خبرهای داغ:
یک جانباز گفت: بسیاری از شهرستان ها تصاویر و تمثال شهدای خود را در خیابان ها و بلوارهای اصلی شهرشان نصب کرده اند و این کار باعث می شود مردم و مسوولان با دیدن تصاویر شهدا یادشان نرود که برای برقراری و بقای این مملکت چه خون ها ریخته شده است و شاید با نگاه به تصاویر آن گناه نکنند اما در شهرستان برخوار تصاویر شهدا در معابر و خیابان های اصلی نصب نشده است.
کد خبر: ۸۹۹۵۳۶۱
|
۱۵ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۹:۵۶

به گزارش خبرگزاری بسیج از برخوار، اکبر حیدری در سال ۱۳۴۷ در شهر دولت آباد محله علی بن ابیطالب در یک خانواده مذهبی و انقلابی به دنیا آمد. از کودکی در جریان و حوادث انقلاب وارد شد و پس از انقلاب نیز به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت و تا پایان جنگ حضور فعال داشت و با یادگارهایی از آن زمان و درجه جانبازی ۷۰ درصد مشغول فعالیت فرهنگی سیاسی و اجتماعی شد.
با توجه به حضور انقلابی و جهادی این مرد انقلابی در عرصه جامعه بر آن شدیم تا مصاحبه ای با وی داشته باشیم.

از چه زمانی اولین فعالیت های انقلابی خود را آغاز کردید؟  مختصری از خودتان و فعالیت های انقلابی خود بفرمایید؟

دولت آباد یکی از شهرهای انقلابی و دینی است و محله مسجد علی بن ابیطالب علیه السلام نیز از محله های اصیل و انقلابی شهر بوده که از همان روزهای ابتدایی حال و هوای سیاسی و نظامی داشت، جوانان، نوجوانان و حتی کودکان آن انقلابی بودند و با وجود اینکه فشارها و تهدیدهایی وجود داشت، اما کودکانی مانند بنده در بخش اعلامیه ها فعالیت داشتند.
آیت اله ناصری در آن زمان در مسجد علی بن ابیطالب و مسجد میرهادی در رابطه با طاغوت و حکومت شاهنشاهی سخنرانی می کرد و پس از دستگیری توسط ساواک و اعتراض عمومی و مردمی آزاد شد، ما هم در همان سنین کودکی با همت شهید حسینعلی داوری گروه سرودی تشکیل دادیم و اشعار و سرودهای انقلابی را پس از تمرین در کلیه مساجد و حسینیه های برخوار بزرگ اجرا می کردیم.

چند ساله بودید که به جبهه های جنگ تحمیلی رفتید؟ و در کدام منطقه عملیاتی مشغول خدمت و دفاع از میهن شدید؟

دو ماه بیشتر از کلاس اول راهنمایی (ششم) نگذشته بود که درس و مدرسه را رها کردم و در سن ۱۳ سالگی و پس از گذراندن دوران آموزش نظامی به کردستان رفتم.

در چه عملیات هایی شرکت داشتید که جانباز شدید؟

در عملیات حلبچه، شیمیایی شدم و در عملیات فاو نیز ترکش به سرم خورد و مدت ۹ ماه در بیمارستان بستری شدم.

با کدام یک از شهدای شهرستان برخوار همرزم بودید؟

بنده پس از سال ها جدایی و دوری از همرزمانم، هر زمان که در دنیا دلتنگ می شوم، به گلزار شهدا می روم و با رفقایم صحبت می کنم، در مقابل کسانی بودند که در جنگ تحمیلی با هم رفیق بودیم ولی بعد از جنگ رنگ عوض کردند ولی در حال حاضر این شهدا هستند که زنده اند و من و امثال من را در تحمل مشکلات یاری می کنند و زنده هستند.
شهید سیدحمید حسینی، اکبر اسدی، عباس فتاحی، حسین خیری، زین العابدین کمالی، علیرضا محمدی، حسینعلی معینی، عباس معینی، شهید مصطفی کرباسی و… همه از دوستان نزدیک و همرزمان من بودند.
این جوانان دلیر و شجاع از نرمی، کربکند، کمشچه، دولت آباد برخوار در عملیات فاو بودند که در فاصله ۵۰ متری با عراقی ها خاکریز می زدند، بنده نیز در همین عملیات بود که ترکش گلوله دشمن به سرم خورد و مدت سه ماه در کما و پس از آن ۹ ماه در بیمارستان بستری شدم.
در حلبچه نیز شیمیایی شدم، در حدود ۱۱ ماه در بیمارستان بستری شدم که در این مدت خانم پرستاری که هیچ وقت نتوانستم او را ببینم و از او تشکر و قدردانی کنم، به مدت ۱۱ ماه از من پرستاری کرد.
نکته ای که در این میان جالب است بدانید این که انگلیسی ها از طرفی به عراق اسلحه و بمب های شیمیایی به عراق می دادند و از طرفی داروی آن را می فروختند!

