برخی هم معتقدند که ماهیت چنین روش ساختارشکنانه‌ای برای جامعه زنان هم صورت خوشی ندارد و بیان می‌شود « این که یک زن برای رسیدن به خواسته خود برای حضور در ورزشگاه پیش خود بگوید که ای کاش پسر بودم و برای رسیدن به هدف، خود را تبدیل به پسر کند، این ماسک خطرناکی است!»؛ درواقع مطرح می شود که زنان برای رسیدن به جایگاهی که مطالبه آن را دارند گاها از هویت زنانه خود عبور می‌کنند که این موضوع مشکل مبتلا به اغلب مطالبات فمنیستی است. یعنی زنان هویت خود را زیر پا می گذارند و کارهای مردانه انجام می‌دهند تا به اهداف خاص خود برسند که گاها نیز آنقدر مضحک جلوه می‌کند که اهداف اصلی آنان را تحت شعاع قرا می‌دهد.
پسرپوش و مردپوش کردن در این حیطه از جمله شیوه‌های اعتراضی زنانه بوده است. اگر به نگاه عادی و روزمره به آن بنگریم این حرکت نه تنها ماهیت زنانه را مخدوش می‌کند بلکه بسیار مضحک نیز هست. دختری که لباس پسرانه می‌پوشند و ریش می‌گذارند تا به خواسته خود برسد؛ بیشتر از اینکه مطالبه زنانه را قوت بخشد به طرز کاریکاتوری هویت خود را زیر سئوال می‌برد.
جالب اینجاست که حتی کسانی که موافق حضور زنان در ورزشگاه هستند نیز بیان می‌کنند. پوشیدن لباس مبدل پسرانه و ریش گذاشتن دختران برای حضور در استادیوم‌ها هیچ جای دفاعی ندارد!
البته به نظر می‌رسد که خودنمایی به اعتراضات جنسی نیز گاها آمیخته شده است و متاسفانه برخی از دخترانی که پسرپوش شده و در ورزشگاه‌ها حضور یافته‌اند مورد توجه برخی از رسانه‌ها قرار گرفته‌اند و عدم برخورد با این افراد ناهنجار نیز راهی را برای مطرح شدن تشدید کرده است. در حقیقت آنچه از ورای این به اصطلاح اعتراضات بیرون می‌آید ملغمه ای از رفتار نابه‌هنجار و ساختارشکن با رویه و پوششی مطلوب از نوع سیاست زده است که همین موضوع مشکلی اصلی را ایجاد می‌کند.
اینکه فردی با هنجارشکنی هم خود را مطرح کند و مقبول برخی از جریانات سیاسی و رسانه‌هایشان قرار گیرد و هم ادعای اعتراض داشته باشد موضوعی است که هم هنجارها را به خطر می‌اندازد و هم اینکه اعتراض را مخدوش می‌کند.
با این اوصاف باید هر روز شاهد هنجارشکنی های مضاعف با رویه اعتراضی باشیم که بسیاری از ارزشها و قوانین را مخدوش می کند و ارزش تازه‌ای نیز در جامعه اجتماعی در بر ندارد و تنها آنومی و بی‌هنجاری را ترویج می‌کند.
پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس
