ضرورت «اوتاپسی» دانشگاه علوم پزشکی اراک+فیلم

با توجه به این موارد لازم است نکاتی چند پیرامون موسیقی و گسترش آن در محیطی علمی همچون دانشگاه عنوان شود ؛

سابقه دیرپا و تاثیر ماندگار هنر موسیقی بر روح و جان انسان، آن را از جمله مهمترین و موثرترین هنرهای حیات بشری قرار داده است و همچنین حضور بزرگانی در ایران پیش از اسلام و به ویژه پس از آن، نمایانگر اهمیت هنر موسیقی در زندگی انسان ایرانی است تا جایی که معروف ترین نظریه پردازان موسیقی جهان اسلام را، موسیقی دانان ایرانی تشکیل می دهند.

از دیگر سو استفاده نابجا از هنر موسیقی و عدم رعایت اصول روان شناختی، تربیتی و اخلاقی آن، آسیب های روانی، اجتماعی و اخلاقی وسیعی را در طول زندگی انسانها رقم زده و انحرافات اساسی ایجاد نموده است.

با توجه به اینکه اجرای برخی برنامه های موسیقی در دانشگاه ها، دچار حاشیه های جنجال برانگیزی شده و فضای عمومی آنرا تحت تاثیر قرار داده، ضروری است که با برنامه ریزی صحیح و سیاستگذاری هماهنگ دستگاه های فرهنگی مرتبط با نظام آموزش عالی کشور، وضعیت برنامه های موسیقی فعلی را در جهت موسیقی متعالی، فاخر و در خدمت ارزش های دینی و ملی، هدایت کرد.

در سالی که روبه پایان است در دانشگاه های اراک به بهانه ی مراسم مذهبی و خیرخواهانه ، مجلس رقص و پایکوبی به راه انداخته شد و پیرامون همین موضوع واکنش های فراوانی در سطح دانشگاه به راه افتاد.

برخی مسئولین دانشگاه ها عنوان می کنند که برگزاری جشن بدون وجود موسیقی معنایی ندارد و هدف ما شاد کردن محیط دانشگاه است.

آخرین شاهکار فرهنگی در همین روزهای اخیر در دانشگاه علوم پزشکی اراک به اسم جشن نیکوکاری رقم خورد...

اوتاپسی(autopsy) دانشگاه علوم پزشکی اراک...!!

در دانشنامه ویکی پدیا اینگونه اوتاپسی را تعریف کرده اند: (کالبد گشایی)معاینه و بررسی بدن مرده از طریق برش و آزمایش برای تعیین علت مرگ یا تعیین ماهیت تغییرات آسیب‌شناختی است.

تحصیل و فراگیری دانشهای مرتبط با پزشکی به خودی خود از صعوبت و سختی قابل ملاحظه ای برخوردار است که همین امر مسئولین را بر آن میدارد تا با برنامه ریزی و تلاشِ قابل تحسین سعی در ایجاد محیطِ شاد و پر نشاط برای دانشجویان عزیز این دانشگاه داشته باشند چرا که دوری از خانواده در کنار سختی دروس ریز و درشت و طرح ها و کارهای عملی در بیمارستان، هر انسانِ سخت کوشی را خسته و ملول می کند.

اما سوالی که به نظر میرسد پیش روی همه تصمیم گیران این دانشگاه وجود دارد این است که جنس این شادی باید چگونه باشد. این شادی باید بادوام و اثر گذار در عمق جانِ مخاطب باشد و یا زودگذر و همراه اثرات تخریبی روحی و روانی؟ ناگفته پیداست اجرای برنامه هایی که از قسم دوم تبعیت می کنند خیلی آسان و بی درد سر است لکن اجرای برنامه های فرهنگی اثر گذار از قسم دوم که پیش نیاز آن شناخت عمیق از فطرت الهی انسان و بالتبع الزامات آن است کاری است بس دشوار و سخت که از عهده هر به اصطلاح مدیری بر نمی آید.

چندی پیش و در جریان برگزاری جشن مختلطی در اطراف اراک با یکی از مدیران فرهنگی دانشگاه ارتباط گرفته و نظر ایشان را جویا شدیم؛ این مدیر فرهنگی در پاسخ به سوال عنوان کردند:« برگزاری جشن بدون وجود موسیقی معنایی ندارد و هدف من شاد کردن محیط دانشگاه و جذب دانشجویان از این طریق است.» نسل فردا همان موقع بدون کم و کاست و از باب امر به معروف بخشی از نظریات رهبر معظم انقلاب را که به حق کارشناسی خبره در امر فرهنگ هستند را به این مضمون منتشر کرد:

مسئولین فرهنگی دانشگاهها بفهمند چه می کنند؟ شاد بودن برای هر محیطی خوب است، اما به چه قیمتی؟!

