به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،از امام صادق (ع) نقل است که: « مادر ائمه چون یکی از مادران ائمه(ع) به یکی از ایشان حامله شود، در تمام آن روز بر او سستی و فتوری حاصل می شود مانند غش. پس مردی را در خواب می بیند که او را بشارت می دهد به فرزندی دانا و بردبار، چون از خواب بیدار می شود از جانب راست خود و از کنار خانه صدایی می شنود که می گوید: حامله شدی به بهترین اهل زمین و بازگشت تو به سوی خیر و سعادت است و بشارت باد تو را به فرزندی بردبار و دانا. در این ایام صدای ملائکه را در خانه خود بسیار می شنود» با این توصیف، مادران ائمه(ع) از جمله "امّ عبداللّه "دارای مقامی بوده که لااقل در ایام حمل امام باقر(ع) صدای ملائکه را می شنیده است و این ویژگی مصداق مُحدَّثه بودن است. «محدَّثه کسی است که صدای فرشتگان را می شنود، ولی او را نمی بیند اگر این تعریف برای محدَّثه بودن کافی باشد این بانوی گرانقدر در زمره "محدَّثین"خواهد بود. چناچه از ایشان در کتاب بحارالانوار، روایتی درباره علامات ظهور امام زمان(عج) نقل شده است.
سَمعْتُ بِنْت الْحَسَنِ بنِ عَلی علیهماالسلام تَقُول:«لا یَکُونُ هذا الاَمْرُ الَّذی تَنْتَظِرُونَ حَتّی یَبْرَأ بَعْضُکُم مِنْ بَعْضٍ وَ یَلْعَن بَعْضُکُم بَعْضَا وَ یَتْفَل بَعْضُکُم ِی وَجْهِ بَعْضٍ وَ حَتّی یَشْهَدَ بَعْضُکُم بِالکُفْرِ عَلی بَعْضٍ.قُلْتُ: ما فِی ذلِکَ الخَیْر؟قالَ: اَلْخَیْرُ کُلُّه فِی ذلِکَ عِنَدَ ذلِکَ یَقُومُ قائِمنا فَیَرْفَعُ ذَلِکَ کُلُّه؛»
عمیره دختر نفیل می گوید:شنیدم که دختر حسن بن علی(ع) فرمود:ظهوری که منتظر آن هستید تحقق پیدا نمی کند تا آن زمان که بعضی از شما از بعضی دیگر دوری کنند و برخی از شما برخی دیگر را لعن کنند و گروهی از شما آب دهان بر صورت گروهی دیگر بیندازد؛ تا آنجا که جمعی از شما بر کفرِ جمعی دیگر شهادت دهند.
پرسیدم: در آن زمان خیر در چیست؟فرمود: خیر تمامش در ظهور است. در آن روز قائم ما قیام می کند و تمام آن دشمنیها را از بین می برد.»
دختر امام مجتبی(ع) همسر امام سجاد(ع) و مادر امام باقر(ع) صاحب مقامات معنوی و کرامات بوده است. به گونه ای که با اشاره دستش دیوارِ در حال ریزش بین زمین و آسمان معلق ماند. مقام والای او آن چنان است که تا مرز عصمت پیش رفته است و نسبتی این چنین شایسته دارد: دختر، همسر و مادر امام؛ کسانی که آیه تطهیر در شأن و مقامشان نازل شده است. در خانه هایی زندگی می کرده که اهل آن، در عبادت، از برگزیدگان خلق بوده اند.از جهتی این بانوی بزرگوار، مصداقِ «ارْحام مطَهَّره» است که در زیارت وارث وارد شده است.
برای این بانو نام ها و القابی را آورده اند که هر کدام از آنها به ویژگی های منحصر به فردش اشاره دارد از جمله می توان به نامهای: فاطمه و زینب اشاره کرد. خوانندگان گرامی مستحضر هستید که ائمه اطهار ما به واسطه علاقه وصف نشدنی و احترام زیادی که برای مادر خود قائل بودند اسامی دختران شان را فاطمه و بعد از آن در راستای ادای احترام به عمه بزرگوارشان " زینب " می گذاشتند از این رو مشهورترین کنیه مادر امام باقر(ع) «امّ عبداللّه » است. کنیه های دیگر این بانو «امّ الحسن» و «امّ عبده» است، و به قولی به جای امّ عبده، امّ عبیده نیز ذکر شده است و نامی ترین القاب آن مخدره صدیقه، آمنه، تقیّه و مُحسنه، است.
امام محمدباقر علیه السلام را عَلوی مِنْ عَلویین و فاطمی مِنْ فاطمیین می نامد و ایشان را از این جهت که زاده بلافصل از فرزندان امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام هستند در بین ائمه اطهار علیهم السلام منحصر به فردند. به طوری که شرایط بارداری مادر این امام همام در روایات دارای شرایط خاصی است که در منتهی الامال آمده است:
هنگامی که فاطمه دختر امام مجتبی(ع) به وجود مبارک امام باقر(ع) حامله شد به قدری ضعیف شده بود که گاهی بیهوش می شد و به خواب می رفت. یک روز در عالم رؤیا فردی را دید که او را به فرزندی دانا و بردبار، بشارت داد. وقتی که از خواب برخاست، از جانب راست خود از کنار خانه، صدایی شنید که گوینده آن را نمی دید؛ امام سخنان او را می شنید که می گفت: حامله شدی به بهترینِ اهل زمین و بازگشت تو به سوی خیر و سعادت است و بشارت باد بر تو به فرزندی بردبار و دانا.
از آن وقت دیگر در خود ثقل و سنگینی ندید تا آنکه نه ماه از حمل او گذشت. در این ایام صدای ملائکه را در خانه خود بسیار می شنید. زمان ولادت امام محمد باقر(ع) فرا رسید، مدینه در آستانه درخششی نو قرار گرفت، و امّ عبداللّه در آن هنگام نوری مشاهده کرد، نوری که هیچ کس غیر از معصومین(ع) و مادران آنان، قادر به دیدن چنین نوری نیست. هنگامی که امام محمد باقر(ع) متولد شد، روی به جانب قبله گرداند و سه مرتبه عطسه کرد، بعد از آن حمد حق تعالی را بجا آورد. در تمام آن روز و شب از صورت و دستهای امام باقر(ع) نور زردی مانند طلا ساطع می شد.
از روایات متعدد که یکی از آنها را در سطور بالای همین مطلب آورد شده می توان استنباط کرد که مادر امام محمدباقر علیه السلام، در زمان حیات کرسی علمی و معنوی داشتند و آنچه از حدیث از این بانوی مکرمه باقی مانده است نشان از کرامت ایشان و علم ایشان به حوادث آینده داشته است و قطعا از چنین مادری می تواند باقرالعلوم پرورش یابد.
