گروه اقتصادی خبرگزاری بسیج: اشاره: واردات بی رویه ماهی از کشور چین در عین آنکه مشابه آن در داخل کشور تولید می شود ضربه بزرگی به صنعت شیلات کشور زده است. متاسفانه طی چند سال اخیر علیرغم تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر پیاده سازی سیاست‌ها و برنامه‌های اقتصاد مقاومتی و نیز درون زا کردن تولیدات، مسئولین و دولتمردان به شعار اکتفا کرده و گاهی برنامه های عادی و روزمره دولتی را با برچسب اقتصاد و مقاومتی دنبال کرده اند.
از طرفی با وجود استعدادها و امکانات بالقوه در کشور امکان پرورش ماهی در بالاترین سرعت و کیفیت وجود دارد بر همین اساس انتظار می رود تا دولتمردان برای حمایت و پشتیبانی تولید کنندگان ماهی این غذای سالم و غنی برنامه ریزی داشته باشند اما سالیان اخیر شاهد واردات بی رویه و بی منطق انواع ماهی از کشورهای خارجی هستیم.
بر همین اساس با دکترحمید عبدالله پور بی ریا، استادیارگروه شیلات دانشگاه آزاد اسلامی و مدیرعامل اتحادیه ماهیان سردابی استان گیلان گفتگویی ترتیب داده ایم. وی اکنون خود جزو تولید کنندگان و کارشناسان تولید داخلی است که البته اطلاعات ذیقیمتی هم نسبت به واردات بی رویه ماهی مسموم تیلاپیا از چین دارد.
دکترحمید عبدالله پور بی ریا، استادیارگروه شیلات دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس هیئت مدیره اتحادیه ماهیان سردابی استان گیلان در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری بسیج در پاسخ به این سوال که تولید قزل الا قبل از واردات لاشه تیلاپیا در کشور چند تن بوده و بعد از واردات لاشه تیلاپیا چقدر است؟ گفت: بالاترین امار قبلی 150000 تن بود والان هم بین 80000 تن تا 100000 تن آمار می دهند؛ البته بنده به هیچ وجه به آمارهایی که شیلات می دهد نمی توانم اعتماد کنم ؛ چون شیلات براساس ظرفیت اسمی مزارع مجوزدار آمار تنظیم می کند حال اینکه بعضی مزارع بیش از چندبرابر ظرفیت اسمی دارند تولید می کنند وبرخی دیگر به علت بیماری ویروسی خشک هستند .
دکترحمید عبدالله پور بی ریا، در پاسخ به این سوال که در کشورهای پیشرفته هم این ماهی تیلاپیا را پرورش می دهند و تاثیر تولید تیلاپیا بر روند اقتصاد آبزی پروری ایران چیست؟ گفت: اگر در یک جمله بگویم باعث نابودی کلیه صنایع آبزی پروری موجود خواهدشد. البته با همین وضعیت و زیرساختی که داریم . اما اگر بازارهای جهانی را بتوانیم برای قزل و خاویاری و گرم ابی بگیریم خیلی تاثیری روی این صنعت ندارد که بعید می دانم این به واقعیت بپیوندد.
وی افزود: همه تحریم ها کاملا برداشته نشده و انتقال پول هزینه دارد و نیز قیمت تمام شده ماهی در بازارهای جهانی مانند سایر صنایع ثابت هست و یا افزایش نهایت 2 درصدی دارد درحالیکه در ایران با افزایش هرساله قیمت نهاده ها ازجمله خوراک و دارو و همینطور هزینه های پرسنلی و اب وبرق و گاز وبیمه و... هرساله قیمت تمام شده بیشتر و بیشتر می شود . رقابت در بازارهای جهانی چیز ساده ای نیست که برخی براحتی از آن سخن می گویند.
استادیارگروه شیلات دانشگاه آزاد اسلامی در پاسخ به این سوال که چرا در همان سالها خود شیلات به جای واردات فیله تیلاپیا صادرات میگو و ماهیان دریایی را متوقف نکرد؟ تصریح کرد: فروش میگو پرورشی دربارارهای داخلی توجیه اقتصادی برای پرورش دهندگان میگو ندارد چون بازار کشش خرید قیمت جهانی ان را ندارد. در سالهای دور اگراشتباه نکنم قبل از سال 80 قیمت میگو در بازارهای خارجی به دلیل ورود چین دربازارهای جهانی افت کرد.
وی خاطرنشان کرد: میگوی داخلی نیز روی دست پرورش دهنده ماند. آن سال شیلات از پرورش دهنده خرید تا اینکه بعد قیمتها بکشد بالا و صادر کنند اما قیمت بالا نرفت و میگو روی دست شیلات ماند و آن موقع شیلات بین کارمندان خود به قیمت پایین پخش کرد که آن موقع هم چون من کارمند شیلات بودم بی نصیب نبودم. برای سال بعد شیلات تعهد خرید به پرورش دهنده نداد و نتیجه آن شد هیچ کس لارو میگو ذخیره سازی نکرد.
