَ دینَ لِمَن دَانَ بِفِریَه باطلَ عَلَی اللهِ»
دین ندارد آن کسی که تهمت و افترا به خداوند می زند را انسان بپذیرد و از او اطاعت کند. – گفتنش آنقدر اهمیت ندارد اما دنبالش راه افتادن اهمیت دارد.- این یکی از مشکلات جوامع اسلامی و دینی است، آدمی که کارشناس است ممکن است یک وقت اشتباه کند، این افتراء بستن به خدا نیست، بلکه بدون مراجعه به مبانی است. این استثناء شده است.
سوم: «و لاَ دینَ لِمَن دانَ بِجُحُودِ شیء مِن آیاتِ اللهِ»
دین ندارد کسی دنباله روی کند به حرف کسی که یکی از آ یات خدا را انکار کند.
بگوید بنده حجاب الهی را قبول ندارم، حجاب الهی یکی از آیات الهی است.
شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج 1396
