به گزارش «بسیج زنان کشور»؛ فراخوان تجمع 17 اسفند 1389 مصادف با 8 مارس توسط افرادي چون شيرين عبادي، مهناز افخمي، فريبا داوودي مهاجر، لادن برومند و شادي صدر انجام شد. اين دعوت بر پايه اهداف بيانيه 30 دي 1388 صورت گرفت که حمايت از «همجنس بازي زنان»، « قانوني شدن روسپيگري» و «حمايت از تز چند شوهري» به عنوان برخی از این اهداف اعلام گردیده بود. شيرين عبادي يكي از شاخصترين چهرههاي حامي بيانيه 30 دي 1388 و فراخوان تجمع در تهران بود. عبادي كه در ديماه 1356 خود را «جانباز شاهنشاه آريامهر» ناميده بود. [1] از گردانندگان تجمع «روز جهاني زن» (8 مارس) بود. محمد علي عبادي (پدر شيرين عبادي) درتاریخ 27 ارديبهشت 1345 با معرفي غلامحسين اميري قراگوزلو و پرويز يگانگي به عضويت لژ فراماسونري مولوي در تهران درآمد (رجوع شود به کتاب «فراماسونرها، روتارين‌ها و لاينزهاي ايران» صفحه 351، منتشر شده توسط مركز اسناد انقلاب اسلامي). شيرين عبادي نیز از سال 1354 عضو كلوپ «روتاري زونتا» به عنوان خواهرخوانده كلوپهاي روتاري ايران بود كه خبر آن با افتخار توسط «سازمان زنان ايران» در رورنامه كيهان تاریخ 22 دي 1353 منتشر شد.
زهرا رهنورد نیز در دهه 1370 در طی سفر «شيرين نشاط» (دختر فرمانده معدوم گارد جاویدان شاهنشاهی) به ایران با وی پيوند خورد، چرا که هدف اصلی سفر نشاط به ايران، اجراي پروژه‌اي بود كه امروز ذيل عناوين «ساخت جامعه فرهيخته» و «آموزش دموكراتيك زنان» در طرح خاورميانه بزرگ مشهود است. نشاط، هدف خود از آمدن به ايران را «ارائه ديدي ابتكاري و نمودهاي متفاوتي از موقعيت و فرهنگ زن سنتي ـ مذهبي و زن مدرن و نوانديش» اعلام كرد و در واقع به دنبال ساخت حلقه‌اي از «فمينيستهاي مسلمان سكولار» بود.
از این رو «زهرا رهنورد» که با «شيرين نشاط»، «شيرين عبادي»، «ژانت آفاري» و در نهايت كلوپهاي روتاري و بنياد اشرف پهلوي درارتباط بوده است در ديداري كه صبح 5 دي 1388 و فقط 1 روز پيش از وقايع تكان‌دهنده عاشورا با «ژيلا بني‌يعقوب» نماينده كانون زنان ايراني و از هواداران كودتاي مخملي داشت، به وي مي‌گويد يك مثلث زنانه شامل شيرين نشاط، شيرين عبادي و خود او، خط اعتراضات خياباني و مقاومت مدني براي براندازي نظام را پيش مي‌برند. رهنورد در اين ملاقات صراحتاً بیان ميكند: «خانم عبادي و خانم نشاط، زنان شاخصي هستند كه هر كدام در قلمرو خود مورد اعتمادند و من براي آنها احترام زيادي قائل هستم.»
بدین گونه «شيرين عبادي و شيرين نشاط» از فمينيستهاي راديکال به همراه زهرا رهنورد با رویکردی کاملا فمینیستی، پشت صحنه اغتشاشات خياباني را تشکيل داده و با پشتيباني سازمان هاي تروريستي مانند مجاهدين خلق در عاشوراي 1388 بساط حمله به عزاداران حسيني را فراهم آوردند.[2]
به همین لحاظ می بینیم در آستانه 8 مارس و «روز جهاني زن»، فمينيستهاي سكولار، عليرغم شكست‌هاي سياسي پياپي و افتضاحات سياسي مكرر، در اعتراض به حصر خانگي «زهرا رهنورد» براي راهپيمايي در تهران فراخوان دادند.
کمپين يک ميليون امضا
نشر آموزههاي فمينيستي از دهه 1370 با انتشار «ماهنامه زنان» به عنوان «خواهرخوانده ماهنامه کيان» توسط شيرين عبادي، مهناز افخمي، مهرانگيز کار و... کليد خورد که در نهايت به تشکيل «کمپين يک ميليون امضاء» براي پيشبرد جنگ زنانۀ براندازي نظام اسلامی در ايران انجاميد.
اين کمپين در پنجم شهريور ۱۳۸۵ تحت عنوان حمايت از رفع تبعيض‌هاي قانوني عليه زنان و در واقع با هدف تغيير احکام اسلامي تشکيل شد. اعضاء و فعالان اين کمپين مانند «فاطمه صادقي» مدعي هستند که نظام جنسي- سياسيِ اقتدارگرايانه ايران بايد از ميان برود تا زنان بتوانند به حقوقي که در «کنوانسيون رفع کليه اشکال تبعيض عليه زنان» برايشان پيشبيني شده، دست يابند. مارس 2007 «شهرنوش پارسي پور» در سايت گذار (ارگان خانه آزادي سازمان سيا) مي نويسد که درباره نجابت زن ايراني اغراق شده است و اين معضلي اساسي براي جامعه سنتي ايران است. او در مجموعه نوشتارهايي که براي راديو زمانه (رسانه سرويس اطلاعات و امنيت هلند) تحرير کرده، زنان ايراني را تشويق به کنار گذاشتن عفاف زنانه و تن دادن به فحشاي مدرن غربي مي کند. «بابک احمدي» هم که از نظريهپردازان کمپين يک ميليون امضاء است، در اسفند 1385 در مصاحبهاي با استهزاء « فلسفه حقوق زن در اسلام» مدعي مي شود که حکومت ايران به طور منظم، مرتکب خشونت عليه زنان مي شود و بايد اين حکومت را از ميان برد.
