اختصاصی بسیج/نامه انتقادی اتحادیه شرکتهای تعاونی ماهیان سردابی استان گیلان به نمایندگان مجلس:
جمعی از تولیدکنندگان داخلی ماهی قزل آلا در پی واردات بی رویه ماهی تیلاپیا از کشور چین نامه ای خطاب به نمایندگان مجلس نوشتند.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری بسیج اتحادیه شرکتهای تعاونی ماهیان سردابی استان گیلان با ارسال نامه ای به نمایندگان مجلس شورای اسلامی نسبت به واردات بی رویه ماهیان خارجی و چینی از جمله تیلاپیا که باعث متضرر شدن تولیدکنندگان داخلی و ضربه به اقتصاد درون زا می شود گلایه و از آنان درخواست کردند تا نسبت به تولید داخیل حساس تر بوده و از روند واردات بی رویه جلوگیری به عمل آورند.
بنا بر این گزارش متن کامل این نامه بدین شرح است:
به نام نامی دوست
که هرچه هست ازوست
نمایندگان محترم مجلس جمهوری اسلامی ایران
با سلام و آروزی سلامتی برای شما
به عرض می رسانیم که،علی رغم نامگذاری امسال توسط مقام معظم رهبری به عنوان چهارمین سال پی در پی به نام اقتصاد مقاومتی ،مشکلات صنایع در ایران روز افزون است.
ما،جمعی از تولیدکنندگان ماهیان سردآبی(قزل الا) به نمایندگی از اکثریت فعالین این عرصه،ضمن اعلام وضعیت بغرنج و هشدارگونه در این صنعت و ذکر این موضوع که صدای پای فرشته ی مرگ این صنعت را میشنویم،گرد هم آمدیم و با هم اندیشی و آسیب شناسی مواردی که منجر به افول این صنعت گردیده را برسی و ماحصل را به شرح زیر به عرض میرسانیم.باشد که با پیگیری و اقدام مناسب شما نمایندگان ملت ، بتوانیم همچنان خدمتگذار مردم ایران و تلاشگر عرصه ی تولیر باقی بمانیم.
مشکلات صنعت آبزی پروری بطور عام و پرورش ماهیان سردآبی بطور خاص از دو نقطه ی متمایز ناشی میشود:
۱_مدیریت کلان شیلات و جهاد
۲_عدم تشکیل اتحادیه و تشکل های فراگیر و متخصص در امور صنفی و تولید
در باب مشکلات ناشی از مدیریت شیلات و جهاد کشاورزی اهم موارد به شرح زیر است:
* نداشتن طرح جامع آبزی پروری در کشور
نحوه ی تصمیم گیری ها و اعلام طرح های گاه و بیگاه توسط اداره ی شیلات حکایت از عدم وجود یک دید و برنامه ی کلی برای شیلات و آبزی پروری در کشور دارد.طرح هایی که بعضا در تضاد با یکدیگر قرار گرفته اندو ماحصل این طرح های کارشناسی نشده هدررفت سرمایه ی اشخاص سرمایه های اکولوژیک و زیستی کشور است.معرفی غیر کارشناسی گونه های غیر بومی به صنعت ایران که نمونه ی بارز آن معرفی آمور به هامون بود و اکنون تیلاپیا به سایر حوزه های ابگیر ایران از این دست تصمیمات است.
در ایران همه متفق القول هستیم که ما بحران آب داریم.و لذا روا نیست که یک اداره ی عریض و طویل به نام شیلات با تصمیمات غلط و غیر کارشناسانه چوب حراج به سلامت آب های ارزشمند کشور بزند.
بجای انجام کارهای کارشناسانه در َزمینه ی بالا بردن بهره وری و فشار کمتر به منابع آبی کشور هر بار یک سیستم پرورشی را مطرح مینمایند و پس از آنکه عده ای را در جهت سرمایه گذاری در آن طرح تشویق و ترغیب نمودند آن طرح را رها میکنند و دیگر هیچ خدمات کارشناسی ارائه نمی دهند.
متاسفانه در این سازمان ملاک توسعه و موفقیت را در تولید آمار های لحظه ای میبینند و نه تولید پایدار و سالم.
* عدم وجود یک ساختار منسجم و پاسخگوی اداری:
تولیدکننده ماهی مانند سایر تولیدکنندگانی که با جانوران سر و کار دارند در مواجه با ادارات دولتی سر در گم هستند و وقت هزینه ی بسیاری را در راهرو های ادارات تلف میکنند و دست آخر از یک اداره به اداره ی دیگر رهنمود میشوند.
