به گزارش «بسیج زنان کشور» چگونه/ من هم يک مادر هستم درست مثل تو. ما شبيه هم هستيم؛ فرقي نميکند
کجا به دنيا آمدهايم، فرزند چندم خانوادهايم، چقدر درس خواندهايم و...
ما داشتيم زندگيمان را ميکرديم و از بودنمان لذت ميبرديم تا اينکه تصميم
گرفتيم لذت زن بودن را تکميل کنيم و صاحب فرزند شويم. ميخواستيم تکميل
شويم اما تمام شديم. خودمان را گم کرديم و حالا از بودنمان همين مانده که
مادريم. ما آرزوها و روياهايمان را در بچهاي که به دنيا آوردهايم، جستجو
ميکنيم و وقتي ميبينيم او موجودي است مستقل با تواناييها و روياهاي
خودش، پوچ ميشويم. راستي چرا اغلب زنها خودشان را در نقش مادري گم
ميکنند؟ هيچ کس، هيچ جا يادمان نداد چطور مادر شويم، نه در مدرسه و
کتابها و نه در آغوش مادرمان آموزش نديديم چطور مادري شاد باشيم و لذت
ببريم از زن بودن. چرا که مادران ما هم نياموخته بودند و همين حس مشترک ما
را به بيراهه برد و يادمان داد مادر شدن يعني گذشتن از خود اما بيا دنبال
بهانه بگرديم تا حسمان را عوض کنيم. به نظر شما روز مادر بهانه خوبي نيست؟
اگر هنوز در پذيرش نقش همسري مشکل داريد، بايد درباره تصميم به بچهدار شدن تجديدنظر کنيد. بچهدار شدن راه حل مشکلاتي که شما با همسرتان داريد، نيست. اگر به تربيت و پرورش يک کودک سالم و خوشبخت فکر ميکنيد، اول بايد محيط خانهتان را لبريز از عشق، امنيت و آرامش کنيد. پيش شرط مادر و پدر شدن، برخورداري از سلامت روان است. اگر حس ميکنيد در اين زمينه مشکل داريد، حتماً به روانشناس يا روانپزشک مراجعه کنيد. شايد لازم باشد مهارتهاي مختلف زندگي را بياموزيد تا بتوانيدآن را به فرزند آيندهتان بياموزيد.
الف) آرامش
اگر در تصميم سنجيده خود بر مادر شدن اصرار داريد و مطمئن هستيد، پيش نياز لازم يعني آرامش و امنيت رواني در خانواده شما حکمفرماست. بايد مراقبت از خود را ابتداي فهرست قرار دهيد و خودمراقبتي به خصوص از منظر رواني را هرگز از ياد نبريد. اينکه خودتان را دوست داشته باشيد و از آنچه در زندگي داريد احساس رضايت کنيد، اينکه اتفاقهاي کوچک و ساده زندگيتان را ببينيد و آن را به بهانهاي براي شاد بودن و خوشحال کردن يکديگر تبديل و مثبت فکر کردن را وارد زندگيتان کنيد، به مهارت نياز دارد و نخستين قدم و مهمترين قدم است به سوي مادر شدن، آن هم مادري شاد که مهارت لذت بردن از زندگي را ميداند. اين مادر ميتواند بارداري خوبي را پشت سر بگذارد چون تغيير و تحولات اين دوره را گذرا ميداند و با مثبتانديشي به پرورش يک جنين سالم کمک ميکند.
ب) بيان احساسات
بارداري هر خانم حس شگفتانگيز و توصيفناپذيري است که فقط مختص او است اما به دليل سير تغيير و تحولات بدن، اين دوره با تغييرات خلق وخو و احساسات همراه ميشود. همانقدر که خود شما به عنوان مادر با اين تغييرات بيگانهايد و سردرگم ميشويد، همسرتان نيز شايد به درجات بيشتر نداند چه رفتاري بايد داشته باشد. اين مسأله حتي در نخستين هفتههاي پس از تولد نوزاد هم تکرار ميشود و اغلب زوجها به دليل تأکيد بيش از حد براي برآوردن نيازهاي بچه و تنشهاي ناشي از مسئوليت جديدشان متوجه نيستند، رابطه عاطفي و عاشقانه خود را تخريب ميکنند. تنها راه پيشگيري از بروز مشکل، بيان احساسات به زبان ساده و درخواست کمک از يکديگر و حتي کمک گرفتن از ديگران است. بهترين کاري که مادر و پدر ميتوانند براي نوزاد خود انجام دهند، تقويت رابطه عاطفي و احساسي بين خودشان است. نبايد محدوديتها و ممنوعيتهاي پزشکي انتهاي دوره بارداري و نخستين هفتههاي پس از زايمان براي انجام روابط زناشويي باعث شود همسران حتي از صحبت با هم و توجه به احساسات يکديگر از هم دور شوند. اين اشتباه رايج، آنها را دچار کمبود محبت و احساسات ناخوشايندي ميکند که مانع لذت بردن از نابترين لحظات زندگيشان در نخستين روزهاي پدر و مادر شدن ميشود.
