به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، مربیان پیش‌دبستانی مانند بسیاری از اقشاری که دیده نمی‌شوند و در انتظار تحقق وعده‌ها هستند، همچنان چشم امید دوخته‌اند به یاری مسؤولان، مربیانی که زمان زیادی است که در خیال جذب نیرو از سوی آموزشوپرورش به سر می‌برند و خود را با وعده‌های مسؤولان دل خوش می‌کنند.
وعده‌هایی که مدت‌هاست که قرار است به تحقق بپیوندد اما همچنان در حد یک وعده باقی مانده است.
درد و دل‌های این مربیان پیش‌دبستانی شنیدنی است، برخی از بی‌توجهی مسؤولان گلایه‌مندند و می‌گویند که مسؤولان شنوای حرفا و مشکلات آنان نیستند، درهایی که به روی این مربیان بسته می‌شود زخمی بزرگ‌تر از بی‌توجهی به حرف‌های‌شان در قلب‌شان، ایجاد می‌کند.
وعده‌هایی که سال‌هاست آنان را امیدوار نگه داشته‌است و مانند سرابی می‌ماند که هر روز بطلانش بیش از قبل برای‌شان آشکار می‌شود.
این در حالی است که برخی از افراد، بدون داشتن شرایط جذب، تنها به دلیل اینکه مورد سفارش قرار گرفتند از امتیاز جذب، بهره‌مند شدند و این وعده برای‌شان محقق شد.
مشکلی که یکی از بانوان کلاردشتی که مدت‌ها چشم امید به یاری مسؤولان دوخته بود، از آن گلایه‌مند است و کم‌توجهی مسؤولان به برخی از مربیان پیش‌دبستانی را عنوان نامه‌ای کرده‌است که خطاب به رئیس آموزشوپرورش کلاردشت نوشته است.
بانویی که شاهد جذب افرادی بود که شرایط عنوان‌شده برای به‌کارگیری را نداشتند اما به دلیل سفارشاتی که برای پذیرش آنها شده بود، توانسته بودند از این خان نیز عبور کنند و به وعده جذب مربی پیش‌دبستانی دست یابند.
نامه‌ای که با جوابیه‌ای از طرف رئیس آموزشوپرورش همراه بود و ادعای مطرح شده مبنی بر جذب مربیان پیش‌دبستانی فاقد شرایط و سفارش شده توسط افراد بانفوذ، از سوی مسؤول ذی‌ربط، کاملا رد شد.
جوابیه واصل شده از سوی مسؤول مربوطه نیز نتوانست مرهمی بر زخم‌های این قشر شود.
قصه هزار و یک شب مربیان پیش‌دبستانی به این زودی‌ها قصد تمام شدن ندارد و دارد به غُصه بزرگی در دل این گروه بدل می‌شود.
مربیان پیش‌دبستانی اقشاری هستند که برای پرورش‌دادن درختان تنومندی به پا می‌خیزند و از هنگامی که کودکان، نهالی کوچک هستند به پرورش آنها می‌پردازند.
افرادی که آینده کودکان کشور در دستان‌شان رقم می‌خورد و پرورش کودکان امروزی را برعهده دارند که فردای ایران اسلامی را خواهند ساخت.
لذا انتخاب افرادی شایسته برای مقطع پیش‌دبستانی و به‌کارگیری درست آنها می‌تواند آینده روشن‌تری از کشور را در مقابل دیدگان‌مان به تصویر بکشد و سازندگی را نوید دهد.
تأمین خواسته‌های آنان نیز می‌تواند در کیفیت کارایی آنان بیفزاید و در پرورش کودکان جامعه، تأثیر چشمگیری داشته باشد.
اما با کم‌توجهی مسؤولان نسبت به این امر خطیر در حقیقت زندگی امروز مربیان و آینده فردای کودکان‌مان به خطر می‌افتد و دودی می‌شود در پرورش آینده‌سازان کشورمان.
