به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج گلستان، این روز ها خبرهای کشته شدن مسلمان میانمار و نسل کشی مسلمانان دل هر انسانی را به درد می اورد .شنیدن قتل عام ملتی مسلمان که در دام توطئه های دشمنان اسیر اهریمن انسان کشی می شوند .ملت میانمار از هرفرقه و نژاد که باشند دولتش حق کشتن انسانهای بیگناه را ندارد.امروز مسلمانان جهان غم زده هستند زیرا قتل بی گناهان اتفاق می افتاد و هولوکاست کشی مسلمان به مذاق خیلی ها خوش آمده است که صدای عدالتخواهی و نقض حقوق بشر هم ساز با قاتلان در حال کوک کردن ساز مسلمان کشی پا به رکاب هستند امروز ملت ایران هم درهرکوی برزن لب به اعتراض گشوده اند. ماجرای نسل کشی مسلمانان برای خیلی از غربی ها رضایت بخش است.
تقریباً تا سال ۱۷۷۴ میلادی مسلمانان در آنجا مشکل نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت میرسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری میگذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی میکند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع میشود. از آن زمان است که حقوق مسلمانان نادیده گرفته میشود، تبعیضها تشدید میشود و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع میشوند در این مدت تعدادی از مسلمانان گروههای چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی میکنند.
سیاست حذفی را در قبال مسلمانان
به گفته «سلکوم کولاک اوغلو» کارشناس ترک حاضر در سازمان تحقیقات استراتژیک بین الملل آنکارا، دولت میانمار از زمان استقلال این کشور، یک سیاست حذفی را در قبال مسلمانان بکار گرفته تا کشوری را براساس آئین بودا تشکیل دهد. در این زمینه سایر مذاهب و گروههای قومی یا مجبور به همسان شدن با بودائیان شدهاند و یا آنکه به اجبار دست به مهاجرت زدهاند. این سیاست با هدف کاهش نفوذ گروههای مختلف دینی در میانمار انجام شده است. محمد الماسری میگوید که «یو نو» U Nu اولین رییس جمهور میانمار مسئول رسمی کردن آیین بودایی در میانمار بود. بعد از عزل وی در ۱۹۶۲، ژنرال «نی وین» General Ne Win تمام سربازان مسلمان را از ارتش اخراج کرد. میانمار در حال حاضر شاهد پاک سازی نژادی تمام عیار هست، مثل چیزی که در میانه دهه ۱۹۹۰ در بوسنی و هرزگوین جریان داشت و یا صهیونیستها در حق فلسطینیها انجام دادهاند. هیچ بعید نیست که در مورد مسلمانان میانمار هم مثل فلسطین و بوسنی معامله پشت پردهای میان غرب و دولت نظامیان میانمار صورت گرفته باشد. در این سرزمین نه چندان وسیع ۱۳۵ اقلیت قومی و مذهبی زندگی میکنند که مسلمانان با چهار درصد جمعیت بعد از بوداییها قرار میگیرند و پس از مسلمانان نیز مسیحیها قرار دارند. به هر حال تا یک سوم جمعیت این کشور را اقلیتها تشکیل میدهند. برخی از آنها سال هاست که با ارتش میجنگند و شماری از این اقلیتها هم درگیر تولید موادمخدر هستند. نظامیان خود را ضامن وحدت ملی میدانند و طی دهههای اخیر از این طریق سلطه خود را بر مردم توجیه میکنند.
کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی
دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده است. به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند و ۴۰ هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند. در آخرین اظهار نظر رییس جمهوری میانمار بیان شده است که ۸۰۰ هزار نفر از این قوم را باید از میانمار اخراج کرد تا تنشها پایان یابد.
شمار زیادی از مسلمانان آواره (از ۹۰هزار نفر تا ۳۰۰هزار نفر) هم اکنون در اردوگاههای مناطق مرزی نزدیک به بنگلادش به سر میبرند، اما از ظلم نظامیان میانمار و خشم طبیعت در امان نیستند؛ از یک طرف در اردوگاههاى مرزى که در آنها غذا به اندازه کافى یافت نمىشود، گرسنگی، بارانهای موسمی و بیماریهای واگیر آنها را آزار میدهد و از طرف دیگر، به گفته نشریه انگلیسى «ساندى تایمز» Sunday times، نظامیان مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار میدهند، به زنان در جلوی چشم دیگران تجاوز میکنند و هر کسی را که دلشان میخواهد به قتل میرسانند. آنها اگر با قایق به بنگلادش فرار کنند، پذیرفته نمیشوند چون دولت داکا میگوید گنجایش پذیرش بیش از ۳۰۰ هزار آواره میانماری را ندارند. اگر به تایلند بگریزند، به دریا برگردانده میشوند تا بر اثر گرسنگی و تشنگی بمیرند و یا امواج اقیانوس آنها را ببلعد. به همین خاطر، در سرزمین مادری خود میمانند و منتظر مرگ مینشینند؛ مرگی که یا به دست بودائیان متعصب و تحریک شده رقم میخورد و یا بر اثر خشم طبیعت، بارانها و گردبادهای موسمی و بیماریهای واگیر و خطرناک از راه میرسد.
