با مصوبه اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، سند آموزش 2030 از دستور کار دولت و وزارت آموزش و پرورش خارج شد و خطر بوجود آمده، موقتاّ برطرف گردید.
خطر عظیمی که می رفت تا اساس و بنیان تعلیم و تربیت جامعه اسلامی را تحت تاثیر قرار دهد و ریل آموزش و پرورش کشور را به سمت اهداف نظام سلطه تغییر دهد و بعد از چهل سال، آینده کشور را با چالش بزرگ وابستگی فکری و فرهنگی روبرو نماید.
بعد از این اقدام چنانچه دستگاههای مسئول بخواهند و به وظیفه خود عمل کنند و مراقبت و مواظبت لازم را به عمل آورند، می توان خطر را برطرف شده بحساب آورد. در غیر این صورت، نه این مسئله تمام شده و نه از مسائل مشابه می توان ایمن و خاطر جمع بود.
روند شکل گیری این اتفاق از انگیزه و علاقه برای ارتباط با نهادها و سازمانهای به ظاهر بین المللی در داخل کشورگرفته تا اهداف و برنامه های پیدا و پنهان نظام سلطه در تاسیس و فعالیت این قبیل نهادها و نحوه تنظیم و عرضه اسنادی مثل سند توسعه پایدار سازمان ملل و معاهدات و بیانیه های مرتبط در قالب یونسکو، آیسکو و.... و همچنین اقدامات و عملکرد دستگاهها و وزارتخانه های مسئول مثل آموزش و پرورش، آموزش عالی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی و شخصیت های فکری و فرهنگی و سیاسی، رسانها، جامعه نخبگان و آحاد مردم، همه و همه تجربه ای ارزنده به تجارب انقلاب اسلامی افزود که اگر مورد بهره برداری قرار گیرد می تواند بعنوان سرمایه ای گرانسنگ آیندگان را از خطرات مشابه مراقبت و محافظت نماید.
تا به این مرحله، شورای عالی انقلاب فرهنگی اعلام نموده هیچ سندی مغایر با سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، ملاک عمل نظام تعلیم و تربیت کشور قرار نمی گیرد و سند تحول و دیگر اسناد بالادستی مبنای عمل آموزش و پرورش است اما بنابر شواهد و دلایل زیادی نمی توان دلخوش به این اعلام بود و از خطر 2030 و امثال آن ایمن و خاطر جمع شده زیرا؛
هنوز
بصورت رسمی مصوبه 25/6/95 هیئت دولت لغو و بی اثر نگردیده و ابلاغیه ها و
بخشنامه های مرتبط رسماّ از دستور کار مجموعه های مسئول خارج نشده است.
همان
جریان علاقه مند و وابسته که سند2030 را تا به این مرحله جلو برد، هنوز در
موقعیت خود باقی است و هیچ شاهدی برای ترد یا برخورد با آنها در اختیار
نیست.
برعکس، همان جریان وابسته با وجود موضع گیری های صریح و آشکار
علما و شخصیت ها، مخصوصاّ موضع عتاب گونه رهبری معظم انقلاب، همچنان در حال
دفاع نظری از اصل سند و مفید فایده دانستن آن برای کشور هستند و برنظر و
عملشان اصرار دارند.
در این مدت نه در شوراهای انقلاب فرهنگی، نه در
مجلس شورای اسلامی و نه در خود آموزش و پرورش شاهد شکل گیری هیچ اقدام و
سازوکاری برای مراقبت و مواظبت و پیشگیری و مقابله با اقدامات مشابه نبوده و
نیستیم.
اراده ای هم برای پیگیری و اجرای سند تحول بنیادین نمی بینیم و
بعد از قریب به پنج سال همچنان صحبت از شکل نگرفتن زیر نظامهای سند و مهیا
نبودن زمینه برای تحول بنیادین می شود و حتی پیش از اجرا، حرف از اصلاح و
تغییر آن به میان می آید.
