چهارمین اختر فروزان آسمان امامت و ولایت، حضرت علی بن الحسین علیه السلام معروف به سجاد، نمادی از کمالات و ارزش های انسانی، زینت بندگان پاک سیرت و پیام آور کربلا بود.
کد خبر: ۸۹۲۸۳۸۸
|
۱۱ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۰۸
چهارمین اختر فروزان آسمان امامت و ولایت، حضرت علی بن الحسین علیه السلام معروف به سجاد، نمادی از کمالات و ارزش‌های انسانی، زینت بندگان پاک سیرت و پیام آور کربلا بود. ابرمردی که شاهد تلخ‌ترین حوادث روزگار بود، ولی، چون کوهی استوار در برابر همه توفان‌های بلا و دشواری‌ها ایستادگی و در جبهه‌های گوناگون با آن‌ها مبارزه کرد. امام معصومی که هدایتگری‌های خویش را در عصر خفقان و سیاهی، در قالب دعا و مناجات با خدا به امت اسلامی ارزانی داشت و توانست در سایه سار دانش خود، بزرگان و اندیشمندانی گران قدر را در دامان خود بپروراند.



از خاندانی پاک

بلبل بوستان علوی امام سجاد علیه السلام در آشیانه پر مهر و محبتی به دنیا آمد که خداوند برای توصیف آنانْ سوره «هَلْ اَتی» را نازل کرد و با آیه تطهیر، ایشان را از هر زشتی و پلیدی منزّه ساخت.

پدر بزرگ وار ایشان، امام حسین علیه السلام و مادرش «شهربانو» دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه سرزمین پهناور ایران است. این بانوی پاکدامن، چنان محبوبیتی در نزد خداوند متعال پیدا کرد که لیاقت همسری و مادری امام معصوم را پیدا کرده و ذریه پاک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از ایشان ادامه پیدا کرد.

مردم در محضر امام سجاد علیه السلام تحت تأثیر هیبت و شکوه ایشان، یارای هرزه گویی و بیهوده گویی نداشتند، بلکه سکوتی همراه با ادب بر مجلس امام حاکم بود.

پیشوای بندگان در محشر

امام سجاد علیه السلام، زینت عابدان و پیشوای بندگان پاک خداوند است. ابن عباس در این باره از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت می‌کند که فرمود:: «هرگاه روز قیامت شود، ندا دهنده‌ای در میان جمع اهل محشر ندا می‌دهد که مایه زینت عابدان کجاست. در آن هنگام، فرزندم، علی بن الحسین با کمال سرفرازی و سربلندی در محشر ظاهر می‌شود و میان صفوف حرکت می‌کند».

القاب آسمانی

امام چهارم، القاب و کنیه‌های زیادی دارند که هرکدام از آن ها، بر یکی از کمالات اخلاقی و شخصیتی ایشان رهنمون است. در میان کنیه‌های ایشان، ابوالحسن و ابومحمد از شهرت زیادی برخوردار است و از القاب ایشان، زین العابدین، سید الساجدین، سجاد، سیدالعابدین، زکی و امین را می‌توان نام برد.

درباره لقب سجاد گفته اند که: آن امام هُمام آن قدر سر به سجده می‌گذاشت و برای هر نعمتی سجده می‌کرد که پیشانی اش پینه بسته بود. هم چنین هنگامی که آن حضرت سر به سجده می‌گذاشت، آن قدر به همان حالت می‌ماند تا این که عرق از سر و صورت مبارک ایشان جاری می‌شد.

در محضر صالحان

چند روزی از تولد امام سجاد علیه السلام نگذشته بود که ایشان مادر مهربان خود را از دست داد و تربیت امام به عهده پدرش افتاد. دستان پر عطوفت و نفس‌های قدسی سه امام بزرگوار، در تکاپوی تربیت فرزندِ نو رسیده‌ی حسین علیه السلام بودند: امام سجاد علیه السلام، دو سال از دوران امامت جدّش امیرالمومنین علیه السلام را درک کرد و نیز به خاطر علاقه زیادی که به عمویش امام حسن علیه السلام داشت، در محضر ایشان حاضر شده و از فیوضات معنوی اخلاقی ایشان نیز بهره گرفت. آن حضرت ۱۲ ساله بود که دوران امامت پدرش شروع شد و همواره از تعالیم و آموزه‌های دینی پدر بهره می‌جست تااین که در سال ۶۱ ق. خود پرچم دار هدایت امت اسلام گردید.

مجلس امام

مردم در محضر امام سجاد علیه السلام تحت تأثیر هیبت و شکوه ایشان، یارای هرزه گویی و بیهوده گویی نداشتند، بلکه سکوتی همراه با ادب بر مجلس امام حاکم بود. فَرَزْدَقِ شاعر، در وصف مجلس آن حضرت می‌گوید: «چشم‌ها از شدت حیا به زیر بود. هیچ کس سخن نمی‌گفت: مگر آن گاه که او لب به تبسّم می‌گشود و در چنین وضع و حال، با فقیران و تهی دستان می‌نشست و غذا می‌خورد و آن‌ها را به خانه خود دعوت می‌کرد و با ایشان مأنوس می‌شد».

بعد از حوادث کربلا که بنی امیه خود را پیروز میدان می‌دیدند و قدرت پوشالی، مغرورشان کرده و ترس و وحشت دل‌های مردم را فرا گرفته بود، امام سجاد علیه السلام با شجاعت کم نظیری در مقابل آن‌ها ایستاد و بدون ترس و واهمه، به افشاگری پرداخت

شجاعت امام

بعد از حوادث کربلا که بنی امیه خود را پیروز میدان می‌دیدند و قدرت پوشالی، مغرورشان کرده و ترس و وحشت دل‌های مردم را فرا گرفته بود، امام سجاد علیه السلام با شجاعت کم نظیری در مقابل آن‌ها ایستاد و بدون ترس و واهمه، به افشاگری پرداخت. آن حضرت در مقابل عُبیداللّه بن زیاد فرمود::

«آیا مرا از شهادت می‌ترسانی، در حالی که شهادت مایه مباهات و افتخار ماست».

ایشان در شام نیز به یزید فرمود:: «ای پسر معاویه، تو خود می‌دانی که پرچم پیامبر در جنگ احد و بدر خندق به دست جدّم بود و پدر و جد تو، پرچم کفر را به دست گرفته بودند. وای بر تو، اگر به این فاجعه‌ای که دامن خود را آلوده ساخته‌ای کمی می‌اندیشیدی، به کوه و بیابان می‌گریختی و فرش خود را جز خاکستر قرار نمی‌دادی و اکنون بشارت می‌دهم که به ذلت و خواری بزرگی گرفتار خواهی شد».

این جملات کوبنده، در هنگامه‌ای که با فجایع بی شمار بنی امیه، ترس و وحشتی عجیب دل‌های مردمان را فراگرفته بود، نشان از شجاعت بی نظیر امام سجاد علیه السلام دارد.

سخنان گوهربار

*از خداوند به خاطر قدرت و سیطره اش بر تو بترس و از او به علت نزدیکی اش به تو شرم و حیا کن.

*محبوب‌ترین چیز‌ها بعد از شناخت خداوند، پاک دامنی است.

*بهترین نیکی انسان بر خود، خویشتن داری در مقابل گناه است.
ارسال نظرات