ادامه این قصه پر غصه
هنوز این قصه پر غصه ادامه دارد که اگر یک صدم این بی عدالتی ها برای ملتی دیگر اتفاق می افتاد دولت های غربی و سازمان ملل از هرسو درتکاپوی کمک و انتقام بودند .در بخشی دیگر به محرومیت مسلمان توسط دولت میانمار توجه کنید: رژیم میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع میکند و به همین خاطر این مردم نمیتوانند در داخل کشور تردد کنند. علاوه بر آن، دولت برای مسلمانان گذرنامه صادر نمیکند و لذا آنها از مسافرتهای خارجی محروم هستند.
دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اجازه سفرنمی دهد و اگر آنها بخواهند از یک روستا به روستای دیگر بروند باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.تحصیل در دانشگاهها برای مسلمانان ممنوع است؛مسلمانان نمیتوانند در ادارات دولتی استخدام شوند؛ مسلمانان بدون کسب مجوز نمیتوانند ازدواج کنند و برای گرفتن این مجوز هم باید مالیات بدهند و پس از ازدواج نیز نمیتوانند بیش از دو فرزند داشته باشند؛ بالغ بر ۴۰ هزار نفر از کودکان روهینگیا در غرب میانمار به این خاطر از هرگونه تحصیل و سفر و... محروم هستند که والدین مسلمان آنها بدون اجازه دولت ازدواج کردهاند و خودشان جزو فرزندان سوم و یا چهارم هستند. این کودکان شناسنامه ندارند؛ خانوادههای مسلمانان میانمار مجبور هستند تا در هر سال یک عکس خانوادگی را که شامل تمامی اعضای خانواده آنها باشد به دولت تحویل بدهند و در صورتی که نوزاد جدیدی در خانواده آنها متولد شده و یا یکی از اعضای خانواده آنها درگذشته باشد باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند. آنها اغلب برای بیگاری (کار اجباری) برده میشوند و از آنها به زور اخاذی میشود؛
خدمات عمومی مثل خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش از مسلمانان روهینگیا دریغ میشود و بیسوادی در میان آنها تا ۸۰ درصد است و در واقع، هیچ نهادی وجود ندارد که مشابه دولت آنها را سرپرستی نماید؛ این مسلمانان حق مالکیت بر زمین را نیز ندارند. این آزارها و شرایط ضدانسانی بسیاری از بومیان روهینگیا را وادار میکند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند و مالزی بگریزند، اما اغلب جان خود را از دست میدهند و یا به جای اول بازگردانده میشوند.
اگر مسلمانی قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود
مسلمانان روهینگیا اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و یا مدارس خود را بدون مجوز دولت ندارند و هر کسی که اقدام به نوسازی این بناها کند زندانی میشود و از همین رو به مدت ۲۰ سال است که در این منطقه مسجد و یا مدرسه جدیدی ساخته نشده است. اگر مسلمانی در میانمار قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود. فرد بودائی در این شرکات هیچ سهمی را نمیپردازد اما از سود حاصل از این فروشگاه بهرهمند میشود. دولت ژنرال «نی وین Ne Win» پس از روی کار آمدن در ۱۹۶۲ رفتن مسلمانان به حج را ممنوع اعلام کرد تا آنکه در ۱۹۸۰ پس از گذشت ۱۸ سال به هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج به مکه مشرف شوند و متعاقب آن عدهاى از مسلمانان نیز جهت شرکت در کنفرانسهاى مختلف اسلامى اعزام شدند. «تین سین»، رئیسجمهور فعلی میانمار جمعیت ۸۰۰ هزار نفری مسلمان روهینگیا در این کشور را قومیتی خارجی دانست و گفت: مسلمانان شهروند میانمار نیستند یا باید در اردوگاههای آوارگان متمرکز یا اخراج شوند.
پاکسازی قومی و کشتار دسته جمعی مسلمانان میانمار
آنچه مسلم است در این کشتار خونین مسلمان مینمار دولت های اسلامی و مسلمانان باید لب به اعتراض بگشایند تا حقوق بشر بین الملل را وادار به عکس العمل سازند و این قائله با کمک کشورهای اسلامی می تواند پایان یابد تا با تحث فشار قرار دادن دولت میانمار از این همه نسل کشی جلوگیری شود. قوانین سازمان ملل حق حیات برای نوع بشر را به رسمیت شناخته است مسلمانان قرن ها در میانمار زندگی می کنند چطور می شود آنان را از مرز و بوم خود بیرو ن کرد.. پس این یک توئطه است توطئه ای که به نسل کشی مسلمانان ختم می شود. یک نوع هم رایی و همراهی گسترده درباره اخراج مسلمانان روهینگیا از میانمار بین دولت نظامی راهیان بودایی و احزاب سیاسی به وجود آمده است. مجامع بین المللی وحقوق بشر به نوعی با کم کاری خود به جای جلوگیری از این جنایات از گروه های تبهکار حمایت کرده اند.چگونه ممکن است آنان را از این کشور اخراج کرد و کدام یک از کشورهای همسایه می تواند آنها را به شهروندی قبول کند؟ این موضوع را دولت و احزاب میانمار و همچنین سازمان های بین المللی به خوبی می دانند و از همین جا مشخص است که آنچه که پیگیری می شود پاکسازی قومی و کشتار دسته جمعی مسلمانان میانمار است.
انتهای پیام /
رقیه بشارت نیا خبرنگار خبرگزاری بسیج از مینودشت