از زمان‌های بسیار دور زندگی مردم اشکذر، با صنایع دستی عجین بوده است و تا امروز این صنایع مورد توجه صنعتگران، هنرمندان و مردم هنرشناس کشور و جهان قرار دارد.
کد خبر: ۹۰۰۳۲۶۸
|
۱۲ فروردين ۱۳۹۷ - ۱۸:۴۳
به گزارش خبرنگار بسیج اشکذر:با توجه به سال حمایت ازکلا‌های ایرانی شهرستان اشکذر با موقعیت خا ص. آب و هوایی، وضعیت اقتصادی و دور افتادگی از مرکز، از علت‌های روی آوردن مردم به صنایع دستی بوده که این صنایع از زمان‌های بسیار دور تا به امروز مورد توجه صنعتگران، هنرمندان و مردم هنر شناس کشور و جهان قرار دارد.
گرچه بسیاری از این صنایع به فراموشی سپرده شده و یا درحال حاضر با پیشرفت فن آوری این صنایع از شکل و فرم اصلی خود خارج شده است، اما بازهم در بازار‌های شهر و کارگاه‌های صنایع دستی می‌توان تاریخ گذشته و هنر یزدی‌ها را مشاهده نمود.
قالی بافی
عمده‌ترین صنعت دستی اشکذر فرشبافی است. نقشه‌های اصیل فرش یزد به نام‌های هراتی، گل وماهی، سردار جنگل، کرمانی و نقوش مشابه است.
امروزه به ندرت شاهد بافتن دار‌های قالی در منازل هستیم، اما این صنعت هنوز که هنوز است جای خود را در کنج پستوی خانه‌های قدیمی حفظ کرده و یکی از راه‌های درآمدزایی بانوان خانه دار به شمار می‌آید.
زیلو بافی
از دیگر زیرانداز‌های معروف این خطه زیلو است، زیلو یکی از مناسب‌ترین و بادوام‌ترین کف پوشها، به ویژه برای مناطق کویری است.
قدمت زیلو بافی در استان یزد از قدمت بالایی برخوردار است به طوری که در شهرستان میبد به عنوان مهد زیلوبافی، قدمت آن به دوره پیش از اسلام می‌رسد و قدیمی‌ترین زیلو، با قرن‌ها سابقه‌ی بافت هم اکنون در مسجد جامع میبد است.
زیلو از نخ پنبه‌ای بافته می‌شود، در بافت آن طرح‌ها و نقش‌های شایان توجهی به کار می‌رود و رنگ‌ها غالبا آبی و سفید است که گاهی از قرمز و نارنجی و سبز هم استفاده می‌شود.
هم اکنون زیلو‌های مرغوب به نام زیلوی نفتا ل. شهرت دارند. در حال حاضر بیشتر تولید زیلو به مصرف کفپوش مساجد و تکایا می‌رسد. نقش‌های زیلو به نام‌های پرت توره، زلفک، رکنه دونی (رکن الدین)، هشت پر کوچک و هشت پر بزرگ، بند رومی و کلید مشهورند.
زیلو غالبا با سفارش قبلی بازرگانان و اشخاص بافته می‌شده و در گذشته یکی از اقلام مهم تجارت استان بوده است.
شعر بافی
این صنعت دارای رشته‌های مختلف است. اساس کار شعربافان دستگاه‌های چوبی است که به اقتضای نوع تولید در ابعاد مختلف طراحی وساخته می‌شود.
ابتدا زنان خانه دار بر روی این دستگاه‌ها کار می‌کردند و شاید ابتکار اختراعش نیز از آنان باشد، اما در مراحل بعدی کار به صورت کار گاهی و مردانه در آمد.
تا چند سال پیش صدای کار این دستگاهها، در کوچه‌های پیچ در پیچ یزد به گوش می‌رسد و به آن شعر بافی می‌گفتند که طرح کلی آن دستگاه‌ها از دو نورد، تعدادی پدال (پوشال) شانه، ورد، میل میلک تشکیل شده که در هر محل اسامی ویژه خود را دارند.
شعربافی نیز در اقسام گوناگونی، چون ترمه، چادر شب، زری، دارایی، پتو، قناویز و .. می‌باشد.
ارسال نظرات