به گزارش خبرگزاری بسیج از اصفهان، محرم که می‌شود اصفهانی‌ها دیگر برای عزاداری سرور و سالار شهیدان سر از پا نمی‌شناسند؛ امسال هم در دهه اول محرم هیأت های مختلف مذهبی با برپایی حسینیه‌ها و خیمه‌های عزاداری برای امام حسین (ع) و یاران باوفایش به عزاداری پرداختند.
اقشار مختلف مردم به هر نوعی که می‌توانستند و در توانشان بود مشغول خدمت به عزاداران حسینی بودند، برخی با راه‌اندازی ایستگاه‌های صلواتی، برخی دیگر با دادن نذورات، برخی روضه‌های خانگی و آن‌هایی هم که از قدیم دسته‌های عزاداری داشتند در هیأت خود مشغول عزاداری می‌شدند.
یکی از رسوم هیئت های مذهبی اصفهان این است که هر شب بعد از نماز با تشکیل دسته عزاداری برای عرض تسلیت به خیمه سایر عزاداران می‌روند تا دقایقی را با هم برای ارباب بی‌کفن عزاداری کنند.
اما امسال محرم اصفهانی‌ها رنگ و بوی دیگری هم داشت، قبل از محرم نحوه شهادت شهید بی‌سر محسن حججی همه عالم را در شک فرو برد، بعد از آن منزل شهید حججی در نجف‌آباد محل عرض ارادت دلدادگانی شد که از گوشه و کنار برای عرض تبریک و تسلیت به منزل این شهید عزیز می‌آمدند.
اما روزها گذشت تا خبر بازگشت پیکر بی‌سر و تکه‌تکه محسن عزیز شور و حال دیگری در میان مردم عزادار کشورمان ایجاد کرد.
بنا شد محسن در محرم به میهن بازگردد، همه شرایط برای آمدنش مهیا شد، تا اینکه پیکر محسن عزیز شامگاه دوشنبه 3 مهرماه وارد تهران شد، اول در مشهد، بعد در تهران و بعد هم اصفهان و نجف‌آباد میزبان محسن حججی عزیز شدند.
محرم اصفهان با آمدن محسن حججی شور و حالی خاص پیداکرده بود، در هیچ هیأتی نبود که نام و عکس او را پیدا نکنی، در هیچ مجلسی نبود که در کنار روضه امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)، حضرت ابوالفضل(ع)، حضرت زینب(س) برای محسن حججی هم روضه نخوانند، میدانی چرا؟ چون نحوه شهادت محسن هم مثل اربابمان حسین(ع) مظلومانه بود، مثل علی‌اکبر(ع) جوان بود و پیکرش پاره پاره بود، مثل حضرت ابوالفضل(ع) دست در بدن نداشت، آری دیگر در هر روضه‌ای می‌شود نام محسن را برد.
اصفهان در محرم 96 برای محسن سنگ تمام گذاشت و عاشورای اصفهان پیش از آنکه در 9 مهرماه برپا شود پیش‌تر در چهارشنبه و پنجشنبه 5 و 6 مهر برپا شد، میدان امام اصفهان و میدان بسیج شهر نجف‌آباد در این 2 روز یکپارچه برای حسین (ع) و محسن حججی به حسینیه‌ای بزرگ تبدیل شد.
امروز هم در روز عاشورا میدان امام (ره) میعادگاه همیشگی عزاداران سید و سالار شهیدان غوغایی دیگر بود، قافله‌های عزاداری یک‌به‌یک به میدان می‌آمدند تا با وحدت تمام برای ارباب دسته عزا بر پا کنند.
تا اذان ظهر به عزاداری ادامه می‌دهند و به محض بلند شدن ندای «الله‌اکبر الله‌اکبر الله‌اکبر الله‌اکبر، اشهد ان لا اله الا الله، اشهد ان محمد رسول‌الله، اشهد ان علی ولی‌الله و...» گریان و نالان صفوف به هم فشرده نماز ظهر عاشورا را برپا می‌کنند.
نماز ظهر عاشورا به امامت آیت‌الله مهدوی اقامه می‌شود و عزاداران برای عزاداری عصر عاشورا آماده می‌شوند تا قافله‌هایی که صبح در میدان نبودند به میدان بیایند و برای اباعبدالله الحسین (ع) عزاداری کنند.
اما بعد نماز دیگر هیچ کسی آرام و قرار ندارد، همه چشم‌ها گریان است، همه دست‌ها به سر می‌زنند، هر کسی برای خود روضه‌خوان شده است، وقتی که مداح ندا سر می‌دهد« به خیمه‌ها خبر دهید که حسین کشته شده که حسین کشته شده، شال عزا بر سر کنید که حسین کشته شده که حسین کشته شده»هر کسی هر جور که دلش می‌خواهد برای حسین(ع) عزاداری می‌کند.
در میدان از یک سمت ندای مقتل خوانی در مسجد امام بلند است و از دیگر سو صدای طبل و سنج دل‌ها را کربلایی کرده است و از زمزمه‌های عاشقان حسین می‌شد فهمید مزد امروز خود را زیارت ارباب و پیاده رفتن از نجف تا کربلا در اربعین خود می‌خواهند.
نکته جالب میدان امام (ره) در همه ایام حضور گردشگران خارجی از نقاط مختلف جهان است که برای بازدید اماکن اصفهان، به این شهر تاریخی می‌آیند.
یادم هست چهارشنبه وقتی محسن حججی در میدان امام تشییع می‌شد توریستی ایتالیایی گفته بود: فهمیدم که ایرانی‌ها هم مثل مردم خودم هستند؛ ما همه انسان هستیم، این شهید هم‌سن پسر من است و وقتی به استرالیا برگردم حتماً به پسرم خواهم گفت مسلمان‌ها آن چیزی که به ما می‌گویند نیستند.
امروز هم توریست‌های خارجی در میدان امام نظاره‌گر عزاداری اصفهانی‌ها بودند و شک ندارم همانند توریست ایتالیایی وقتی به کشورشان بازگردند، خواهند گفت اگر می‌خواهید شیعه واقعی را بشناسید به ایران بروید.
آن‌ها خواهند گفت که مسلمان و عزادار واقعی سیدالشهدا مردمان سرزمینی هستند که بعد از هزاران سال ذره‌ای برای عزاداری حسین بی‌سر غفلت نمی‌کنند.
خواهند گفت که شیعه لندنی و اسلام آمریکایی در ایران نمودی ندارد، عزاداری ایرانی‌ها آن‌قدر زیبا است که دل هر انسان آزاده را هم برای مظلومیت حسین (ع) و یارانش می‌سوزاند.
خواهند گفت عزاداری ایرانی‌ها و روضه‌هایی که می‌خوانند دل هر بانوی عدالت‌خواهی را وقتی نام زینب کبری برده می‌شود از عمق وجود می‌سوزاند و چشمانش را به اشک می‌آورد.
آری این‌گونه برای حسین عزاداری کردن افتخار زمینی‌ها و آسمانی‌ها است، زمینی‌ها که چیزی نیست، شاید ملائک هم به عزاداری این مردم حسینی رشک می‌برند... و با ما برای حسین (ع) عزاداری می‌کنند.
و آخر اینکه امروز ندای عزادار حسین (ع) هنوز عاشورا تمام نشده این است «قدم قدم با یه علم ایشالا اربعین میام سمت حرم...با مدد شاه کرم ایشالله اربعین میام سمت حرم...»