” بعضی‌ها کار فرهنگی را در داخل دانشگاه با کنسرت و اردوهای مختلط اشتباه گرفته‌اند ؛ خیال می کنند کار فرهنگی این است‌ ؛ می‌گویند باید دانشجو شاد باشد! شاد بودن برای هر محیطی چیز خوبی است امّا چه‌جوری؟ به چه قیمتی؟ غربی‌ها چقدر بهره برده‌اند از این اختلاط دختر و پسر که ما بهره ببریم؟ یک روزی به ما می گفتند که در اروپا -آن روز اروپا را مطرح می کردند-  حجاب نیست و زن و مرد با هم قاطی‌اند، هوس و شوق جنسی هم در آنجا طبعاً کنترل‌شده است. خب، حالا شما نگاه کنید ببینید همین‌جور است؟ آیا هوس‌ها کنترل‌شده است یا هوسها تحریک‌شده است؟ این‌همه جنایت جنسی امروز دارد در آمریکا و در اروپا اتّفاق می‌افتد؛ به جنس مخالف هم دیگر حالا اکتفا نمی کنند! و از این بدتر هم خواهد شد. اسلام انسان را شناخته است که حکم حجاب را داده، حکم عدم اختلاط زن و مرد را داده. اسلام من و شما را شناخته؛ (انسان‌) مال خدا است و (او) آفریننده‌ی ما است. اردوی مختلط یعنی چه؟ کوهنوردی مختلط، اردوی مختلط، گاهی حتّی خارج از کشور! نه، کار فرهنگی ماهیّت دیگری دارد، مفهوم دیگری دارد. مسئولین فرهنگی دانشگاه‌ها بفهمند چه‌کار می‌کنند کار فرهنگی صحیح این است که انسان مؤمن، متخلق، انقلابی، معتقد به آرمان‌ها، دوستدار کشور و نظام اسلامی و دارای بصیرت و عمق دینی و سیاسی تربیت شود.”  دیدار رهبر معظم انقلاب با روئسای دانشگاه ها، ۲۰ آبان ۹۴

حال و پس از گذشت تقریبا یک سال از این ماجرا اینکه مسئولان دانشگاه علوم پزشکی چه نظری در این مورد دارند مشخص نیست لکن ادامه روند برنامه های پیشین این دانشگاه در حوزه فرهنگی مسئله ای است که جای هر گونه نظر دهی و قضاوت را بسته است.

نگاه به روند برنامه های فرهنگی و به اصطلاح شاد مدیریت فرهنگی این دانشگاه نیاز به یک اوتاپسی جدی و ضروری دارد. به نظر می رسد مسئله از حد یک اختلاف نظر سطحی گذشته و به نوعی لج بازی تبدیل شده است به هر روی مسئولان این دانشگاه باید در نظر داشته باشند که خراب کردن همواره از ساختن سخت تر بوده است. مطمئنا اگر ذائقه دانشجویان را به برخی امور ضد فرهنگی عادت دادیم دیگر اصلاح آن کار بسیار سخت و تقریبا ناممکنی خواهد بود.

موسیقی راه جذاب کردن دانشگاه و جذب دانشجو نیست

"جذّابیّت از راه اردوی مختلط، صد درصد غلط و خطا است. بعضی‌ها این‌جوری جذّابیّت می خواهند ایجاد کنند. یک مجموعه‌ی  دانشجویی، حالا یا به‌عنوان پُرطمطراقِ مجموعه‌ی صنفی و علمی و تخصّصی، یا حتّی زیر عنوان اسلامی، دختر و پسر را با هم بردارند ببرند کوه، بردارند ببرند سفر، بردارند ببرند اروپا؛ اردوهای خارج از کشور! اینها قطعاً خیانت به محیط دانشجوییاست و خیانت به نسل آینده‌ی کشور است؛ بدون تردید. راه جذّابیّت اینها نیست. همچنان‌که گفتند، بنده هم تأکید کردم، راه جذّاب‌کردن مجموعه‌های شما این نیست که کنسرت موسیقی راه بیندازید. گفتم که یک‌روزی -سالها پیش البتّه- تشکّلهای‌دانشجویی یک‌چنین کاری را کردند. برای ما سؤال ایجاد شد که این مجموعه‌ی دانشجویی چرا این کار را میکند؟ خیلی برای من تعجّب‌آور بود. [وقتی که] پرسیدیم، گفتند میخواهیم دانشجوها را جذب کنیم. خب چوبش را بعداً خوردیم”  رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان ۲۰ تیر ۹۴

با این حال باید قانون به عنوان معیار صدور مجوز در دانشگاه ها مدنظر قرار بگیرد و هر گونه عدول از این قوانین همچون تیشه ای به ریشه ی رشد علمی دانشگاه خودنمایی خواهد کرد.

با تمام احوالات در دی ماه سال ۹۴ آیین نامه ی موسیقی در دانشگاه ها ابلاغ شده است و هرگونه فاصله گرفتن از این آیین نامه مصداق روشنی از قانون گریزی و قانون شکنی است ؛

این آیین ‌نامه، رسالت اصلی دانشگاه را تولید و توسعه ی علم، هنر و رشد فضایل اخلاقی و تربیتی دانسته و تاکید کرده است ترویج موسیقی کار ویژه ی دانشگاه‌ها محسوب نمی‌شود.

ماده دوم آیین‌ نامه استفاده از موسیقی فاخر و ارزشمند ایرانی را در کنار برنامه ‌ها مجاز دانسته و البته شش شرط هم برای این نوع موسیقی قائل شده است.

این آیین ‌نامه همچنین آموزش موسیقی را در دانشگاه ممنوع کرده و تنها برای دانشجویانی مجاز دانسته که موسیقی جزو سرفصل‌ های آموزشی مصوب آنهاست و اولویت برای اجرای موسیقی هم به مجموعه‌ ها و گروه ‌های دانشجویی و دانشگاهی داده شده است.

آیین نامه کامل موسیقی  در دانشگاه ها به صورت کامل در این قسمت (      اینجا     ) قرار گرفته است.

 بی تردید تعویض عینک های مدل غربی با عینک حقیقت بینی، به قله رسیدن دانشگاه را رقم خواهد زد.

انتهای پیام/ش