پ) پذيرش کمک
تطابق با شرايط جديد در نخستين روزها و هفتههاي مادر شدن سخت است اما اجازه ندهيد فشار کار و خستگي شما را از پا درآورد. مدام از ديگران کمک بخواهيد. مطمئن باشيد همسرتان به اندازه شما دلش ميخواهد در رسيدگي به بچه نقش داشته باشد، به شرط آنکه با کلام دلنشين و محبتآميز ياري او را طلب و باور کنيد او هم ميتواند. با اين کار فرصت استراحت و کسب انرژي مجدد براي بازگشت به روال عادي زندگي را به دست ميآوريد. فراموش نکنيد پس از تولد فرزندتان بايد براي خودتان زمان اختصاصي داشته باشيد تا با همسرتان در مورد تمام مسائل و نه فقط بچه صحبت کنيد. رابطه شما با همسرتان درست مانند کودکي که در حال پرورش او هستيد، به رسيدگي و مراقبت نياز دارد. اينکه بچه را به فردي مطمئن بسپاريد و با همسرتان يکي دو ساعت وقت بگذرانيد و به مهماني يا گردش برويد، اصلاً خودخواهانه نيست. اگر شما نقش همسري را فراموش نکنيد، در پذيرش مسئوليتهاي جديد موفقتر خواهيد بود و فشار کار بر دوش يکي از والدين نميافتد و هر دو در مراقبت از کودک و در تعيين خط قرمزهاي تربيتي بچه با همکاري و مشورت پيش ميرويد.
ت) تفکر و تمرين
با مطالعه و کسب آگاهي از منابع معتبر و استفاده از تجربههاي مادران ديگر در مراقبت از بچه، مهارت خود را افزايش دهيد. هدف خود را از مادر شدن فراموش نکنيد. شما به بهانه پذيرش اين نقش ميتوانيد انواع مهارتهايي که تاکنون در زندگي نداشتيد، بياموزيد و همراه کودک دوباره متولد شده به کودک درونتان بپردازيد و آرزوهاي خود را تحقق بخشيد و لذت زن بودن را تکميل کنيد. نبايد با سوق دادن کودک به سمت و سويي که مورد علاقه خودتان است، او را به آنچه نميخواهد، مجبور کنيد که اين دور از حقوق او است. به جاي اين کار، همراه او شويد و هرکدام دنبال فراگيري آنچه تمايل داريد، برويد. هيچ وقت براي آموختن دير نيست. در هر سني که هستيد، ميتوانيد دنبال علايقتان برويد و هرچه باشد، از درس خواندن تا ورزش و هنر بياموزيد. بايد هر روز و هر لحظه به خاطر لطفي که خداوند داشته و تجربه منحصربه فرد مادر شدن را نصيبتان کرده، خود را غرق در شادي کنيد و با لذت بردن از زندگي همراه کودک، بهترين شکرگزاري را بجا آوريد.
اگر هنوز در پذيرش نقش همسري مشکل داريد، بايد درباره تصميم به بچهدار شدن تجديدنظر کنيد. بچهدار شدن راه حل مشکلاتي که شما با همسرتان داريد، نيست. اگر به تربيت و پرورش يک کودک سالم و خوشبخت فکر ميکنيد، اول بايد محيط خانهتان را لبريز از عشق، امنيت و آرامش کنيد. پيش شرط مادر و پدر شدن، برخورداري از سلامت روان است. اگر حس ميکنيد در اين زمينه مشکل داريد، حتماً به روانشناس يا روانپزشک مراجعه کنيد. شايد لازم باشد مهارتهاي مختلف زندگي را بياموزيد تا بتوانيدآن را به فرزند آيندهتان بياموزيد.
الف) آرامش
اگر در تصميم سنجيده خود بر مادر شدن اصرار داريد و مطمئن هستيد، پيش نياز لازم يعني آرامش و امنيت رواني در خانواده شما حکمفرماست. بايد مراقبت از خود را ابتداي فهرست قرار دهيد و خودمراقبتي به خصوص از منظر رواني را هرگز از ياد نبريد. اينکه خودتان را دوست داشته باشيد و از آنچه در زندگي داريد احساس رضايت کنيد، اينکه اتفاقهاي کوچک و ساده زندگيتان را ببينيد و آن را به بهانهاي براي شاد بودن و خوشحال کردن يکديگر تبديل و مثبت فکر کردن را وارد زندگيتان کنيد، به مهارت نياز دارد و نخستين قدم و مهمترين قدم است به سوي مادر شدن، آن هم مادري شاد که مهارت لذت بردن از زندگي را ميداند. اين مادر ميتواند بارداري خوبي را پشت سر بگذارد چون تغيير و تحولات اين دوره را گذرا ميداند و با مثبتانديشي به پرورش يک جنين سالم کمک ميکند.
