فرآیند انعقاد معاهده ­ی 2015 پاریس و محورهای اصلی آن:
بر اساس این توافقنامه، کشورها تعهد می­کنند با توجه به برنامه ­ی مشارکت ملی خود در کاهش گازهای گلخانه­ ای انتشار دی اکسید کربن اقدام نمایند.
کد خبر: ۸۹۲۸۹۶۳
|
۱۲ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۵۰

توافقنامه ­ی پاریس حاصل تغییر رویکرد جهانی در تعیین میزان اهداف کمی در خصوص نیل به کاهش جهانی انتشار گازهای گلخانه ای می­باشد. بر اساس این توافقنامه، کشورها تعهد می­کنند با توجه به برنامه­ ی مشارکت ملی خود در کاهش گازهای گلخانه­ ای انتشار دی اکسید کربن اقدام نمایند.

معاهده­ ی پاریس باهدف افزایش کمتر از 2 درجه سانتی گراد دمای اتمسفر، نسبت به قبل از انقلاب صنعتی تا پایان قرن جاری در 12 دسامبر2015 به تصویب رسید. این معاهده داری 29 بند و140 تصمیم بود و شرایط لازم الاجرا شدن آن نیز بدین نحو بود که توافقنامه از سوی حداقل 55 کشور که حداقل میزان 55 درصد انتشار گازهای گلخانه ­ای را بر عهده داشته باشند مورد تصویب قرار دهند. عدم حصول توافق برای تعیین میزان انتشار و مدت آن بعد از دوره­ی زمانی مقررشده در پروتکل کیوتو منجر به تغییر رویکرد کشورها در این خصوص گردید.

توافقنامه­ ی پاریس حاصل تغییر رویکرد جهانی در تعیین میزان اهداف کمی در خصوص نیل به کاهش جهانی انتشار گازهای گلخانه­ ای می­باشد. بر اساس این توافقنامه، کشورها تعهد می­کنند با توجه به برنامه­ی مشارکت ملی خود در کاهش گازهای گلخانه­ ای انتشار دی اکسید کربن اقدام نمایند.این توافقنامه، دارای محورهای مختلف است که ازجمله­ی این محورها می­توان به کاهش، انطباق، تأمین مالی، توسعه و انتقال فناوری، ظرفیت ­سازی و شفاف­ سازی اشاره کرد.  

از مهمترین مسائلی که در محور تأمین مالی بیان شده است می­توان به این موارد اشاره کرد: تعهد کشورهای توسعه­ یافته جهت تأمین مالی طرح های زیست محیطی، تأمین اعتبار صندوق سبز اقلیم به میزان سالانه 100 میلیارد دلار، تقسیم منابع مالی میان بخشهای کاهش و انطباق به صورت برابر و اولویت کمک های مالی به کشورهای کوچک جزیره ای، آفریقایی و کمتر توسعه یافته.

مواردی که در محور توسعه و انتقال فناوری معاهده­ ی پاریس بدان اشاره شده است عبارتند از: کاهش انتشار گازهای گلخانه ­ای از طریق اشتراک فناوری، ارائه­ ی توانمندی های فناوری کشورهای توسعه یافته، ارائه ­ی نیازمندیهای فناوری کشورهای درحال توسعه.

در محور ظرفیت­ سازی معاهده­ ی آب و هوایی پاریس به مواردی همچون توانمندسازی کشورها جهت مقابله با تغییرات اقلیم از طریق آموزش، آگاه ­سازی، اطلاع­ رسانی، ارائه­ ی تجربیات سایر کشورها در مقابله با تغییرات اقلیم و کاهش انتشار گازهای گلخانه­ ای، پاسخگویی به نیازهای ملی کشورها و نیز ایجاد بسترهای لازم جهت دریافت کمک­ های بین المللی و توسعه­ ی آنها تأکید شده است.

کشور جمهوری اسلامی ایران نیز در زمان تصویب اولیه­ ی توافقنامه­ ی مذکور اقدام به اعلام موافقت خود نموده و نهایتاً در تاریخ بیست و سوم اردیبهشت­ماه 1395 برابر با 22 آوریل2016 همزمان با 170 کشور دیگر اقدام به امضای توافقنامه ­ی مذکور نمود.

البته فرایند الحاق رسمی به توافقنامه­ ی مذکور که متضمن تصویب در مجلس شورای اسلامی می­باشد و نهایتاً در تاریخ 23 آبان ماه1395 برابر با 14 نوامبر2016 کلیات آن در صحن علنی مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و بعد از مطرح شدن در شورای نگهبان، برای رفع ابهامات و اشکالات شورای نگهبان در حال حاضر مجدداً در مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است.

ارسال نظرات