تعدد مراکز تصمیم گیرنده و تمدیدکننده ی مجوز ها و قوانین متعدد و گاه متضاد در ارگان های مختلف،تولیدکننده را با مشکلات عدیده مواجه میسازد
اداره شیلات
جهاد کشاورزی
امور اراضی
نظام مهندسی
نظام دامپزشکی
بهداشت و سلامت
امور اب
بیمه
اداره ی کار و تعاون
اداره ی مالیات
تنها بخشی از ادارات و ارگان هایی است که تولیدکننده با انها سر و کار دارد.
*عدم حمایت از مراکز تولید تخم چشم زده ایرانی
یکی از ارکان تولید پایدار ماهی دز ایران،تکمیل حلقه ی تولید است.به همین منظور مراکز تولید تخم چشم زده در ایران فعال گردیدند تا با اصلاح نژاد و تولید بچا ماهی ایرانی ،علاوه بر بی نیاز سازی کشور از واردات تخم،ماهی سازگار با شرایط اقلیمی ایران تولید نمایند.
در حال حاضر ایران به خاطر سو مدیریت و عدم حمایت از تولید ایرانی کشور ایران تبدیل به مقصد اصلی تخم های تولیدی در سایر کشورها گردیده است به نحوی که اکنون بی کیفیت ترین تخم های جهان به کشور وارد میشود و انواع بیماری های وارداتی را برای پرورش ماهی ایران به ارمغان آورده است.
در این بین علاوه بر واردات مجاز،واردات قاچاق و تزیع بی محابا و بدون نگرانی از توقیف یا معدوم سازی،اوضاع را دو صد برابر وخیم گردانده .
*عدم مطالعه بازار
هر کالایی می بایست متناسب با بازار داخلی و توان صادرات به بازار های منطقه ای و جهاتی توسعه یاید و تولید شود.برای این مهم نیاز به یک تیم قوی مطالعه بازار است تا با پیش بینی وضعیت بازار و برآورد میزان تولید و مصرف،نسبت به افزایش یا کاهش تولید اقدام شود.
متاسفانه در زمینه ی ابزیان هیچگونه مطالعه در زمینه ی بازار صورت نگرفته که همین موضوع با عدم شناخت درست از میزان تولید داخل و میزان مصرف جامعه ،باعث صدور مجوز های واردات ماهی در تناژ های بالا از مبادی مختلف گرده است.
واردات ماهی و قبضه ی بازار توسط انواع ماهی واداتی باعث انباشت تولید در اسنخر های پرو ش ماهی شده است.
* کمبود نیروی متخصص و عدم اموزش کارشناس متبحر و کاردان در بدنه ی شیلات
پرورش ماهی یک کار تخصصی و بسیار حساس است.هرگونه تصمیم گیری اشتباه میتواند سرمایه ی یک تولیدکننده را نابود نماید
لذا بسیار مهم است که تصمیم سازان و فعالین در این اداره دارای تخصص های مرتبط با این صنعت باشند.متاسقانه در اداره ی شیلات بعضا شاهد حصور افرادی با تخصص های غیر مرتبط هستیم.
بخش آموزش تقریبا غیر فعال است و اگر فردی متخصص و متبحر در این صنعت داریم ماحصل تلاش های فردی خودشان است.
ضعف آموزش در سال های اخیر منجر به گسترش مشکلات پرورش دهنده ها گردیده است و خسارت فراوانی را به بدنه ی تولید تحمیل نموده است.
* دامپزشکی و عدم توجه تخصصی به شیلات
در امر پرورش،هنگامی که با موجودی زنده سر و کار داریم ،بیماری و درمان ۲جز جدایی ناپذیر در پرورش هستند.در همین راستا سازمانی عریض و طویل به نام دانپزشکی تشکیل گردیده است.
انتظار تولیدکنندگان از دامپزشکی ،طراحی یک پلن و طرح مشخص برای کنترل بیماری های روز افزون است که متاسفانه تا کنون شاهد ارائه ی آن نبودیم.
از دیگر سو به منظور حفظ سرمایه تولیدکنندگان انتظار بخش تولید ،طی کردن فرآیند تولید محور و نظارت بر مراحل تولید به جای نظارت بر محصول نهایی است.در حال حاضر دامپزشکی تنها محصول نهایی را مد نظر قرار میدهدو از نظارت دقیق بر واحر های تولید غذا،دارو و مکمل ها غافل است و تولیدکننده به عنوان نصرف کننده ی پیش از مصرف کننده ی نهایی ،تاوان این عدم نظارت را میپردازد.