بخشي از اعضاي این کمپين را فعالان زن «حزب مشارکت ايران» و طيف افراطي «دفتر تحکيم وحدت» تشکيل ميدهند. «شادي صدر» که از نظريهپرداران «ماهنامه زنان» بود در مقالهاي با عنوان «تحليل مجازات فمينيستي سنگسار» از « تز چند شوهري زنان» سخن گفت و نوشت نبايد اجازه داد که مذهب، حق جنسیتی زنان را محدود کند. او که از اعضاء حلقه شيرين عبادي به شمار مي رود، تا کنون کمپينهاي بسياري را براي لغو مجازاتهاي اسلامي و احکام ضروري اسلام چون سنگسار و اعدام به راه انداخته است. آنان رسماً با محاکمه و مجازات زنان روسپی در ايران مبارزه مي کنند و ايدئولوژي فحشا را رسميت مي بخشند. آنان با وقاحت، از تز چند شوهري زنان و آزادي بي قيد و شرط در روابط جنسي سخن مي گويند، اما تعدد زوجات مردان را که قيود شرعي فراوان دارد، برنمي تابند و آن را غيرانساني مي خوانند! [3]بنيان گذاران اين طرح ادعا مي‌کنند که اين درخواست، هيچ‌گونه ضديتي با مباني اسلام ندارد زيرا جزو اصول دين به‌شمار نمي‌آيند، در حالیکه خواسته صریح آنها چیزی جزء مبارزه با نص صحیح قرآن کریم و مبانی اعتقادی دین اسلام نبوده و نیست.
حاميان اوليه «يک ميليون امضاء براي تغيير قوانين تبعيض‌آميز»، شيرين عبادي، سيمين بهبهاني، شهلا لاهيجي، بابک احمدي، شهلا اعزازي، ناصر زرافشان، نرگس محمدي، منيره رواني پور، فريده غيرت، شهلا شرکت، اردشير رستمي، فرزانه طاهري، فريبرز رئيس دانا، معصومه حيات غيبي، بنفشه حجازي، مائده طهماسبي، فرهاد آئيش، عمران صلاحي، هومن فخار، مهوش شيخ‌الاسلامي، مجيد تولايي، ناهيد توسلي، جعفر پناهي, خديجه مقدم و ... بودند.
اين کمپين به دنبال جمع آوری امضای يک ميليون نفر از زنان و مردان ايراني و ارائه آن به مجلس شورای اسلامی براي اهداف ضد اسلامي خود می باشد تا طی آن خواستار بازبيني قوانين شود. هر چند که این افراد مهم‌ترين هدف کمپين را آموزش و ارتقاي آگاهي شهروندان ايراني از قوانين تبعيض‌آميز مي دانند اما حقيقيت آن است که اين کمپين تلاش خود را در جهت فساد اخلاقي و مبارزه با قوانين اسلامي معطوف نموده.یکی از اعضاي تحريريه «ماهنامه زنان» که به دليل سياه نمايي وضعيت زنان، لغو امتياز شد و از اعضاي فعال کمپين يک ميليون امضا می باشد در وبلاگ شخصي خود صريحاً از روابط نامشروع زنان و مردان تمجيد کرد. اين عضو تحريريه نشريه زنان تأکيد کرده است: « امروز از فهميدن اينکه يک فمينيست خيلي دوست داشتني و باسواد که فکر مي کردم ازدواج کرده، ازدواج نکرده و طرف، شوهرش نيست بلکه پارتنرش (شریک جنسی) است خيلي خيلي خوشحال شدم!!»[4]
بودجه کمپين از کجا مي آيد؟
سال 2004 «فرح كريمي» عضو سابق شاخه نظامي سازمان مجاهدين خلق (منافقين) كه نماينده حزب سبزها در پارلمان هلند بود به همراه «هانس فان بالن» نماينده حزب ليبرال، طرحي را به نام «بودجه پلوراليسم رسانهاي در ايران» به تصويب رساند كه بر اساس آن سالانه مبلغي در حدود 15 ميليون يورو توسط دولت هلند به پروژههاي براندازي جمهوري اسلامي ايران اختصاص داده شد و بخشي از آن به صورت غيرمستقيم در اختيار اعضاء كمپين قرار گرفت. نمايندهاي كه اين بودجه با كوششهاي او به تصويب رسيد، يك زن منافق ايراني تبار است كه در دهه شصت از ايران گريخت و به عنوان «پناهنده سياسي» در هلند ساكن شد.
