تداوم یاد اباعبدالله(ع) و راز قرابت با او

به گزارش خبرگزاری بسیج،کتاب «آیینه تمام‌نما» نوشته آیت‌الله حائری شیرازی چندی پیش از سوی دفتر نشر معارف روانه بازار کتاب شد، همچنین تخفیف ویژه‌ای به مناسبت برگزاری جشنواره ملی کتابخوانی روشنا اختصاص یافته است. این اثر به اندازه‌ای روان و خوشخوان است که خواننده را به خود جذب می‌کند.
براساس این گزارش، کتاب «آیینه تمام‌نما» که شامل گفتارهای عاشورایی است و به فلسفه قیام عاشورا پرداخته است، طی یک ماه گذشته به عنوان اثر پرفروش در کتابفروشی‌ها بود. به همین مناسبت برش‌هایی از این کتاب را بازخوانی می‌کنیم؛
*در واقعه عاشورا هفتاد و دو نفر کشته شدند، اما اصرار ائمه(ع) بر آن است که سنت عاشورا ترک نشود و بر آن اشک ریخته شود و اینکه فرموده‌اند آن را ذکر کنید و برای فرزندانتان بگویید، به خاطر جهتی است که آنها انتخاب کردند. به هیچ وجه احتمال اینکه کسی از آنها به خاطر ریاست یا برتری‌جویی در دنیا در این جنگ شرکت کند، وجود نداشت. اگر چنین بود، عذرش در شب عاشورا خواسته شده بود. امام حسین(ع) با اصرار از اصحابش خواست که او را رها کنند و تنها بگذارند و حتی در تاریکی خیمه پشت به آنها نشست که اگر کسی می‌خواهد برود، حیا نکند.
*ارزش عاشورا به این است که خالص بود و خلیطی نداشت، جاهلی در آنها نبود، همه عالم بودند، همه بصیر بودند و به هیچ وجه جهت غیرخدایی نداشتند. جهت در واقعه عاشورا الهی بود. شهدای عاشورا برای ارزش شهادت‌ها میزان‌اند. هر شهیدی را باید با آنها تطبیق دهیم. هر شیهیدی که خطش مطابق خط آنها تطبیق بود، ارزش کامل پیدا می‌کند.
درس‌های عاشورا
درسی که واقعه عاشورا و کربلا به ما می‌دهد این است؛ ای انسان، اگر در عاشورا حق و باطل را شناختی، به خودت رجوع کن و حسین خودت را بشناس و از او تبعیت کن. حسین تو حق‌گویی و درست‌کاری توست. حسین تو نور و عقل توست. درسی که عاشورا به ما می‌دهد این است که یزید درون خود را بشناسیم و یزید بیرون عصر خود را هم شناسایی کنیم. اگر امثال بوش کار یزید را می‌کنند، ما آنچه بر یزید آماده کرده‌ایم، از او دریغ نکنیم. کسانی که مرگ بر یزید می‌گویند، امروز مرگ بر آمریکا هم می‌گویند. منظور از مرگ بر آمریکا هم رژیم آمریکا است، نه مردم آمریکا.
*شهادت‌طلبی حسین بن علی(ع) بزرگ‌ترین کار بود؛ اما آن حضرت وقتی در مکه مورد ترور است، خود را از کشته شدن حفظ می‌کند. سی نفر شمشیرهایشان را زیر لباس احرمشان پنهان کرده‌اند تا ایشان را در عرفات یا منا یا مشعر شهید کنند. حسین بن علی(ع) وقتی عمره‌اش را انجام داد می‌خواست برای حج احرام ببندد. وقتی کسی احرام می‌بندد، نباید شمشیر همراهش باشد. آن حضرت سلاحش را با خودش نگه داست و محرم نشد. وقتی حاجیان به سوی عرفات می‌رفتند امام به سمت عراق حرکت کرد. ممکن است گفته شود، چرا این کار را کرد؟ در کربلا کشته شدن است و اینجا هم کشت شدن است. آن حضرت می‌گوید: این کشته شدن کم‌ثمر است و آن کشته شدن پرثمر. از کشته شدن کم نتیجه و کم‌اثر به سمت کشته شدن پراثر حرکت می‌کند. باز هم برای کشته شدن می‌آید، اما فرق دارد، در کربلا فرصت صحبت کردن پیدا می‌کند و حرف می‌زند. خودش را برای مصائب آماده می‌کند.
*اوج محرم و صفر در دهه اول محرم است و اوج دهه محرم شب و روز عاشوراست. وقتی شخصی از دنیا می‌رود، بازماندگانش عزا می‌گیرند و اشک می‌ریزند. عده‌ای عزادارند و اشک می‌ریزند، ولی برخی اشک می‌ریزند تا عزادار شوند. عده‌ای بستگان تازه گذشته هستند و به دلیل وابستگی حالت عزا و گریه دارند، ولی برخی حالت عزا و گریه را در خود فعال می‌کنند که از وابستگان و خویشان شوند. وقتی اشک می‌ریزی عضو خانواده می‌شوی. امام زمان(عج) برای مصیبت جدش عزادار است، تو با او همدردی می‌کنی و اهل بیت(ع) می‌گویند؛ این شخص هم همراه ما است.
لعن بر سلام مقدم است
*اشتباه است که ما با سلام شروع کنیم، باید از لعن شروع کنیم. لعن زیرساخت سلام است؛ در را باز می‌کند و اذن دخول می‌دهد. اشک دخول است. تا در بازنشده چگونه می‌توان به صاحب خانه سلام کرد؟ در را با لعن باز می‌کنند. لعن و تبری مانند زمین برای غرس درخت ضروری است. کسی که قرار است درخت ولایتش یک صحرا را سایه اندازد، طبیعتاً صحرا برائت لازم دارد. برائت باغچه است و ولایت درخت. اول زمین را آماده می‌کنند و بعد درخت می‌کارند. باید اول لعن گفت و بعد سلام. در زیارت عاشورا هم ابتدا صد لعن ذکر شده و سپس صد سلام.
*خوب است که هر وقت شخص تنهاست و فراغت دارد و هیچ کس هم از حالاتش خبر ندارد، سلامی به امام حسین(ع) بکند. امام صادق(ع) به یکی از اصحاب فرمود؛ آیا هر روز امام حسین(ع) را زیارت می‌کنی؟ گفت: نه.
آن حضرت فرمود: چقدر جفا می‌کنید! آیا هر ماه او را زیارت می‌کنی؟ گفت: نه.
امام صادق(ع) فرمود: آیا هر سال او را زیارت می‌کنی؟ گفت: این را انجام می‌دهم. امام صادق(ع) فرمود: چقدر به حسین(ع) با این کار جفا می‌کنید؟ چه می‌شود که هر جمعه پنج بار آن حضرت را زیارت کنی و در بقیه روزها یک مرتبه. او عرض می‌کند: بین ما و قبر مطهر، فاصله زیادی است. امام(ع) فرمود: بر روی بام خانه‌ات و به راست و چپ نگاهی بینداز و سپس سرت را به سوی آسمان بلند کن و به طرف قبر حسین(ع) متوجه شو و بگو: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ».