قرار بود تحریم‌ها به کلی حذف شود اما در عمل دیدیم که نه تنها تحریم‌ها حذف نشد بلکه دور جدیدی از تحریم‌ها آغاز شد و در عوض قفل بزرگی بر سر تاسیسات هسته‌ای ایران که محصول رنج‌ها و مرارت‌های دانشمندان هسته‌ای ایران و نیز شهادت نخبگانی در این عرصه بود، زده شد.
رئیس جمهور بیش از 150 وعده اقتصادی در آن ایام داد و گفت؛ قفل‌هایی که بر اقتصاد کشور زده شده است با کلید جادویی خود خواهد گشود اما در عمل رکود، گرانی، بیکاری و ... سایه خود را بر اقتصاد کشور گسترده‌تر کرد.
قرار بود عزت به پاسپورت ایرانی بازگردد اما خبری در این مورد نشد و شهروندان ایران در سفر به آمریکا و اروپا و حتی در ایام حج مورد توهین و تحقیر قرار گرفتند باز هم از کلید و معجزات آن خبری نشد.
در حوزه مسائل و مشکلات اجتماعی هم از "کلید" خبری نشد و متاسفانه افزایش طلاق، اعتیاد، قاچاق مواد مخدر و ... رکوردهای خود را داشت.
در عرصه فرهنگی کار موثری در فضای مجازی و تامین بودجه‌های قابل قبول برای نهادهای فرهنگی به ویژه صدا و سیما صورت نگرفت و دشمن مصمم‌تر از گذشته به تهاجم فرهنگی خود ادامه داد.
در عرصه سیاست داخلی با متهم کردن منتقدین مشفق به بی سوادی، افراطی‌گری، دین‌نشناسی، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده، هوچی‌باز، بزدل، بی‌شناسنامه و ... بنای بی‌مهری گذاشته شد و وحدت ملی و انسجام را آسیب زد. در اوج این بی‌مهری رئیس جمهور محترم به منتقدین گفت؛ "بروند به جهنم"!
طبیعی است در این فضا از "کلید" خبری نبود و قفلی هم گشوده نشد.
محصول این نوع برخورد این شد که مشکلات همچنان به قوت خود باقی است.
کم کم به پایان دور اول کار دولت یازدهم نزدیک می‌شویم. مردم به زودی به پای صندوق‌های رای می‌روند و به کارکرد دولت نمره می‌دهند. امیدواریم این نمره در حدی باشد که رئیس دولت یازدهم بتواند با آن دور دوم خدمت خود را آغاز کند.
چه آقای روحانی موفق بشود و چه نشود این سوال مطرح است که چرا این "کلید" خوب عمل نکرد و قفل‌ها را باز نکرد. به عبارت بهتر "کلید" کارآمدی چیست؟
رهبر معظم انقلاب اسلامی طی چهار سال گذشته همواره با هدایت‌های خود و نیز با سیاست‌گذاری صحیح دولت را به اهتمام بر امر کارآمدی فراخواندند اما دولت با غفلت از این رهنمودها مسیرهایی را رفت که بیراهه بود.
اگر دولت در مذاکرات هسته‌ای به رهنمودهای مجلس و مصوبات شورای عالی امنیت ملی و مجلس توجه می‌کرد شاهد دستاورد "تقریبا هیچ" برجام نبود.اگر دولت در حل مشکلات اقتصادی به اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی همت می‌گماشت اکنون وضع اقتصاد کشور دچار رکود، بیکاری مزمن، تورم و ... نبود.
اگر در حوزه فرهنگ و مشکلات اجتماعی دولت اهتمام خود را به سیاست‌های اعلامی از سوی رهبری معظم انقلاب داشت ما امروز در این حوزه‌ها مشکلات کمتری داشتیم.
این عدم اهتمام فقط به غفلت و بی‌مهری دولت برنمی گردد چه بسا مدیران دولتی می‌خواستند این مسیر را طی کنند اما پیری و کهولت سن وزرای کابینه مانع از آن می‌شد.
رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در اجتماع عظیم زائران حرم رضوی در ابتدای سال جدید به دو نکته کلیدی در حل مشکلات کشور اشاره فرمودند که عبارت بودند از؛
1- مدیریت فعال، متدین، انقلابی و کارآمد
2- میدان دادن به جوان‌ها برای باز کردن گره مشکلات
حجم مشکلات کشور و میزان خصومت‌ورزی قدرت‌های جهانی علیه ملت ما مستلزم آن است که مدیران ما فعال باشند و از بی‌تحرکی فاصله بگیرند.
حجم مسائل کشور به گونه‌ای است که باید انقلابی و جهادی عمل کرد تا کار پیش برود.
در دهه‌های اول و دوم انقلاب بزرگترین مشکلات کشور به ویژه در جنگ و دستیابی به فناوری‌های نوین به خاطر حضور جوانان در صحنه‌های حماسی بود.امروز در اغلب کشورهای پیشرفته هر 10 سال مدیران کشور را عوض می‌کنند و به مدیران جوان اجازه هنرنمایی و اظهار وجود می‌دهند.
کلید اصلی کارآمدی در دست مدیران جوان، متدین، انقلابی و فعال است. دولت آینده در دست هر کس باشد اگر بخواهد این حقیقت را نادیده بگیرد توفیقی برای حل مشکلات پیدا نخواهد کرد.