فرح كريمي که ابتدا به عنوان عضو شوراي مركزي حزب سبز هلند انتخاب شد در سال 1998 با حمايت این حزب (كه به مثابه حامي منافع اسرائيل در هلند شناخته مي شود) به پارلمان اين كشور راه يافت. كريمي كه همزمان با عصر اصلاحات در ايران، سه دوره در پارلمان عضويت داشت و سخنگوي كميسيون سياست خارجي پارلمان بود با استفاده از اين جايگاه كوشيد تا پروژه هاي براندازي جمهوري اسلامي را پيش ببرد. وي طي هشت سال دولت اصلاحات، بارها به ايران سفر كرد و توانست ارتباطات نزديكي را با شبكه زنان اصلاح طلب برقرار سازد تا جايي كه اكنون «راديو زمانه» و سايت «روز آن لاين» را با بهره گیری از اين شبكه رسانهاي اداره ميكند.
آبان ماه سال 1385، فرح كريمي با دعوت از 21 نفر از زنان فمينيست و روزنامه نگاران اصلاح طلب عضو «انجمن صنفي روزنامه نگاران» به آمستردام، ديدارها و دورههاي آموزشي را براي آنان ترتيب داد که این تعداد به سرپرستي «بهروز گرانپايه» راهي اين سفر شدند. اين دعوت پس از آن انجام شد كه در ارديبهشت 1385 تعدادي از اين روزنامهنگاران در سفري به هلند با «اليزابت چني» دختر ديك چني و مسئول دفتر حمايت از دموكراسي و آزادي هاي مدني در وزارت خارجه آمريكا رايزنيهايي كرده بودند. در اين ميان به روايت منابع خبري، «محمدرضا خاتمي» دبيركل وقت حزب مشاركت ايران نيز در سفري به هلند، مذاكراتي را با فرح كريمي صورت داد كه محور آن «فعاليت هاي مدني»، «ارتباط احزاب داخلي با احزاب خارجي» و «نقش زنان» بود.
بخش مهمي از بودجه «پلوراليسم رسانه اي» كه با كوشش كريمي به تصويب پارلمان هلند رسيد، تاكنون خرج فمينيست هاي افراطي این كمپين شده است. دولت هلند در شهريور 1385، گزارشي رسمي درباره چگونگي تخصيص اعتبار اين بودجه و توزيع آن منتشر كرد. اين گزارش كه روز 17 سپتامبر 2006 در روزنامه هلندي" "NRC Handelsblad انتشار يافت، نشان مي داد که مديران مشترك «خانه آزادي» و «مركز اسناد حقوق بشر ايران» بيشترين بهره را از این بودجه داشتهاند و همين دو نهاد از محافل اصلي تبليغاتي براي تجمع 17 اسفند 1389 در تهران به مناسبت روز جهاني زن بودهاند.
از سال 1384، مؤسسه هلندي «هيفوس» كه نهادي واسط براي توزيع بودجه پلوراليسم رسانهاي وزارت خارجه هلند در ميان زنان ايراني است، صدها هزار يورو به فعالان «كمپين يك ميليون امضاء « تخصيص داد. «مؤسسه راهي» متعلق به «شادي صدر» كه يكي از پشتيبانان تجمع 8 مارس بود، فقط براي يك سال و نيم، نزديك نيم ميليون يورو از اين بودجه را دريافت كرد. در اساسنامه «مؤسسه راهي» آمده است: «اين مؤسسه، سازماني است كه در سطح محلي با هدف توانمندسازي و رفع همه اشكال تبعيض حقوقي و عملي عليه زنان از طريق مشاوره حقوقي، برگزاري كارگاههاي آموزشي، ادوكيسي[5] و تحقيق، با اعتقاد به ارزشهاي حقوق بشر، كرامت ذاتي انسان و توسعه جنسيت محور به زنان كمك مي كند تا در زندگي فردي توانمند شوند و هويت و حقوق خود را بازيابند و در عين حال سعي در تغيير قوانين، سياستها و رويههاي تبعيض آميز عليه زنان دارد».
نگاهي به كارنامه «شادي صدر» كه مدير اين مؤسسه است نشان مي دهد كه «مؤسسه راهي» به سبب مبارزه با احكام قطعي اسلام است که از بودجههاي هلندي بهرهمند مي شود، نه به دليل تلاش براي توانمند ساختن زنان مسلمان ايراني. «مؤسسه راهي» در بازه زماني دو سال (1386-1384) از هزار زني كه بسياري از آنان جرائم اخلاقی در پرونده خود داشته اند، حمايت كرده و كوشيد. تا موجبات آزادي اين متهمان خطرناك را كه به مجازات اعدام، سنگسار و حبس بالاي ده سال محكوم شده بودند از زندان فراهم آورد.
سازمان جاسوسي سيا از سال 2004 با مشاركت «خانه آزادي» و «مركز قربانيان شكنجه» تاكتيك‌هاي نويني را براي اجرايي شدن طرح «خاورميانه بزرگ» ساخته و پرداخته است. پروژه «تاكتيك‌هاي نوين حقوق بشري» كه شامل هفت سازمان همكار مانند «مؤسسه حقوق بشر دانمارك» و «هماهنگ سازنده ملي حقوق بشر» در پرو، و 10 كميته مشورتي بين‌المللي چون رؤساي سابق مؤسسات «كارنگي براي صلح جهاني» و «توسعه بين‌المللي ايالات متحده» می شود براي دستيابي به اهداف طرح «خاورميانه بزرگ»، روش‌هايي را براي مداخله فرهنگي در حوزه تربيت زنان فمينيست آموزش مي‌دهد.