کلی گویی و به کار بردن عبارت "مغایر با سند
تحول بنیادین" بجای "لغو مصوبه 2030" و بلا تکلیف بودن سند تحول، عملاّ
هرگونه امکانی برای سوء استفاده و یا عدم امکان تطبیق عملکرد این مجموعه با
تعلیم و تربیت اسلامی را فراهم می آورد.
دشمن بیرونی و انگیزه دشمنی با
نظام اسلامی هم چنان باقی است و خطر نفوذ فکری و فرهنگی در جامعه اسلامی
نیز در صدر اهداف و آرزوهای آنها قرار دارد لذا؛
خاطر جمعی و ایمن شدن نهاد تعلیم و تربیت از شر نفوذ دشمن و برنامه های سازمان ملل و یونسکو قدری خوش خیالی و خامی خواهد.
در تجربه 2030 آنچه که بیش از همه به شکل گیری سند کمک کرد دو عنصر "غفلت و خوش بینی جریان انقلاب" و"نفوذ و حضور جریان وابسته" در گلوگاهها و مصادر تصمیم سازی و تصمیم گیری در داخل کشور بود این دو عنصر زمینه را برای دیگر عناصر فراهم کرد و یکبار دیگر فرمایش گهر بار امیرالمومنین علی(ع) را ثابت نمود که اگر ما بخوابیم، دشمن نمی خوابد.
دشمن با اصل جمهوری اسلامی و با حاکمیت دینی متعالی بنام اسلام بر جامعه، مخالف است. او اسلام را مقابل مصالح و منافع خود می بیند و لذا پیشرفت تفکر اسلامی و تربیت نسل تمدن ساز را مانع اهداف خود می داند و به هر شکل در پی نفوذ فرهنگی تربیتی در درون این نظام خواهد بود. او تا بتواند سعی در اخلال و انحراف تعلیم و تربیت و به تبع آن انحراف جامعه اسلامی از مسیر اسلام و قرآن خواهد داشت. این قطعی و حتمی خواهد بود مگر آنکه جامعه اسلامی دشمن را از این حوزه( مثل حوزه نظامی) نا امید نماید.
متاسفانه در حال حاضر وجود برخی مسئولین غیر انقلابی، عدم خود باوری و اعتماد به نفس، ترس از دشمن، خواب رفتگی و غفلت بعضی از خواص، سیاست زدگی، سهل انگاری و وابستگی های فکری و فرهنگی و... بر مشکل غفلت و نفوذ افزود و تا حدودی دشمن را امیدوار نمود و باعث شد تا سندی مثل 2030 پنهانی به اجرا در آمد و بی سروصدا تا لایه های پایین و سطح مدارس و کلاسهای درس و محتواهای آموزشی تربیتی کشیده شد.
در کنار این عوامل؛ وجود دو عامل "حساس نبودن و مشکوک نشدن" به اضافه " قادر به تشخیص دشمن و شیوه دشمنی های آنها نبودن"، نیز لطمه قابل توجهی به جبهه خودی وارد کرده است.
زیرا همچنان بخش زیادی از مردم مومن و متعهد به انقلاب بر این تصورند که اکنون، جامعه اسلامی است و رهبری در صدر امور قرار دارند، مسئولین و دستگاهها هستند و مراقبت و مواظبت می کنند و نیازی به حضور و مراقبت آنها (مردم) نیست، پس با خیالی آسوده و بدون نگرانی، کمتر موارد مشکوک را می بینند و خود را موظف به اطلاع رسانی و انتقال مشاهدات به مراتب مسئول می شناسند. و جایی هم که بخواهند، نا آشنایی و بی اطلاعی آنها مانع کار آنهاست.
خیلیها هنوز فهم درستی از جنگ نرم حاصل نکرده اند، خیلی ها فرق خودی و دشمن را در این عرصه تشخیص نمی دهند، فراوانند کسانی که نمی توانند در مواجهه با صحنه ها، درست و غلط را تشخیص دهند و بین عنصر غیر (دشمن) با خودی تفاوت قائل نمی شوند و حتی اگر بخواهند مراقب باشند، نمی دانند باید از چه چیزی مراقبت کنند و نفوذ و نفوذی برایشان شناخته شده نیست و ...
