قرار بود این نیروها از طبس با هلی کوپتر به سوی تهران حرکت کرده و در ورزشگاه امجدیه (شهید شیرودی) فرود آیند و سپس با لباس مبدل، به سفارت آمریکا در تهران حمله کرده و گروگان ها را آزاد کنند. طبق این نقشه، آنان پس از پایان فعالیتشان، از همین راه به طبس رفته و از آنجا با هواپیما از ایران خارج می شدند.
نیروهای آمریکایی برای انجام این عملیات در «فورت برگ» آمریکا آموزش نظامی دیده و در فرودگاه کارولینای شمالی تمرین کرده و پیش از شروع عملیات نیز به پایگاه هایی در مصر و عمان منتقل شده بودند.
فرودگاه های نظامی مصر، عمان و عرشه ناو هواپیمابر آمریکا در دریای عمان از مراکز عمده برخاستن هواپیماها و هلی کوپترهای مهاجم آمریکا برای فرود در منطقه طبس بود. ناو هواپیمابر نیمیتس نیز چهار ماه پیش از این حمله، دی 1358 در چارچوب نیروهای موسوم به «واکنش سریع» وارد خلیج فارس شده بود.
حمله نظامی آمریکا به طبس، دو هفته پس از آن صورت گرفت که دولت این کشور در اقدامی یک جانبه، روابط کشورش را با جمهوری اسلامی ایران قطع کرد.
نیروهای آمریکایی شامل 132 نظامی، هشت هلی کوپتر و سه هواپیمای باربری هرکولس 031CC پس از استقرار در طبس و قبل از حرکت به تهران دچار حوادث مختلفی شدند و از ادامه ماموریت بازماندند. دستگاه هیدرولیک یکی از هلی کوپترها از کار افتاد، هلی کوپتر دیگر بر اثر طوفان شن و عدم دید کافی به هنگام جابجایی، با یکی از هواپیماهای هرکولس برخورد کرده و هر دو وسیله نقلیه آتش گرفت و در نتیجه آن هشت تن از نظامیان در شعله های آتش سوختند.
با انتشار خبر حمله ناکام آمریکا به صحرای طبس، موجی در محکومیت اقدام آمریکا به راه افتاد. شوروی این حمله را محکوم کرد و برخی چهره ها همچون رهبر لیبی پا را فراتر نهاده و خواستار اخراج آمریکا از سازمان ملل متحد شدند.
منابع آمریکایی بعدها مدعی شدند که کاخ سفید همان زمان برای توقف عملیات، از سوی کرملین تحت فشار بود. آنچنان که بعدها گفته شد در تمام مراحل عملیات دلتا تنها چهار نفر در آمریکا از انجام آن با خبر بودند: کارتر رییس جمهور، هارولد براون وزیر دفاع، هامیلتون جردن رییس ستاد کاخ سفید و برژینسکی مشاور امنیت ملی. در ایران نیز عوامل ناشناخته ای در جریان این عملیات بوده و با آن همکاری داشته اند.
در پی حادثه صحرای طبس و فرار باقی مانده هواپیماها و هلی کوپترهای آمریکایی به سوی ناو «نیمیتس»، جیمی کارتر، رییس جمهوری آمریکا شکست این عملیات مداخله جویانه را اعلام کرد و وزیر امور خارجه آمریکا که از ابتدا با عملیات دلتا مخالفت کرده بود از سمت خود استعفا داد.
بعد از چند روز رسانه ها ابعاد تازه ای از توطئه آمریکا را که به صورت موازی با حمله نظامی دنبال می شد، فاش کردند.