«كاندوليزا رايس» وزير امور خارجه وقت آمريكا در جلسه استماع كميته ارزيابي مجلس سنا درباره بودجه سال 2008 امور خارجي آمريكا، مبلغ 109 ميليون دلار براي ايران درخواست كرده بود. اين بودجه شامل 75 ميليون دلار براي حمايت اقتصادي از زنان، گسترش فمينيسم، جامعه مدني و طرح هاي حقوق بشر در ايران، 20 ميليون دلار براي بخش فارسي تلويزيون صداي آمريكا، 1/ 8 ميليون دلار براي راديو فردا و 5/5 ميليون دلار براي امور كنسولي است. بدیهی است كه اين رسانه‌ها اصلي‌ترين بازوهاي تبليغاتي براي زنان فمينيست در ايران و محملی برای دامن زدن به اغتشاشات بوده اند. دولت آمريكا پيشتر نيز خواهان 668 ميليون دلار بودجه براي حمايت از برنامه هاي راديويي، تلويزيوني و اينترنتي در ايران شده بود.
با اتكاء بر اين بودجه ها، « مريم معمار صادقي» مدير ارشد برنامه خاورميانه در خانه آزادي، وب سايت «گذار» را با شعار چشم‌اندازي براي حقوق بشر و دموكراسي در ايران تأسيس كرد و اخيراً نیز سايت «توانا» را براي آموزش مبارزات مدني راه اندازي كرده است. حلقه زنان اين رسانه وابسته به سازمان جاسوسي سيا است كه متشكل از زناني بهايي چون «مهناز افخمي» وزير مشاور در كابينه هويدا و مشاور كنوني اشرف پهلوي و مديرعامل بنياد مطالعات ايران، «نيلوفر بيضايي» روزنامهنگار بهايي و نیز چهرههايي صهيونيستي چون «رؤيا حكاكيان» دختر شايسته صهيونيستها و عضو شوراي روابط خارجي آمريكا، «مهرانگيز كار» همسر دوم سيامك پورزند و از مدعوين كاخ سفيد، «لادن برومند» پژوهشگر انديشهكدۀ سازمان سيا و دختر عبدالرحمن برومند از جاسوسان آمريكا، «فاطمه حقيقت جو» نماينده مشاركتي مجلس ششم و فراري ساكن آمريكا، «شهرنوش پارسي پور» مستهجن نگار راديو زمانه، «ليلي پورزند» دختر سيامك پورزند، «رؤيا طلوعي» خبرنگار كُرد فراري، «فريبا داوودي مهاجر»، «مريم هوله» و... است. این افراد با ارتزاق از اين بودجه، وظيفه تدوين طرح براندازي زنانه را بر عهده گرفته اند. سايت گذار كه پيوندهاي آشكارش را با «سازمان اطلاعات مركزي آمريكا » پنهان نمي كند، رسماً «كانون زنان ايراني»، «كمپين يك ميليون امضاء» و «كميسيون زنان دفتر تحكيم وحدت» را به عنوان نيروهاي مؤثر در نقشه راه پروژه براندازي نرم معرفي كرده است؛ كانون هايي كه در حال حاضر به مبارزه با احكام فقهي اسلام برخاسته اند.[6]
گروه های اشاره شده عليرغم برخورداری از اين بودجههاي اروپايي و آمريكايي براي ساخت، تقويت و گسترش جنبش زنان در ايران، همواره در فراخوانهاي خود براي تجمع و اغتشاش با شكست های سهمگيني مواجه شده اند.
حزب کمونيست کارگري ايران
حزب کمونيست کارگري ايران که در گذشته فعاليت شديدتري داشته، «کلارا زتکين» را الگوي زنان قرار داده و در اطلاعيه هاي خود از زنان مي خواهد که با الگوگيري از رزم کمونيستهاي انقلابي بویژه کلارا زتکين، مبارزه خود را براي تحقق خواستههاي عادلانه و رفع هر گونه ستم بر زن پيش ببرند.
تشکل زنان 8 مارس (ايراني _ افغانستاني)
تشکل زنان هشت مارس (ايراني، افغانستاني) خود را متعلق به گرايش انقلابي درون جنبش زنان مي داند و تلاشهاي خود را معطوف به شکلگيري و تقويت جنبش انقلابي زنان کرده و به مبارزه آشکار با مباني اسلام و نظام حاکم بر ايران پرداخته است.
از نظر اين تشکل، يکي از پايههاي نظام جمهوري اسلامي، ستم بر زن و زنستيزي است. ايدئولوژي، سياست، فرهنگ و قوانين حقوقي و اقتصادي نظام جمهوري اسلامي بر پايه زنستيزي و فرو دستي زنان قرار دارد.
مبارزه براي جدايي دين از حکومت يکي از محورهاي اساسي مبارزه زنان بود که معتقد بودند این امر به تضعيف نظام مردسالار مي انجامد و شرايط را براي سرنگوني رژيم جمهوري اسلامي فراهم مي کند. مبارزه براي لغو حجاب، سنگسار و همچنین مبارزه براي حق سقط جنين، حق طلاق، حق سرپرستي فرزندان از اهم فعاليتهاي آنان می باشد.
گروه مادران صلح
« گروه مادران صلح « در تاريخ 13 آبان 1386 اعلام موجوديت کرد و فعاليت خود را آغاز نمود. برخی اعضا ی این گروه پس از انتخابات سال ۸۸ در "پارک لاله" تجمع کرده و به برنامه ریزی در جهت اهداف فمینیستی و ضد اسلامی می پرداختند.