و یا در زمینه ی بیماری ها به جای پرداختن به منشا بیماری ها و جلوگیری از عوامل منجر به بیماری ،با رویکردی درمان گستر پس از ورود مزرعه به تلفات و وارد آمدن خسارت به تولیدکننده ،درصدد درمان بر میآیند.
انتظاز تولیدکنندگان از دامپزشکی ،حمایت از تولید است و نه مچ گیری از تولیدکنندگان.
* باب مشکلات ناشی از عدم تشکیل اتحادیه و تشکل های قوی:
۱_کم کاری و تصمیم گیری های غلط ادارات شیلات و دامپزشکی و سایر ارگان های مرتبط و اثرگذار:
بخش خصوصی در شیلات،بخصوص سردابی کاران متشکل از هزاران کارشناس،متخصص،و صاحب نظر است که به واسطه ی کار مستقیم در کارگاه ها و مراکز پرورش ،به جز جز مشکلات و مسایل تولید آگاه هستند.
وجود یک تشکل قوی و سازمانی ،میتواند با گرد هم آوری این عزیزان ،در مسایل مختلف بازوی مشورتی ارگان های اثر گذار و تصمیم گیر باشد تا تصمیم گیری برای آیند ی این صنعت مبتنی بر سعی و خطا کردن های پر هزینه و ناآگاهانه نباشد.
روندی که بعضا امروزه شاهد آن هستیم و خسارات فراوانی بر بدنه ی تولید وارد می آید.
۲_اشفتگی بازار و عدم تناسب در عرضه و تقاضا
از وظایف تشکل های صنفی ایجاد هماهنگی بین تولیدکنندگان مختلف و رصد بازار های مصرف و نیاز سنجی بازار است.
بسیار اهمیت دارد که بتوان با رصد نیاز بازار مصرف در نقاط مختلف و شناسایی میزان تولید هر منطقه و زمان رسیدن محصول در کارگاه های مختلف در تنظیم بازار به نفع تولیدکننده و در حمایت از حقوق مصرف کننده اقدام نمود و این از ضروریات تشکیا اتحادیه های فراگیر است.
۳_عدم برنامه ریزی برای تولید اوزان صادراتی و اقدام برای صادرات مازاد تولید:
پس از رصد بازار مصرف داخلی و قیاس آن با میزان تولید مازاد تولید کشور را می توان با شناسایی مناطق مستعد برای تولید اوزان مخصوص صادرات به سمت ارز اوری هدایت نمود.
که این هماهنگی و برنانا ریزی با ایجاد تشکل فراگیر امکان پدیر میگردد.
۴_عدم وجود مرجع مناسب برای قیمت گذاری مبتنی بر حقایق تولید:
بهترین مرجع برای تعیین قیمت تمام شده و قیمت فروش یک تشکل صنفی است که متشکل از فعالان و متخصصان آن صنف باشد
دز حال حاضر عدم وجود این مرجع منجر به آشفته بازار و قیمت های زیر قیمت تمام شده است
۵_عدم رتبه بندی کیفی تولیدات:
شرایط متفاوت تولید منجر به تولید محصول با کیفیت مختلف است .مصرف کننده محق است که نسیت به کیفیت ماهی مورد استفاده آگاه باشد.و رتبه بندی کیفی از وظایف تشکل هاست
با عنایت به موارد فوق،جامعه ی ابزی پرور کشور از نمایندگان خدوم ملت انتظار دارند با حساسیت بالایی نسبت به این مسله از وزیر کشاورزی سوال کنند که معاون ایشان در سازمان شیلات و تیم همراهشان با چه مجوز و منطقی اینگونه کمر به نابودی صنعت شیلات ایران دوخته اند؟!
و با کدام منطقی بر خلاف تاکیدات اکید رهبری،مجوز واردات کالاهای مشابه داخل را صادر میکنند؟!
مگر نه این است که ما فرزندان این آب و خاک هستیم که شرافتمندانه در راه خودکفایی غذایی کشور همت میکنیم ؟!
پس چرا سیاست های دولت علی الخصوص سازمان شیلات به جای انکه حمایت کننده ی ما باشد،در راستای نابود کردن ماست؟!
نمایندگان غیور و خدوم ملت
امیدواریم با پیکیری شما عزیزان،و متعهد کردن وزیر دولت دوازدهم ،مشکلات این صنعت بصورت فوریت مرتفع گردد،زیرا این صنعت و صنعتگران آن نفس های آخر را میکشند و فرصت ارایه ی طرح و لایحه و برنامه های بلند مدت را ندارند.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
