به گزارش خبرگزاری بسیج از خراسان جنوبی، حسن
رضا پور جهادگر گروه جهادی شهید حسین عرب خزاعی در یادداشتی اعلام کرد:
در پی سخنان هنجار شکن استاندار به برگزار نشدن یادواره شهدا و بزن وبرقص در استان به ایشان اعلام میکنم که خراسان جنوبی جای رجز خوانی نیست که کسی بخواهد درباره شهدا و یا خانواده های ایثارگران حرف بزند.
جناب آقای استاندار بزن و برقص در استان گره از کار جوانان باز نمی کند و این به ایجاد اشتغال برای جوانان استان نمی انجامد. آقای استاندار بدانید در خراسان جنوبی و مردم روستا که در دور ترین نقاط زندگی می کنند خودجوش برای برگزاری یادواره شهدا هرچه دارند به میدان می آورند.
بدانید مردم ولایت مدار روستاها و بسیجیان به هیچ کس اجازه نخواهند داد افرادی در استان رجز خوانی کنند که اگر این رجز خوانی ها ادامه پیدا کند با بسیجیان روبه رو خواهید شد و این به نفع شما نخواهد بود.
امروز ایران عزیز در وسط آتش است به دور و بر خود نگاه کنید. آقای استاندار ببینید چه خبر است کسی جرات نگاه چپ کردن به کشور ما را ندارد که این به پاس خون همین شهیدان است پس خیلی تندروی نکنید.
چرا برخي از مسئولين براي فرهنگ ايثار و شهادت، ارزش زيادي قائل نيستند و امروز از برگزار نشدن يادواره‌ي شهدا حرف مي‌زنند؟
فکر می کنید من و امثال من، فرهنگ و هدف انقلاب را از ياد برده‌ايم. نمي‌دانيم چرا انقلاب شد و قرار بود اين انقلاب چه بكند؟ اين‌كه اصل انقلاب و هدف والاي انقلاب را درك نكرده‌ايم و به‌خاطر اشتباهات عده‌اي كه شايد زماني خادم انقلاب بوده‌اند و امروز اشتباهاتي دارند است که اصل انقلاب را زير سؤال مي‌بريم.
انقلاب خوب است، انقلاب بهترين است؛ اين ما هستيم كه با رفتار و عمل‌مان، به انقلاب لطمه مي‌زنيم. متأسفم كه عده‌اي انقلاب را در اشخاص خلاصه مي‌كنند.
چرا روحيه‌ي انقلابي در وجود من و امثال من از بين رفته است؟ مگر يادمان نيست كه اوايل انقلاب، مردم شهر و روستا هرچه داشتند، خالصانه و با تمام وجود دادند تا انقلاب حفظ شود؟ روستايياني بودند كه نان شب‌شان را به رزمندگان مي‌دادند و جان خود و فرزندان‌شان را فداي راه انقلاب كردند.
حال سؤال من اين است: ما براي اين انقلاب چه كرده‌ايم و حاضريم چه كنيم؟ حتي حاضر نيستيم در گفت‌وگويمان با ديگران، از عقايدمان دفاع كنيم و چه انتظاري داريم كه در چنين شرايطي، مسئوليني كه دم از برگزار نشدن يادواره‌ي شهدا مي‌زنند؛ خود را جاي پدر يا مادر شهدا قرار دهند كه اگر فرزند آن‌ها صبح به مدرسه مي‌رود؛ تا برگشت فرزند خود در طول سه ساعت، لحظه‌شماري مي‌كنند؛ پس پدر و مادر شهيد چه صبري دارند كه سي سال هنوز فرزندشان به خانه برنگشته است؟
فرزنداني كه براي دفاع از انقلاب و ناموس ايران رفته بودند؛ حالا حرف از برگزار نشدن يادواره‌ي شهدا و رقص زن و مرد مي‌زنيد؟ همين صندلي‌هايي كه شما مسئولين در اختيار داريد، بدانيد كه با قطره قطره‌ي خون شهدا به دست آمده است كه شما با آرامش به اين صندلي‌ها تكيه مي‌كنيد. اگر شهدا نبودند، امروز از عراق و سوريه بدتر شده بوديم.
بيان من به برادران بسيجي و مردم روستا اين است كه اين‌گونه افراد كه دم از برگزار نشدن يادواره‌ي شهدا و رقص مختلط مي‌زنند، هيچ نفعي براي انقلاب نداشته و نخواهند داشت و براي مردم كه گره از كارشان باز كنند، مفيد نخواهند بود. اگر حرف شهدا در ميدان نباشد و به خون آن‌ها بي‌تفاوت باشيم، مطمئن باشيد كه ضربه‌ي سنگيني خواهيم خورد.