[1] . روزنامه حزب "رستاخيز " شماره 823 ، تاریخ 2/11/ 1356، ص 1
[5] . برنامه های ترویجی
[6] .خبرگزاری صراط
سناریو نویسان 8 مارس
¡ فمينيستهاي سکولار
فراخوان تجمع 17 اسفند 1389 مصادف با 8 مارس توسط افرادي چون شيرين عبادي، مهناز افخمي، فريبا داوودي مهاجر، لادن برومند و شادي صدر انجام شد. اين دعوت بر پايه اهداف بيانيه 30 دي 1388 صورت گرفت که حمايت از «همجنس بازي زنان»، « قانوني شدن روسپيگري» و «حمايت از تز چند شوهري» به عنوان برخی از این اهداف اعلام گردیده بود. شيرين عبادي يكي از شاخصترين چهرههاي حامي بيانيه 30 دي 1388 و فراخوان تجمع در تهران بود. عبادي كه در ديماه 1356 خود را «جانباز شاهنشاه آريامهر» ناميده بود. [1] از گردانندگان تجمع «روز جهاني زن» (8 مارس) بود. محمد علي عبادي (پدر شيرين عبادي) درتاریخ 27 ارديبهشت 1345 با معرفي غلامحسين اميري قراگوزلو و پرويز يگانگي به عضويت لژ فراماسونري مولوي در تهران درآمد (رجوع شود به کتاب «فراماسونرها، روتارين‌ها و لاينزهاي ايران» صفحه 351، منتشر شده توسط مركز اسناد انقلاب اسلامي). شيرين عبادي نیز از سال 1354 عضو كلوپ «روتاري زونتا» به عنوان خواهرخوانده كلوپهاي روتاري ايران بود كه خبر آن با افتخار توسط «سازمان زنان ايران» در رورنامه كيهان تاریخ 22 دي 1353 منتشر شد.
زهرا رهنورد نیز در دهه 1370 در طی سفر «شيرين نشاط» (دختر فرمانده معدوم گارد جاویدان شاهنشاهی) به ایران با وی پيوند خورد، چرا که هدف اصلی سفر نشاط به ايران، اجراي پروژه‌اي بود كه امروز ذيل عناوين «ساخت جامعه فرهيخته» و «آموزش دموكراتيك زنان» در طرح خاورميانه بزرگ مشهود است. نشاط، هدف خود از آمدن به ايران را «ارائه ديدي ابتكاري و نمودهاي متفاوتي از موقعيت و فرهنگ زن سنتي ـ مذهبي و زن مدرن و نوانديش» اعلام كرد و در واقع به دنبال ساخت حلقه‌اي از «فمينيستهاي مسلمان سكولار» بود.
از این رو «زهرا رهنورد» که با «شيرين نشاط»، «شيرين عبادي»، «ژانت آفاري» و در نهايت كلوپهاي روتاري و بنياد اشرف پهلوي درارتباط بوده است در ديداري كه صبح 5 دي 1388 و فقط 1 روز پيش از وقايع تكان‌دهنده عاشورا با «ژيلا بني‌يعقوب» نماينده كانون زنان ايراني و از هواداران كودتاي مخملي داشت، به وي مي‌گويد يك مثلث زنانه شامل شيرين نشاط، شيرين عبادي و خود او، خط اعتراضات خياباني و مقاومت مدني براي براندازي نظام را پيش مي‌برند. رهنورد در اين ملاقات صراحتاً بیان ميكند: «خانم عبادي و خانم نشاط، زنان شاخصي هستند كه هر كدام در قلمرو خود مورد اعتمادند و من براي آنها احترام زيادي قائل هستم.»
بدین گونه «شيرين عبادي و شيرين نشاط» از فمينيستهاي راديکال به همراه زهرا رهنورد با رویکردی کاملا فمینیستی، پشت صحنه اغتشاشات خياباني را تشکيل داده و با پشتيباني سازمان هاي تروريستي مانند مجاهدين خلق در عاشوراي 1388 بساط حمله به عزاداران حسيني را فراهم آوردند.[2]
به همین لحاظ می بینیم در آستانه 8 مارس و «روز جهاني زن»، فمينيستهاي سكولار، عليرغم شكست‌هاي سياسي پياپي و افتضاحات سياسي مكرر، در اعتراض به حصر خانگي «زهرا رهنورد» براي راهپيمايي در تهران فراخوان دادند.
¡ کمپين يک ميليون امضا
نشر آموزههاي فمينيستي از دهه 1370 با انتشار «ماهنامه زنان» به عنوان «خواهرخوانده ماهنامه کيان» توسط شيرين عبادي، مهناز افخمي، مهرانگيز کار و... کليد خورد که در نهايت به تشکيل «کمپين يک ميليون امضاء» براي پيشبرد جنگ زنانۀ براندازي نظام اسلامی در ايران انجاميد.
اين کمپين در پنجم شهريور ۱۳۸۵ تحت عنوان حمايت از رفع تبعيض‌هاي قانوني عليه زنان و در واقع با هدف تغيير احکام اسلامي تشکيل شد. اعضاء و فعالان اين کمپين مانند «فاطمه صادقي» مدعي هستند که نظام جنسي- سياسيِ اقتدارگرايانه ايران بايد از ميان برود تا زنان بتوانند به حقوقي که در «کنوانسيون رفع کليه اشکال تبعيض عليه زنان» برايشان پيشبيني شده، دست يابند. مارس 2007 «شهرنوش پارسي پور» در سايت گذار (ارگان خانه آزادي سازمان سيا) مي نويسد که درباره نجابت زن ايراني اغراق شده است و اين معضلي اساسي براي جامعه سنتي ايران است. او در مجموعه نوشتارهايي که براي راديو زمانه (رسانه سرويس اطلاعات و امنيت هلند) تحرير کرده، زنان ايراني را تشويق به کنار گذاشتن عفاف زنانه و تن دادن به فحشاي مدرن غربي مي کند. «بابک احمدي» هم که از نظريهپردازان کمپين يک ميليون امضاء است، در اسفند 1385 در مصاحبهاي با استهزاء « فلسفه حقوق زن در اسلام» مدعي مي شود که حکومت ايران به طور منظم، مرتکب خشونت عليه زنان مي شود و بايد اين حکومت را از ميان برد.
