به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، مادری که از دالان یک خانه قدیمی با وجود کهولت سنی که دارد تا وارد حیاط خانه می شویم به استقبالمان می آید و با مهربانی به اتاقش دعوتمان می کند.
مادری که با گذشت سال ها از آن روز دیگر چندان نای حرکت و حرف زدن ندارد و به گفته فرزندانش به علت بیماری بسیاری از خاطرات دوران گذشته را فراموش کرده است.
هریک آرام گوشه ای از اتاق می نشینیم، مسئول بسیج رسانه آذربایجان شرقی که خود نیز خبرنگاران را در این دیدار همراهی می کند، خطاب به مادر شهید می گوید: امروز امنیت و هر آنچه داریم به برکت خون شهداست و آن ها بودند که در سخت ترین شرایط با یقین تصمیم به انتخاب راهشان گرفتند و سربلند شدند.
روح الله دهقان نژاد ادامه می دهد: اگر نبود تربیت شما مادران هرگز امروز شاهد درخشش این ستاره ها برای حفظ آب و خاک کشورمان نبودیم.
وی در ادامه دیدار از خانواده شهدا و تکریم آن ها را وظیفه همه مردم و مسئولان عنوان و بیان می کند: دلجویی و حمایت معنوی از خانواده شهدا و ایثارگران مهم ترین مساله است و همه مسئولان باید در کنار توجه به نیازهای مادی و مشکلات این خانواده ها، از آن ها دلجویی کنند.
مادر شهید اسماعیل موسی پور نیز با آن صدای آرام و با طمانینه ای خاص تنها در یک جمله خطاب به مسئول بسیج رسانه آذربایجان شرقی، می گوید: هر آنچه داریم از خداست و فرزندان ما در راه او رفتند.
سخت است دیدن مادری که سال هاست با خاطرات پسرش پشت پنجره کنجی می نشیند و از قاب پنجره آسمان را به تماشا می نشیند، آسمانی که از فرزندش برای درخشش آن در شب های تاریک گذشت.
خبرنگاران هریک با سوال هایی مختلف در ذهن در اتاقی کوچک ولی پر از مهر و عاطفه هرازگاهی همدیگر را نگاه می کنند ولی سکوت مادر و به یاد نداشتن خاطرات پسرش مانع از گفتن و پرسیدنشان می شود و تنها عکسی از شهید که تاقچه اتاق را به زیبایی مزین کرده است نگاهشان را به تماشا می خواند و سکوت می کنند.
شهید اسماعیل موسی پور هفدهم تیر 1340 در روستای مشاهیر از توابع ورزقان در یک خانواده متدین به دنیا آمد و از همان دوران کودکی با مشکلات گریبانگیر خانواده دست و پنجه نرم کرد تا بتواند مرد بودن خود را به اثبات برساند و با همه دغدغه هایی که داشت تیم فوتبالی به نام دارایی تشکیل داد.
وی در پانزده سالگی در پالایشگاه تبریز مشغول کار جوشکاری شده و از این که در کار خویش مهارت و تخصصی پیدا کرد توسط کارفرمایان ایتالیایی به خارج از کشور دعوت شد، به همین علت به دوره سربازی رفت تا بتواند از کشور خارج شود ولی سرنوشت طور دیگری برای او رقم خورد.
شهید موسی پور پس از دوره آموزش سربازی در پادگان جلدیان ارومیه، برای ادامه خدمت خود به پادگان فیروزآباد شیراز منتقل شد و حین خدمت از طرف مافوق خود ماموریت یافت تا مردمی را که برای آزادی و حریت خود قیام کرده و در برابر طاغوت ایستاده اند به گلوله ببندد ولی اسماعیل خوب امتحان خود را پس داد و از دستور سرپیچی کرد و در برابر مردمی که مثل او بودند نایستاد و همین موجب شد تا به ضرب گلوله مافوق خود روز 22 بهمن به شهادت برسد و پیکرش با هلی کوپتر به تبریز منتقل و در مزارستان قم تپه در منزل ابدیش جای بگیرد.
آری شهید موسی پور تنها شمار اندکی از آن همه شهدایی بود که جانانه پای ارزش ها ایستاد تا نامش بر تارک تاریخ بدرخشد و سرفصل مردانگی روزگارمان باشد و تلالو نگاهشان مسیر روشنی را برایمان ترسیم کند تا مبادا در کوره راهای روزگار گم شویم و در تنگناها دل خسته، عاشقانه ترنم عشق خواندند تا هماره یادمان باشد سمفونی شکوهشان همچنان گوش استکبار را کر کرده و مردانگی شان لرزه بر کنگره های سر به فلک کشیده طاغوتیان انداخته است.
رقیه غلامی