ب) بيان احساسات
بارداري هر خانم حس شگفتانگيز و توصيفناپذيري است که فقط مختص او است اما به دليل سير تغيير و تحولات بدن، اين دوره با تغييرات خلق وخو و احساسات همراه ميشود. همانقدر که خود شما به عنوان مادر با اين تغييرات بيگانهايد و سردرگم ميشويد، همسرتان نيز شايد به درجات بيشتر نداند چه رفتاري بايد داشته باشد. اين مسأله حتي در نخستين هفتههاي پس از تولد نوزاد هم تکرار ميشود و اغلب زوجها به دليل تأکيد بيش از حد براي برآوردن نيازهاي بچه و تنشهاي ناشي از مسئوليت جديدشان متوجه نيستند، رابطه عاطفي و عاشقانه خود را تخريب ميکنند. تنها راه پيشگيري از بروز مشکل، بيان احساسات به زبان ساده و درخواست کمک از يکديگر و حتي کمک گرفتن از ديگران است. بهترين کاري که مادر و پدر ميتوانند براي نوزاد خود انجام دهند، تقويت رابطه عاطفي و احساسي بين خودشان است. نبايد محدوديتها و ممنوعيتهاي پزشکي انتهاي دوره بارداري و نخستين هفتههاي پس از زايمان براي انجام روابط زناشويي باعث شود همسران حتي از صحبت با هم و توجه به احساسات يکديگر از هم دور شوند. اين اشتباه رايج، آنها را دچار کمبود محبت و احساسات ناخوشايندي ميکند که مانع لذت بردن از نابترين لحظات زندگيشان در نخستين روزهاي پدر و مادر شدن ميشود.
پ) پذيرش کمک
تطابق با شرايط جديد در نخستين روزها و هفتههاي مادر شدن سخت است اما اجازه ندهيد فشار کار و خستگي شما را از پا درآورد. مدام از ديگران کمک بخواهيد. مطمئن باشيد همسرتان به اندازه شما دلش ميخواهد در رسيدگي به بچه نقش داشته باشد، به شرط آنکه با کلام دلنشين و محبتآميز ياري او را طلب و باور کنيد او هم ميتواند. با اين کار فرصت استراحت و کسب انرژي مجدد براي بازگشت به روال عادي زندگي را به دست ميآوريد. فراموش نکنيد پس از تولد فرزندتان بايد براي خودتان زمان اختصاصي داشته باشيد تا با همسرتان در مورد تمام مسائل و نه فقط بچه صحبت کنيد. رابطه شما با همسرتان درست مانند کودکي که در حال پرورش او هستيد، به رسيدگي و مراقبت نياز دارد. اينکه بچه را به فردي مطمئن بسپاريد و با همسرتان يکي دو ساعت وقت بگذرانيد و به مهماني يا گردش برويد، اصلاً خودخواهانه نيست. اگر شما نقش همسري را فراموش نکنيد، در پذيرش مسئوليتهاي جديد موفقتر خواهيد بود و فشار کار بر دوش يکي از والدين نميافتد و هر دو در مراقبت از کودک و در تعيين خط قرمزهاي تربيتي بچه با همکاري و مشورت پيش ميرويد.
ت) تفکر و تمرين
با مطالعه و کسب آگاهي از منابع معتبر و استفاده از تجربههاي مادران ديگر در مراقبت از بچه، مهارت خود را افزايش دهيد. هدف خود را از مادر شدن فراموش نکنيد. شما به بهانه پذيرش اين نقش ميتوانيد انواع مهارتهايي که تاکنون در زندگي نداشتيد، بياموزيد و همراه کودک دوباره متولد شده به کودک درونتان بپردازيد و آرزوهاي خود را تحقق بخشيد و لذت زن بودن را تکميل کنيد. نبايد با سوق دادن کودک به سمت و سويي که مورد علاقه خودتان است، او را به آنچه نميخواهد، مجبور کنيد که اين دور از حقوق او است. به جاي اين کار، همراه او شويد و هرکدام دنبال فراگيري آنچه تمايل داريد، برويد. هيچ وقت براي آموختن دير نيست. در هر سني که هستيد، ميتوانيد دنبال علايقتان برويد و هرچه باشد، از درس خواندن تا ورزش و هنر بياموزيد. بايد هر روز و هر لحظه به خاطر لطفي که خداوند داشته و تجربه منحصربه فرد مادر شدن را نصيبتان کرده، خود را غرق در شادي کنيد و با لذت بردن از زندگي همراه کودک، بهترين شکرگزاري را بجا آوريد.
منبع: آخرین خبر
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