بخشي از اعضاي این کمپين را فعالان زن «حزب مشارکت ايران» و طيف افراطي «دفتر تحکيم وحدت» تشکيل ميدهند. «شادي صدر» که از نظريهپرداران «ماهنامه زنان» بود در مقالهاي با عنوان «تحليل مجازات فمينيستي سنگسار» از « تز چند شوهري زنان» سخن گفت و نوشت نبايد اجازه داد که مذهب، حق جنسیتی زنان را محدود کند. او که از اعضاء حلقه شيرين عبادي به شمار مي رود، تا کنون کمپينهاي بسياري را براي لغو مجازاتهاي اسلامي و احکام ضروري اسلام چون سنگسار و اعدام به راه انداخته است. آنان رسماً با محاکمه و مجازات زنان روسپی در ايران مبارزه مي کنند و ايدئولوژي فحشا را رسميت مي بخشند. آنان با وقاحت، از تز چند شوهري زنان و آزادي بي قيد و شرط در روابط جنسي سخن مي گويند، اما تعدد زوجات مردان را که قيود شرعي فراوان دارد، برنمي تابند و آن را غيرانساني مي خوانند! [3]بنيان گذاران اين طرح ادعا مي‌کنند که اين درخواست، هيچ‌گونه ضديتي با مباني اسلام ندارد زيرا جزو اصول دين به‌شمار نمي‌آيند، در حالیکه خواسته صریح آنها چیزی جزء مبارزه با نص صحیح قرآن کریم و مبانی اعتقادی دین اسلام نبوده و نیست.
حاميان اوليه «يک ميليون امضاء براي تغيير قوانين تبعيض‌آميز»، شيرين عبادي، سيمين بهبهاني، شهلا لاهيجي، بابک احمدي، شهلا اعزازي، ناصر زرافشان، نرگس محمدي، منيره رواني پور، فريده غيرت، شهلا شرکت، اردشير رستمي، فرزانه طاهري، فريبرز رئيس دانا، معصومه حيات غيبي، بنفشه حجازي، مائده طهماسبي، فرهاد آئيش، عمران صلاحي، هومن فخار، مهوش شيخ‌الاسلامي، مجيد تولايي، ناهيد توسلي، جعفر پناهي, خديجه مقدم و ... بودند.
اين کمپين به دنبال جمع آوری امضای يک ميليون نفر از زنان و مردان ايراني و ارائه آن به مجلس شورای اسلامی براي اهداف ضد اسلامي خود می باشد تا طی آن خواستار بازبيني قوانين شود. هر چند که این افراد مهم‌ترين هدف کمپين را آموزش و ارتقاي آگاهي شهروندان ايراني از قوانين تبعيض‌آميز مي دانند اما حقيقيت آن است که اين کمپين تلاش خود را در جهت فساد اخلاقي و مبارزه با قوانين اسلامي معطوف نموده.یکی از اعضاي تحريريه «ماهنامه زنان» که به دليل سياه نمايي وضعيت زنان، لغو امتياز شد و از اعضاي فعال کمپين يک ميليون امضا می باشد در وبلاگ شخصي خود صريحاً از روابط نامشروع زنان و مردان تمجيد کرد. اين عضو تحريريه نشريه زنان تأکيد کرده است: « امروز از فهميدن اينکه يک فمينيست خيلي دوست داشتني و باسواد که فکر مي کردم ازدواج کرده، ازدواج نکرده و طرف، شوهرش نيست بلکه پارتنرش (شریک جنسی) است خيلي خيلي خوشحال شدم!!»[4]
بودجه کمپين از کجا مي آيد؟
سال 2004 «فرح كريمي» عضو سابق شاخه نظامي سازمان مجاهدين خلق (منافقين) كه نماينده حزب سبزها در پارلمان هلند بود به همراه «هانس فان بالن» نماينده حزب ليبرال، طرحي را به نام «بودجه پلوراليسم رسانهاي در ايران» به تصويب رساند كه بر اساس آن سالانه مبلغي در حدود 15 ميليون يورو توسط دولت هلند به پروژههاي براندازي جمهوري اسلامي ايران اختصاص داده شد و بخشي از آن به صورت غيرمستقيم در اختيار اعضاء كمپين قرار گرفت. نمايندهاي كه اين بودجه با كوششهاي او به تصويب رسيد، يك زن منافق ايراني تبار است كه در دهه شصت از ايران گريخت و به عنوان «پناهنده سياسي» در هلند ساكن شد.
