به گزارش خبرگزاری بسیج از اصفهان، در میان پیکرهای مطهر 6 شهید تازه تفحص شده دفاع مقدس که به اصفهان بازگشت و مورد استقبال خانواده این عزیزان و مردم شهید پرور اصفهان قرار گرفت، اسامی دو شهید به نام های سیف‌اله آقا تهرانی و شهید اصغر ربیعی هم به به چشم می‌خورد.
شهید آقاتهرانی فرزند غلامعلی یکی از راننده‌های شریف تاکسی اصفهان و متولد 4 مهر 1315 در شهر اصفهان است، سیف‌اله که دوران تحصیل را تا پایان ابتدایی ادامه داد به شغل سنگ‌تراشی مشغول بوده و در سال 1338 ازدواج می‌کند، وی یک فرزند پسر و 4 فرزند دختر داشته است؛ در زمان جبهه به عنوان یک بسیجی در جبهه‌ها حضور پیدا می‌کند و روز 2 مرداد سال 1361 در سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش شهید می‌شود.
وی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته است: «راهی را که انتخاب کرده‌ام، با آگاهی کامل بوده و از خداوند می‌خواهم مرا در این راه موفق فرماید و شهادت در راهش را نصیب این حقیر فرماید؛ از همه می‌خواهم که در تربیت فرزندانم نهایت سعی را داشته باشند تا آن‌ها راه مرا که همان راه اسلام عزیز است ادامه دهند که در این راه باید همه چیزمان را فدا کنیم».
شهید ربیعی فرزند محمدعلی که از کارمندان اصفهان بوده است، در دی‌ماه سال 1341 در اصفهان چشم به جهان گشود، دانش‌آموز سال سوم متوسطه در رشته انسانی بود که به عنوان بسیجی در جبهه‌های حق علیه باطل شرکت کرد و در روز 24 تیر 1361 در شرق بصره عراق به درجه شهادت نائل آمد.
وی در قسمتی از وصیت‌نامه‌اش خطاب به آشنایان و اهالی روستا این چنین مطرح کرده است که: «اصغر با آن آرمان، عقیده و ایمان که داشت راه خود را پیدا کرد، خود را دریافت و به جوار حق پیوست، اما تا لحظات آخر هم امیدوار بود که ما در اعمال نیک خویش صادق باشیم و به خاطر دو روز دنیا آخرت را به این سرا نفروشیم.
هرچند بیش از 20 سال در بین شما نبودم اما دوران زندگی‌ام را همه به خاطر دارید، با تمام سرزنش‌ها چه در اوایل انقلاب و چه بعد از پیروزی انقلاب ساختم اما آرزو دارم بعد از شهادتم کسانی که به خاطر عدم سازش من با انقلاب مخالفت می‌کردند دیگر مخالفتی با انقلاب نداشته باشند و بین خود و خدا ببینند امروز وارث چه خون‌هایی هستیم، خون امامان معصوم و جوانان این امت اسلام.
ربیعی می‌رود با نثار خون خودش برای تداوم انقلاب تا قیام مهدی از جان و این زندگی دو روزه می‌گذرد زیرا این دنیا فانی و نابود شدنی است و جز حرص و آز و طمع برای انسان‌های مادی چیز دیگری در بر ندارد و آنان که از اسباب هدایت استفاده مطلوب نکنند خود را به وادی ضلالت و تباهی کشانده‌اند».
