به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری بسیج، صبح یک روز کاری بر آن شدیم تا طی یک گزارش میدانی از اوضاع و احوال کارگران با خبر شویم. وقتی به یکی از میادین شهر سرزده رفتیم با اوضاع آشفته کارگران مواجه شدیم . وقتی از اوضاع کار پرسیدم یکی از کارگران که سن بیشتری داشت گفت:«هر چه کار هست برای کارگر افغانی است؛ هر کاری را نگاه می کنید کارگر افغانی می گیرد و ما کارگران ایرانی بیکار هستیم.»
"وعده های مسئولین برای بیمه کارگری"
در این حین یاد وعده مسئولین در خصوص اوضاع بیمه کارگران افتادم و وقتی پرسیدم از بیمه شدن تان چه خبر؟ گفت:«ما بیمه کارگری ساختمانی هستیم اما پولی نداریم تا ماهیانه هزینه بیمه را بپردازیم. ما هر ماه 74 هزار تومان حق بیمه پرداخت می کنیم که به قدری اوضاع کار آشفته است که همان مقدار پول را هم نداریم.تا الان دو ماهه حق بیمه را عقب انداختم چون پولی ندارم.»
وقتی از تصمیم اخیر شورای عالی کار در خصوص افزایش حقوق حداقلی کارگران پرسیدم گفت:« حقوق ها افزایش یافته است؟ ما روزانه 50 هزار تومان هم دریافتی نداریم چه از افزایش حقوق صحبت می کنید؟ اصلا میزان حقوق سر و سامان ندارد؛ هر کسی بر اساس میل خودش پول می دهد. حقوق روزانه 10 هزار تومان تا 50 هزارر تومان داریم»
این کارگر ساختمانی تصریح کرد: ما از صبح تا 4 و 5 بعد از ظهر کار می کنیم تا 30 یا 35 هزار تومان دریافت کنیم آیا این انصاف است؟ تازه جالب است که حقوق ما برخی افراد همان روز نمی دهند و می گویند فردا و یا هفته دیگر حقوق می دهیم.
"اوضاع آشفته حقوق های کارگران"
وقتی مصاحبه من انجام شد سایر کارگران هم دور من جمع شدند یکی از این افراد که تحصیل کرده و بسیار جوان به نظر می رسید در اوضاع بیمه کارگران گفت:«به طور کلی بیمه کارگران وجود ندارد.اصلا چیزی در مورد بیمه به ما کارگران نمی گویند.اگر سر ساختمان حادثه رخ دهد کسی به فریاد ما نمی رسد.»
وی افزود: مشکلات اصلی کارگر بر سر پول و حقوق دریافتی است. به کارگر هرچه دلشان بخواهد پول می دهند.وقتی سر ساختمان هستید به شما می گویند 20 هزار تومان حقوق می دهند و اگر 10 هزار تومان هم پول بدهند محکوم به پذیرش هستید چون کاری وجود ندارد.امروز اوضاع کارگران بسیار خراب است شاید چند سال گذشه کار بهتر پیدا می شد اما اکنون خیلی بدتر شده است.من متأهل هستم و چندی پیش زندگی مشترک را آغاز کردم در همین لحظه کارگر دیگری گفت که 3 فرزند دارد و توان تأمین معاش خانواده را ندارد.
برخی از این کارگران به خاطر اوضاع نابسامان بیکاری در خانواده درگیری دارند.وقتی صبح زود از خانه بیرون می روید و تا دیر وقت دنبال کار هستید در عین حال پولی دریافت نمی کنید خانواده درگیر مشکل اقتصادی ما می شوند.
یکی از کارگران در همین زمینه گفت: من که نمی توانم دزدی کنم من تازه ازدواج کردم و پول رهن منزل نداشتم وسایلم را منزل دوستان گذاشتم تا به امید بهبود اوضاع کشاورزی کار و پول دربیاورم.
وی افزود: من فوق لیسانس منابع طبیعی هستم اما از بیکاری کارگری می کنم من در شهر خود نورآباد دلفان تحصیل کردم و به جای آنکه در شهر خود خدمت کنم از بیکاری در تهران کارگری می کنم.
این کارگر تصریح کرد: اوضاع کار در شهر خودمان نابسامان است هرکسی پارتی و آشنا داشته باشد کار دارد اگر در شهر خودمان کارگری هم بود راضی بودیم اما همان هم وجود ندارد.
در مشاهدات عینی ما مشخص بود که برخی از این کارگران از بیکاری حال صحبت نداشتند . یکی از انها میگفت: برخی از ما از 4 صبح به امید کار بیرون آمده ایم.به زحمت ساعت 8 صبح می رسم و تا 5 بعدازظهر به امید کار سرگردان هستم. خواب برای ما معنا ندارد با این اوضاع از زندگی نا امید می شویم.
دیگری میگفت: اغلب کاری که وجود دارد جابجایی اسباب و اثاثیه است و گاهی وسایل 3 خانه را جابجا می کنیم و تنها 20 هزار تومان دریافت می کنیم.در این بین یکی دیگر از کارگران افزود: هیچ جایی که وجود ندارد شکایت کنیم من از ساعت 4 صبح از پاکدشت حرکت می کنم اکنون 47 سال سن دارم و شاید 30 سال هست که در زیر این پل کارگری می کنم.با این اوضاع حقوق، خرج زندگی من نمی رسد. بیکاری کلافه ام کرده است و این دولت برای ما هیچ کاری نکرده است.
حقوق ماهانه کارگر ساختمانی 400 هزار تومان است
یکی دیگر از کارگران به ما گفت: مسئولین به قشر محروم قول می دهند در بین کارگران از 26 تا 70 ساله هستند.اکثر افراد هم سرپرست خانوار هستند؛ برخی از این کارگران ماهی 350 تا 400 هزار تومان حقوق می گیرند و ماهی 300 هزار تومان اجاره منزل می دهند.
گاهی این حقوق به کرایه، خرج رفت و آمد و... صرف می شود.اغلب کارگران زیر 500 هزار تومان حقوق می گیرند.اگرخدای نکرده سر درد داشته باشیم پول دوا و درمان نداریم.
یکی دیگر از کارگران که اهل لرستان بود به خبرنگار بسیج گفت: مسئولین به لرستان نمی رسند همه جوانان بیکار هستند، اوضاع کشاورزی لرستان خوب است اما خرج زندگی در نمی آید .
