به گزارش خبرگزاری بسیج از اردکان، از گذشته های دور تاکنون و قبل از غالب شدن ماشینیسم بر هنرهای دستی بشر صنایع دستی و دست ساخته های بشری همواره مورد توجه بسیاری بوده و از جایگاه و اهمیت والایی برخوردار بوده است. این اهمیت و جایگاه پس از سیطره صنعت ماشینیسم بر عرصه تولید و کار تا حد زیادی توانست جایگاه خود را حفظ کند که البته در این راه حمایت های متولیان امر برای باقی ماندن این عرصه در رقابت با ماشینیسم موثر بوده است.
در اردکان نیز به مانند جای جای ایران اسلامی هنرهای رواج داشته که درحال حاضر با بی توجهی مسئولین و بی مهری مردم در آستانه فراموشی قرار گرفته است.یکی از این هنرها که نسل جدید تقریبا با آن بیگانه اند هنر خراطی است هنری که چندین سال است فقط به عنوان یکی از هنر تزئینی به آن نگاه می شود و کارآیی و صلابت خود و تا حد زیادی جایگاه خود در بازار را از دست داده است.
وقتی در نیمه های بازار مزرعه سیف اردکان گام بردارید مغازه ای نظرتان را به خود جلب می کند مغازه ای که به تنهایی بار حفظ سنت گذشته را به دوش می کشد.در این مغازه پدر شهیدی مشغول به کار است که عمر خود را برای این کار صرف کرده و حال با کهولت سنی که دارد همچنان به کار خود ادامه داده و با چوب و رنگ هنرهای کهن اردکان را حفظ می کند.
این پیرمرد که 73 سال از بهار زندگیش می گذرد به دلیل نجاری و کار با چوب و تنفس در میان غبار چوب دچار تنگی نفس شده و دستان لرزان او دیگر قابلیت و توانایی گذشته را ندارند اما همچنان خدا را بابت این هنر شکر می گوید و از درامد پایین آن راضی است.
حسین علی تحیتی در خصوص هنر سنتی و قدیمی خراطی گفت: جوانان این هنر را فراموش کرده اند و دیگر سال هاست که هنرجویی برای یادگیری این هنر مراجعه نمی کند.دیگر کمتر کسی برای کار با این ابزارها مراجعه می کنند و اکثرا برای تزئینات منزل و یا کارگاه و نمایشگاه به اینجا سر می زنند و جنسی خریداری می کنند.
تنها بازمانده هنرخراطی در اردکان افزود:جوان ها با دیدن صنایع دستی جذب آن می شوند و به آن علاقه نشان می دهند اما برای یادگیری این هنر رغبتی نشان نمی دهند.
وی درخصوص بازار فروش گفت: بیشترین وقت من صرف ساختن وسایل کاربافی و نخ ریسی می شود که با هنر اشتک سازی مخلوط شده و نمایی جذاب پیدا می کند اما با وجود بازار فروش کم و عدم رغبت جوانان برای ورود به این عرصه می دانم که این هنر نفس های آخر خود را می کشد.
تحیتی ادامه داد: در گذشته افرادی چون غلام خراط و محمد کاکا حسین به این هنر می پرداختند اما در حال حاضر من تنها فردی هستم که به این کار مشغول هستم.
وی تاکید کرد: ساخت وسایل قدیمی و چوبی چون گهواره، گوشت کوب، ماسوره، چرخ پنبه ریسی، وسایل و قطعات کار بافی، کلک و غیره از دیگر هنرهای من است اما با توجه به کاهش هنر کاربافی و تقاضای کم مردم بازار رونق چندانی ندارد و باید با حداقل کارمزد ساخت.
خراط اردکانی در پایان با گلایه از مسئولین گفت: تا به حال هیچ اقدام و کمکی از جانب مسئولین صورت نگرفته و حتی هیچ یک از مسئولان برای بازدید از مغازه ام به اینجا نیامده اند.
انتهای پیام/ر*ح.ا