شما به عنوان یک جانباز ۷۰ درصد با چه مشکلات و مسائلی روبرو هستید؟ جانبازان این شهرستان چه درخواست هایی دارند؟

شهرستان برخوار حدود ۷۵ نفر جانباز دارد ولی متاسفانه یک آمبولانس ویژه این افراد در شهرستان وجود ندارد، همچنین اکثر داروهای ما خارجی است و تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد البته قبل از این دولت ما در این زمینه مشکلی نداشتیم.

چه توصیه هایی به مسوولان نظام و شهرستان برخوار دارید؟

افتخار می کنیم در طول هشت سال دفاع نابرابر با دست خالی نگذاشتیم یک متر از خاک وطنمان به دست دشمن بیفتد.
همه مسوولان بدانند شکی نیست قیامت و دادگاه الهی هست که همه ما باید در آن دادگاه حاضر شویم و نسبت به رفتار و کردار و گفتارمان پاسخگو باشیم و بنده و همه شهدایی که از سرمایه وجودشان گذشتند فردای قیامت برای بقای نظام و اسلام جلوی مسوولان نظام که برای مردم کار نمی کنند و اجازه می دهند حقوق این مردم ضایع شود را می گیریم.
برای مردم کار کنید و نگذارید مردم به شهدا و همه کسانی که از جان و مال و ناموس خود برای دفاع از نظام اسلامی گذشتند بدبین شوند.
بنده برای خود و فرزندانم کار نمی خواهم ولی به مردم خدمت کنید و برای اشتغال جوانان که مهم ترین خواسته آن ها است بیشتر تلاش کنید، چون هر چه خدمت شما بیشتر باشد، دلگرمی مردم به نظام و انقلاب بیشتر است و شهدا از شما راضی تر خواهند شد.

توصیه دوم من توصیه شهید حسین خرازی که همیشه به ما می فرمود: «هیچ وقت دشمن را کوچک نشمارید».
آمریکا و اسراییل به خوبی فهمیدند نمی توانند با مردم همیشه در صحنه و ملت غیور ایران در جنگ نظامی پیروز شوند و به همین خاطر می خواهند از طریق جنگ نرم و اقدام فرهنگی غیرت، اعتماد به نفس، ارزش و آرمان های اسلامی مان را از بین ببرند، بنا بر این جوانان ما اگر حیله و ترفند دشمن را بشناسند مقابل آن ها خواهند ایستاد.
سومین خواسته من این است که حضرت امام فرمودند: نگذارید یاد شهدا از خاطرمان پاک شود.
بسیاری از شهرستان ها تصاویر و تمثال شهدای خود را در خیابان ها و بلوارهای اصلی شهرشان نصب کرده اند و این کار باعث می شود مردم و مسوولان با دیدن تصاویر شهدا یادشان نرود که برای برقراری و بقای این مملکت چه خون ها ریخته شده است و شاید با نگاه به تصاویر آن گناه نکنند.
امیدواریم به همت مسوولان شهرستان؛ تصاویر شهدای عالی قدر، شجاع و دلیر که هر یک از آن ها قهرمانانی در زمان جنگ تحمیلی بودند و می توانند برای جوانان امروز الگویی مفید و موثر باشند، در معابر، بلوار اصلی دولت اباد و اصفهان نصب شود.
حسن منصوری اهل حبیب آباد برخوار، جانشین شهید عبدالرزاق زارعان بود چه زحمت ها در جبهه می کشید ولی الان یک خیابان به نام ایشان نیست و یک عکس از ایشان در حبیب آباد وجود ندارد.
حسینعلی داوری یک توصیه را همیشه به ما می گفت که ما آن زمان منظور ایشان را نفهمیدیم ولی امروز بهتر متوجه می شویم، این شهید گرانقدر به ما می گفت: دعا کنید بعد از جنگ نباشیم چرا که بعد از جنگ مشکلات زیادی در کشور ایجاد می شود که تحملش برای شما سخت است.

ارسال نظرات
پر بیننده ها