فرح كريمي که ابتدا به عنوان عضو شوراي مركزي حزب سبز هلند انتخاب شد در سال 1998 با حمايت این حزب (كه به مثابه حامي منافع اسرائيل در هلند شناخته مي شود) به پارلمان اين كشور راه يافت. كريمي كه همزمان با عصر اصلاحات در ايران، سه دوره در پارلمان عضويت داشت و سخنگوي كميسيون سياست خارجي پارلمان بود با استفاده از اين جايگاه كوشيد تا پروژه هاي براندازي جمهوري اسلامي را پيش ببرد. وي طي هشت سال دولت اصلاحات، بارها به ايران سفر كرد و توانست ارتباطات نزديكي را با شبكه زنان اصلاح طلب برقرار سازد تا جايي كه اكنون «راديو زمانه» و سايت «روز آن لاين» را با بهره گیری از اين شبكه رسانهاي اداره ميكند.
آبان ماه سال 1385، فرح كريمي با دعوت از 21 نفر از زنان فمينيست و روزنامه نگاران اصلاح طلب عضو «انجمن صنفي روزنامه نگاران» به آمستردام، ديدارها و دورههاي آموزشي را براي آنان ترتيب داد که این تعداد به سرپرستي «بهروز گرانپايه» راهي اين سفر شدند. اين دعوت پس از آن انجام شد كه در ارديبهشت 1385 تعدادي از اين روزنامهنگاران در سفري به هلند با «اليزابت چني» دختر ديك چني و مسئول دفتر حمايت از دموكراسي و آزادي هاي مدني در وزارت خارجه آمريكا رايزنيهايي كرده بودند. در اين ميان به روايت منابع خبري، «محمدرضا خاتمي» دبيركل وقت حزب مشاركت ايران نيز در سفري به هلند، مذاكراتي را با فرح كريمي صورت داد كه محور آن «فعاليت هاي مدني»، «ارتباط احزاب داخلي با احزاب خارجي» و «نقش زنان» بود.
بخش مهمي از بودجه «پلوراليسم رسانه اي» كه با كوشش كريمي به تصويب پارلمان هلند رسيد، تاكنون خرج فمينيست هاي افراطي این كمپين شده است. دولت هلند در شهريور 1385، گزارشي رسمي درباره چگونگي تخصيص اعتبار اين بودجه و توزيع آن منتشر كرد. اين گزارش كه روز 17 سپتامبر 2006 در روزنامه هلندي" "NRC Handelsblad انتشار يافت، نشان مي داد که مديران مشترك «خانه آزادي» و «مركز اسناد حقوق بشر ايران» بيشترين بهره را از این بودجه داشتهاند و همين دو نهاد از محافل اصلي تبليغاتي براي تجمع 17 اسفند 1389 در تهران به مناسبت روز جهاني زن بودهاند.
از سال 1384، مؤسسه هلندي «هيفوس» كه نهادي واسط براي توزيع بودجه پلوراليسم رسانهاي وزارت خارجه هلند در ميان زنان ايراني است، صدها هزار يورو به فعالان «كمپين يك ميليون امضاء « تخصيص داد. «مؤسسه راهي» متعلق به «شادي صدر» كه يكي از پشتيبانان تجمع 8 مارس بود، فقط براي يك سال و نيم، نزديك نيم ميليون يورو از اين بودجه را دريافت كرد. در اساسنامه «مؤسسه راهي» آمده است: «اين مؤسسه، سازماني است كه در سطح محلي با هدف توانمندسازي و رفع همه اشكال تبعيض حقوقي و عملي عليه زنان از طريق مشاوره حقوقي، برگزاري كارگاههاي آموزشي، ادوكيسي[5] و تحقيق، با اعتقاد به ارزشهاي حقوق بشر، كرامت ذاتي انسان و توسعه جنسيت محور به زنان كمك مي كند تا در زندگي فردي توانمند شوند و هويت و حقوق خود را بازيابند و در عين حال سعي در تغيير قوانين، سياستها و رويههاي تبعيض آميز عليه زنان دارد».
نگاهي به كارنامه «شادي صدر» كه مدير اين مؤسسه است نشان مي دهد كه «مؤسسه راهي» به سبب مبارزه با احكام قطعي اسلام است که از بودجههاي هلندي بهرهمند مي شود، نه به دليل تلاش براي توانمند ساختن زنان مسلمان ايراني. «مؤسسه راهي» در بازه زماني دو سال (1386-1384) از هزار زني كه بسياري از آنان جرائم اخلاقی در پرونده خود داشته اند، حمايت كرده و كوشيد. تا موجبات آزادي اين متهمان خطرناك را كه به مجازات اعدام، سنگسار و حبس بالاي ده سال محكوم شده بودند از زندان فراهم آورد.
سازمان جاسوسي سيا از سال 2004 با مشاركت «خانه آزادي» و «مركز قربانيان شكنجه» تاكتيك‌هاي نويني را براي اجرايي شدن طرح «خاورميانه بزرگ» ساخته و پرداخته است. پروژه «تاكتيك‌هاي نوين حقوق بشري» كه شامل هفت سازمان همكار مانند «مؤسسه حقوق بشر دانمارك» و «هماهنگ سازنده ملي حقوق بشر» در پرو، و 10 كميته مشورتي بين‌المللي چون رؤساي سابق مؤسسات «كارنگي براي صلح جهاني» و «توسعه بين‌المللي ايالات متحده» می شود براي دستيابي به اهداف طرح «خاورميانه بزرگ»، روش‌هايي را براي مداخله فرهنگي در حوزه تربيت زنان فمينيست آموزش مي‌دهد.