این وضعیت کار را برای جبهه انقلاب سخت و برای دشمن و عوامل نفوذی سهل و آسان می کند. فلذا برای اطمینان از کنار گذاشته شدن سند 2030 و رجوع واقعی به سند تحول بنیادین هیچ راهی بجز برطرف شدن همه موارد ذکر شده نیست. هم باید مسئولین بخود آیند و به مسئولیت خود عمل کنند و هم دشمن باید بفهمد که جدی هستیم و اجازه نفوذ نمی دهیم ولی تا این زمان، وظیفه اصلی بردوش مردم و آحاد دلسوزان انقلاب خواهد بود و مردم بخصوص حاضران و فعالان عرصه تعلیم و تربیت، باید بیش از پیش هوشیار و مراقب باشند و اجازه ندهند در اثر غفلت مسئولان، به نظام تعلیم و تربیت جامعه خدشه وارد شود و باز همین مردم هستند که باید مسئولان غافل و خواب رفته را بیدار کنند و حتی کسانی که قصد همراهی با انقلاب و نظام اسلامی ندارند را از قطار مسئولیت نظام پیاده نمایند.
پس درست است که با هوشیاری و غافل نبودن مسئولان و دست اندرکاران نظام اسلامی و نا امیدی دشمن می توان از کنار گذاشته شدن سند 2030 اطمینان حاصل کرد اما چون در حال حاضر هر دوی آنها ( هوشیاری و عمل مسئولانه، مسئولان و قطع امید دشمنان) فراهم نیست؛ تنها چاره برای حفظ انقلاب، بیداری، هوشیاری و عمل به وظیفه آحاد مردم بویژه فرهنگیان و دلسوزان عرصه تعلیم وتربیت خواهد بود و فرمان آتش به اختیار اخیر امام المسلمین را نیز باید در همین راستا ارزیابی کرد.
این مرحله انقلاب، همان مرحله ای است که رهبر معظم انقلاب چند سال پیش از آن به "پیچ تاریخی" تعبیر فرمودند و فرمودند؛ که کشور و انقلاب در حال عبور از این پیچ است. اگر بتواند بدرستی عبور کند. انشاء ا... آینده انقلاب تضمین است ولی اگر اینجا با مشکل مواجه شود و نسل جوان نتواند حقیقت انقلاب را دریافت کند. آسیب پذیری آنها زیاد است زیرا نه دوران وابستگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی این کشور را درک کرده اند، نه از دوران طاغوت و ظلم های آن زمان اطلاع دارند و نه دشمن را می شناسند و از ابزار و شیوه ها آن پرهیز می کنند و ...
لذا از نظر انقلاب اسلامی این نسل و نسل آینده باید جوری تربیت شود که همه اندوخته های فرهنگی اعم از فرهنگ اسلامی و ارزشهای پذیرفته شده ملی، بدرستی به او منتقل شود تا بعد از پیچ تاریخی (که دیگر دسترسی به این اندوخته ها راحت نیست) بتواند غنی و بی نیاز به راه خود ادامه دهد. و نظام سلطه هم، همه تلاشش بر این است که نگذارد این اتفاق بیفتد. لذا او نیز تلاش می کند تا ذهن نسل فعلی و آینده را از گذشته پاک کند. دشمن و دشمنی را در نظرش چیز دیگر جلوه دهد غرب و دنیای صنعتی آنرا آرزو و آمال او معرفی کند و تقابل و مخالفت با آن را نوعی انحراف و پس رفت معرفی کند و لازمه رشد و تعالی را همراهی و هماهنگی با آن نشان دهد و ... اینجاست که نباید گذاشت شقی و سعید در نظر مردم جابجا شود و نباید تعلم و تربیت را به امثال یونسکو و معاهدات بین المللی سپرد و ...
