محمدامین لیالی:
قیام 19 دی مردم قم، یک سرآغاز بود برای پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران، سرآغازی که با تداوم برگزاری اربعین شهدای قم در تبریز و سپس در یزد، بیست و دو بهمن و پیروزی انقلاب اسلامی را رقم زد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، تاریخ انقلاب اسلامی ایران با جوشش و کوشش همه اقوام ایرانی و مردم ایران گره خورده است، اما در این میان باید اذعان کرد که مردم ولایتمدار و حاضر در صحنه قُم حق بسیار بزرگی به گردن انقلاب دارند.
همه چیز از حادثه عظیم 19 دی سال 56 مردم قم شروع شد و این در حالی بود که نهضت انقلابی خمینی کبیر، سال‌ها پیش از آن آغاز شده بود؛ اما مبارزات مردمی دامنه دار و سلسله وار نبود.
توهین رژیم پهلوی به حضرت امام که با هدف تخریب نهضت انقلابی مردم منتشر شد، کاملا برعکس هدف خود عمل کرد و جرقه قیام‌های سلسله وار مردمی زده شد.
پس از قیام مرکزی مردم قم، این مردم تبریز بودند که در چهلم شهدای 19 دی قم به صحنه آمدند و حماسه بیست و نهم بهمن را در تاریخ ماندگار کردند.
سپس نوبت به یزد رسید، با این تفاوت که مردم یزد، اربعین شهدای قیام قبلی را در چند روز از فروردین ماه سال 57 گرامی داشتند؛ اما همه اینها از همان 19 دی قم شروع شده بود، حادثه‌ای ماندگار که همچنان، سرآغازی برای پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه سال 57 به شمار می‌رود.
این گونه بود که نخستین حلقه از زنجیره علل شتاب دهنده انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری خمینی کبیر، حماسه 19 دی مردم قم بود و پس از آن، برگزاری چهلم و یادبود شهدا در شهرهای مختلف ایران، این آغاز را طوفانی ساخت و به تبریز، یزد و... سرایت کرد.
رهبر انقلاب می‌فرمایند: "اگر کسی آن روز به مردم قم یا تبریز می‌گفت که این حرکت شما به یک انقلاب عظیم منتهی می‌شود، کسی باور نمی کرد؛ اما شد؛ پس اگر ملتی همت کند، کوه‌ها را می تواند جا به جا کند و این، معجزه اراده ملت است."
معجزه اراده مردم قم و تبریز، با اراده مردم یزد در فروردین ماه سال 57 تداوم یافت و این روزها، سالروز حماسه آنان است.
در حقیقت، قیام مردم یزد، حلقه سوم از سلسله قیام‌های زنجیره‌ای علیه رژیم ستمشاهی بود که حلقات اول و دوم آن در قم و تبریز رقم خورده بود. حوادث ماه‌های پایانی سال 56 سبب شد تا مراجع و علما این کشتارها را به شدت محکوم کرده و در راس آنان، حضرت روح الله، ضمن اعلام عزای عمومی، عید نوروز سال 57 را تحریم کردند.
مرور فروردین ماه سال 57 نشان می‌دهد که مردم یزد، از نزدیک شدن چهلم شهدای تبریز آگاه بودند و این بار، آنان به پا خاستند و در چند روز متوالی به خیابان‌ها ریختند. جوشش مردم به نوعی از نهم و دهم فروردین ماه آن سال آغاز شد و آیت الله صدوقی، مردم را به تعطیلی عمومی و اجتماع در مسجد جامع شهر یزد دعوت کرد. سخنرانی و خواسته ایشان مبنی بر ضرورت بازگشت حضرت امام از تبعید و آزادی زندانیان سیاسی، بار دیگر مردم را به خیابان‌ها کشاند و این تظاهراتها، تا دوازدهم فروردین ماه ادامه یافت و شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که یک سال دیگر و درست در همین روز، مردم انقلابی ایران، رفراندوم جمهوری اسلامی را برگزار خواهند کرد.
باز هم امام امت بود که در پاسداشت این اربعین‌ها، پیامی تاریخی صادر فرمود:
"... مع الأسف ما باید در اربعینى بعد از اربعین، بلکه در اربعینات 50 ساله دوره سیاه و عزاى این ملت بزرگ، در حوادثى که در این 50 سال از اختناق و قتل و حبس و تبعید و بالاتر از آن از ورشکستگى اخلاقى و فرهنگى به دست این دودمان نشاندار که در عقب نگه داشتن و به فساد گرایاندن و به فحشا کشاندن نسل جوان ما نقش بزرگى داشتند و الحق مأموریت را خوب انجام دادند، در سوگ بنشینیم و در هدر دادن مخازن زیرزمینى و از آن مهم‌تر، مخازن روى زمینى که نسل جوان است، در عزا باشیم ... ."
امام در این پیام مهم و با کمال شجاعت و صراحت، نقطه اصلى همه جنایات را، شخص شاه معرفی می‌فرمایند.
چنین بود که خون شهدای یزد مانند شهیدان محمدرضا نامدار، علی اصغر شهریار مرادی، محمدمهدی قدک فروشان و محمدحسین پارسائیان در فروردین 57 و در امتداد خون شهدای 19 دی قم، به ثمر نشست و نهضت انقلابی حضرت امام علیه نظام ستمشاهی که از سال 42 علنی شده بود، در 22 بهمن 57 محقق شد و امروز هم همچنان و پس از نزدیک به 40 سال، با پیشگامی و موقعیت شناسی مردم و به پشتوانه حضور آنان در صحنه، امیدوارانه به پیش می‌رود و الگویی برای استقلال همه ملت‌های آزادیخواه و حرکت‌های انقلابی در جهان اسلام است.
محمدامین لیالی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
