به گزارش خبرگزاری بسیج در قزوین روز ملی فناوری فضایی که مورخه 14 / 11 / 96 می باشد علم و هنر ایرانی ها را در جهان به نمایش می گذارد اما سئوالی که ذهن مخاطب را به چالش می کشاند این است.
آیا فناوری فضایی کشور به بحران فناوری هسته ای دچار می شود ؟یا این که با مدیریت تدبیر و ناامید و قراردادهای مخفی و ننگین دیگر امیدی به این فناوری نیست و از کد خدا باید اجازه بگیرند؟
با این وجود گزارش مختصری از این فناوری حضور مخاطبین ارائه می گردد:
امسال اولین سالی است که این روز به پاسداشت پرتاب ماهواره امید جشن گرفته می‌شود. شکی نیست که متخصصان و مهندسان فراوانی از سرتاسر کشور گردهم آمدند و سالها سختیها و مرارتهای فراوانی را تحمل کردند تا امروز ما شاهد به ثمر نشستن این پیروزی بزرگ باشیم. امروز روز فضا بود و از هر طرف خبری می‌رسید. از ارسال نخستین موجودات زنده ایرانی به فضا به دست متخصصان پژوهشگاه هوافضا تا رونمایی از چند ماهواره جدید و یک ماهواره‌بر جدیدتر.
امروز همه مراکز علمی و صنعتی ایران که در حوزه فضا فعال هستند، در محل سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی گردهم آمده بودند تا برگی دیگر از تاریخ دستیابی کشورمان به فضا را ورق بزنند.
رونمایی از ماهواره ملی «طلوع»، نمونه مهندسی ماهواره ملی «مصباح دو»، نمونه مهندسی ماهواره دانشجویی «نوید علم و صنعت»، نمونه مدل اولیه ماهواره‌بر «سیمرغ» و موتور ماهواره‌بر آن، افتتاح نخستین مرکز پردازش تصاویر ماهواره‌یی ایران و آزمایشگاه سه بعدی مجازی ماهواره‌یی در کنار اعلام خبر پرتاب موفق راكت كاوش-۳ حامل نخستین محموله زیستی ایران، از دستاوردهای فضایی کشور بودند كه روز ملی فن‌آوری فضایی را به یک روز استثنائی بدل کردند.
ماهواره سنجش از دور «طلوع» كه توسط متخصصان شركت صنایع الكترونیك وزارت دفاع طراحی و ساخته شده، قرار است با ماهواره‌بر «سیمرغ» راه فضا را در پیش گیرد. مأموریت اصلی این ماهواره، تصویربرداری تك طیفی با تفكیك‌پذیری ۵۰ متر و ذخیره و ارسال داده‌های تصویربرداری شده به ایستگاه‌های زمینی است. تصاویر دریافتی از این ماهواره می‌توانند در كاربردهایی چون نقشه‌برداری زمین در مقیاس بزرگ، مطالعه و بررسی حوضچه‌های آبی و دریا، مشاهده و ارزیابی تخریب منابع طبیعی، تحقیقات كشاورزی، جنگلی، مشاهده پوشش ابرها، پراكندگی انسانی و ارزیابی بلایای طبیعی نظیر زمین لرزه، سیل و آتش‌سوزی به کار روند. ماهواره طلوع در مدار کم ارتفاع زمینی (LEO)در ارتفاعی به حدود ۵۰۰ كیلومتر پرتاب خواهد شد و دو سال عمر مفید برای آن پیش‌بینی می‌شود. جرم این ماهواره ۱۰۰ كیلوگرم است.
7001/پ30/ب