«كاندوليزا رايس» وزير امور خارجه وقت آمريكا در جلسه استماع كميته ارزيابي مجلس سنا درباره بودجه سال 2008 امور خارجي آمريكا، مبلغ 109 ميليون دلار براي ايران درخواست كرده بود. اين بودجه شامل 75 ميليون دلار براي حمايت اقتصادي از زنان، گسترش فمينيسم، جامعه مدني و طرح هاي حقوق بشر در ايران، 20 ميليون دلار براي بخش فارسي تلويزيون صداي آمريكا، 1/ 8 ميليون دلار براي راديو فردا و 5/5 ميليون دلار براي امور كنسولي است. بدیهی است كه اين رسانه‌ها اصلي‌ترين بازوهاي تبليغاتي براي زنان فمينيست در ايران و محملی برای دامن زدن به اغتشاشات بوده اند. دولت آمريكا پيشتر نيز خواهان 668 ميليون دلار بودجه براي حمايت از برنامه هاي راديويي، تلويزيوني و اينترنتي در ايران شده بود.
با اتكاء بر اين بودجه ها، « مريم معمار صادقي» مدير ارشد برنامه خاورميانه در خانه آزادي، وب سايت «گذار» را با شعار چشم‌اندازي براي حقوق بشر و دموكراسي در ايران تأسيس كرد و اخيراً نیز سايت «توانا» را براي آموزش مبارزات مدني راه اندازي كرده است. حلقه زنان اين رسانه وابسته به سازمان جاسوسي سيا است كه متشكل از زناني بهايي چون «مهناز افخمي» وزير مشاور در كابينه هويدا و مشاور كنوني اشرف پهلوي و مديرعامل بنياد مطالعات ايران، «نيلوفر بيضايي» روزنامهنگار بهايي و نیز چهرههايي صهيونيستي چون «رؤيا حكاكيان» دختر شايسته صهيونيستها و عضو شوراي روابط خارجي آمريكا، «مهرانگيز كار» همسر دوم سيامك پورزند و از مدعوين كاخ سفيد، «لادن برومند» پژوهشگر انديشهكدۀ سازمان سيا و دختر عبدالرحمن برومند از جاسوسان آمريكا، «فاطمه حقيقت جو» نماينده مشاركتي مجلس ششم و فراري ساكن آمريكا، «شهرنوش پارسي پور» مستهجن نگار راديو زمانه، «ليلي پورزند» دختر سيامك پورزند، «رؤيا طلوعي» خبرنگار كُرد فراري، «فريبا داوودي مهاجر»، «مريم هوله» و... است. این افراد با ارتزاق از اين بودجه، وظيفه تدوين طرح براندازي زنانه را بر عهده گرفته اند. سايت گذار كه پيوندهاي آشكارش را با «سازمان اطلاعات مركزي آمريكا » پنهان نمي كند، رسماً «كانون زنان ايراني»، «كمپين يك ميليون امضاء» و «كميسيون زنان دفتر تحكيم وحدت» را به عنوان نيروهاي مؤثر در نقشه راه پروژه براندازي نرم معرفي كرده است؛ كانون هايي كه در حال حاضر به مبارزه با احكام فقهي اسلام برخاسته اند.[6]
گروه های اشاره شده عليرغم برخورداری از اين بودجههاي اروپايي و آمريكايي براي ساخت، تقويت و گسترش جنبش زنان در ايران، همواره در فراخوانهاي خود براي تجمع و اغتشاش با شكست های سهمگيني مواجه شده اند.
¡ حزب کمونيست کارگري ايران
حزب کمونيست کارگري ايران که در گذشته فعاليت شديدتري داشته، «کلارا زتکين» را الگوي زنان قرار داده و در اطلاعيه هاي خود از زنان مي خواهد که با الگوگيري از رزم کمونيستهاي انقلابي بویژه کلارا زتکين، مبارزه خود را براي تحقق خواستههاي عادلانه و رفع هر گونه ستم بر زن پيش ببرند.
¡ تشکل زنان 8 مارس (ايراني _ افغانستاني)
تشکل زنان هشت مارس (ايراني، افغانستاني) خود را متعلق به گرايش انقلابي درون جنبش زنان مي داند و تلاشهاي خود را معطوف به شکلگيري و تقويت جنبش انقلابي زنان کرده و به مبارزه آشکار با مباني اسلام و نظام حاکم بر ايران پرداخته است.
از نظر اين تشکل، يکي از پايههاي نظام جمهوري اسلامي، ستم بر زن و زنستيزي است. ايدئولوژي، سياست، فرهنگ و قوانين حقوقي و اقتصادي نظام جمهوري اسلامي بر پايه زنستيزي و فرو دستي زنان قرار دارد.
مبارزه براي جدايي دين از حکومت يکي از محورهاي اساسي مبارزه زنان بود که معتقد بودند این امر به تضعيف نظام مردسالار مي انجامد و شرايط را براي سرنگوني رژيم جمهوري اسلامي فراهم مي کند. مبارزه براي لغو حجاب، سنگسار و همچنین مبارزه براي حق سقط جنين، حق طلاق، حق سرپرستي فرزندان از اهم فعاليتهاي آنان می باشد.
گروه مادران صلح
« گروه مادران صلح « در تاريخ 13 آبان 1386 اعلام موجوديت کرد و فعاليت خود را آغاز نمود. برخی اعضا ی این گروه پس از انتخابات سال ۸۸ در "پارک لاله" تجمع کرده و به برنامه ریزی در جهت اهداف فمینیستی و ضد اسلامی می پرداختند.
منبع: برگرفته از فصلنامه طنین اندیشه با نام «فریب روز هشتم»