در پی شکست قطعی عملیات آمریکا در طبس و بازگشت باقی مانده هواپیماهای آن کشور، یکی از هلی کوپترها که حاوی مدارکی در مورد جزئیات عملیات بود، به دستور بنی صدر بمباران شد. در همین بمباران بود که محمد منتظر قائم، فرمانده سپاه پاسداران یزد به شهادت رسید. بنی صدر همان زمان در توجیه این عملیات گفت: به چند دلیل این کار می بایستی صورت می گرفت: اولا: رادارهای ما را مستشاران آمریکایی که در زمان رژیم شاه در ایران بودند کار گذاشته اند، بنابراین تکنیک آن کاملا برای آن ها روشن است، در نتیجه می دانند چگونه از مرزها بگذرند که رادارها نتوانند آن ها را شناسایی کنند. ثانیاً: هواپیماهای ما نیز از نوع آمریکایی هستند و آمریکا به هر حال به تکنیک و اسرار آن ها آشنایی دارد و از آنجا که احتمال زیادی برای اقدام به عملیاتی برای بردن هلی کوپترها از جانب آمریکا با پوشش هوایی خود می رفت دستور این عملیات داده شد. این عمل برای این بود که هلی کوپترها از کار بیفتند و نتوانند از کشور خارج شوند.
بنی صدر در پاسخ به این سؤال که آیا اسنادی در هلی کوپترها وجود داشته که از بین رفته است یا نه؟ مدعی شد: اگر اسنادی در هلی کوپترها وجود داشته باشد از بین نرفته است زیرا این عملیات فقط به منظور از کار انداختن هلی کوپترها بوده است و بمباران به وسیله راکت صورت گرفته است و هلی کوپترها آنچنان منهدم نشده اند که اسنادی از بین برود.
* روایت رهبر انقلاب از شکست آمریکا در طبس
اولین باری که دخالت نظامی در این مناطق انجام گرفت، سال 13599 بود که نیروهای آمریکا به فرمان رئیس جمهور دمکرات، به قصد این که خود را به تهران برسانند، به طبس حمله ی نظامی کردند. البته از همان نیمه ی راه، جسدهای سیاه شده و جزغاله شده شان برگشت! عجیب است! کشور عزیز و ملت بزرگ و منطقه ی تاریخی ما، آزمایشگاه چه تجربه های بزرگی است.
رئیس جمهور آمریکا برای نجات این گروگانها (لانه جاسوسی) دست به حمله ی نظامیِ پنهانی و شبانه به ایران زد. جاسوسانشان را در اینجا بسیج کردند، مقدمات فراوانی فراهم کردند، آدم دیدند، جا دیدند، با هلیکوپتر و هواپیما حمله کردند، آمدند که طبس پیاده شوند و از آنجا بیایند و به خیال خودشان گروگانها را خلاص کنند و ببرند؛ که آن ماجرای معروف طبس اتفاق افتاد، خدای متعال آبروی این ها را برد، هواپیماها و هلیکوپترهاشان آتش گرفت و مجبور شدند از همان طبس برگردند و بروند.
آن ها دائم علیه جمهوری اسلامی و این ملت توطئه می کنند. البته سرشان هم دائم به سنگ می خورد؛ امّا ادب نمی شوند. یکی از رئیس جمهورهای آمریکا، به داخل این کشور هلی کوپتر فرستاد و سر و کارش با توفان طبس، یعنی جنودِ غیبیِ الهی افتاد. این ها چه می گویند؟! می فهمند چه می کنند؟! می فهمند چرا؟! با کی مواجهند؟! این یاوه هایی که می گویند علیه کیست؟ جوابش با کیست؟ ملت ایران ملت بزرگ و نیرومندی است. ملت ایران ملت متّحد و با فرهنگی است. من تعجّب می کنم چرا این ها از گذشتگان خودشان و از این شانزده سال، عبرت نمی گیرند؟! دائم علیه جمهوری اسلامی و ملت و مسؤولین ایران یاوه گویی و دروغ پراکنی می کنند! سران و بزرگان آن ها، دائم راجع به جزایر خلیج فارس، تسلیحات ایران، انرژی اتمی و سلاح شیمیایی دروغ پراکنی می کنند. اگر روزنامه ها بنویسند، آدم می گوید «خوب؛ روزنامه نگارند. برای نانشان مجبورند دروغ بگویند!» رؤسای مجلس و رئیس جمهورشان می گویند! انسان تعجّب می کند که چرا یک نظام، باید این قدر دچار انحطاط و نکبت معنوی شود، که به درون این مزبله دروغگویی بیفتد!
انتهای پیام/
