مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: هنر خدا، خلق خدا، صنعت خدا – هر اسمی می‌خواهی روی آن بگذار –اینهایی است که آفریده است: آسمان، زمین،درخت.
به گزارش خبرگزاری بسیج، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: وقتی انبیا مأیوس شدند جاءَ
اَمرُنا. امر، متعلق به عالم امر و متعلق به صاحب الامر است. آیا نمی‌دانی
که امام زمان(عج)، متعلق به عالم امر است؟ او صاحب الامر است. عالم امر
چیست؟ امر، مال خود خداست – ملک خدا، ظهور خدا. اصلاً ظهور و ولی عصر(عج)
یعنی ظهور خدا. خدا خودش را ظاهر می‌کند. عالم امر این جور است. می‌گوییم
که او صاحب امر هم هست؛ یعنی امر را اجرا می کند. یک وقت است، مأمور است و
امر را اجرا می‌کند و یک وقت است که نه! اصلاً امر، خود اوست. امر را دیگری
جرا می‌کند؛ او خودش امر است. وجود خودش امر است. مال عالم امر است. بلکه
صاحب امر است که امر را در مومنین و مومنات ایجاد می‌کند تا کار کنند- تا
خدا را ظاهر کنند و نشان دهند.
مؤمن هم خدا را نشان می‌دهد. آیا چنین نیست؟ یک هنری که روی کاغذ است چه کسی را نشان می‌دهد؟ هنرمند را. خوب اینها هم هنر خدایند. او آنها را آفریده و اینجا نشسته‌اند. آیا خدا به واسطه آنها خودش را نشان نمی‌دهد؟ چطور است که هنر بچه‌ات، بچه تو را نشان می‌دهد. اگر بگویی بد است، بچه غضب می‌کند. می‌گوید آقاجان دیگر مشقهایم را به تو نمی‌دهم نگاه کنی. می‌گوید آیا گفتی هنر من بد است؟ عکس به این قشنگی! یک خط کشیده، دو تا دست و یک کلّه – آن را به تو می‌دهد. اگر بگویی بد است نه اینکه فقط حالا به تو غضب می‌کند؛ اگر این جور کارها را ادامه بدهی آخرش این بچه بزرگ می‌شود و کینه‌هایش جمع می‌شود و سرت را می‌بُرد! می‌گوید تو اصلاً از بچگی همه‌اش به من می‌گفتی تو نمی‌فهمی، تو نمی‌توانی، تو نمی‌دانی. مگر متوجه نبودی آنها هنر من و وجود من است؟ بچه علم ندارد. ولی شما این طور بخوان.
هنر خدا، خلق خدا، صنعت خدا – هر اسمی می‌خواهی روی آن بگذار –اینهایی است که آفریده است: آسمان، زمین،درخت. اینها خود را نشان نمی‌دهند، او را نشان می‌دهند. پس شما خیال می‌کنی وقتی راه می‌روی چه کسی را نشان می‌دهی؟ یک کمی به واسطه جنبه اولیه‌اش می‌گویند مثل بابایش راه می‌رود. یعنی بابایش را نشان می‌دهد. اگر دختر باشد می‌گویند مثل مادرش است. خداوند متعال پدر و مادر و اینها را هم آفریده است. اینها همه نقش‌اند. آنها را نقاش آفریده است. پس وقتی نگاه می‌کنی ببین که چقدر قشنگ است. خودت را هم در آینه درست نگاه کن – خانواده‌ات را، زنت را، بچه‌ات را. نگذار عیب بین و عیب‌جو باشی؛ خوب نیست.
کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 3
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی
مؤمن هم خدا را نشان می‌دهد. آیا چنین نیست؟ یک هنری که روی کاغذ است چه کسی را نشان می‌دهد؟ هنرمند را. خوب اینها هم هنر خدایند. او آنها را آفریده و اینجا نشسته‌اند. آیا خدا به واسطه آنها خودش را نشان نمی‌دهد؟ چطور است که هنر بچه‌ات، بچه تو را نشان می‌دهد. اگر بگویی بد است، بچه غضب می‌کند. می‌گوید آقاجان دیگر مشقهایم را به تو نمی‌دهم نگاه کنی. می‌گوید آیا گفتی هنر من بد است؟ عکس به این قشنگی! یک خط کشیده، دو تا دست و یک کلّه – آن را به تو می‌دهد. اگر بگویی بد است نه اینکه فقط حالا به تو غضب می‌کند؛ اگر این جور کارها را ادامه بدهی آخرش این بچه بزرگ می‌شود و کینه‌هایش جمع می‌شود و سرت را می‌بُرد! می‌گوید تو اصلاً از بچگی همه‌اش به من می‌گفتی تو نمی‌فهمی، تو نمی‌توانی، تو نمی‌دانی. مگر متوجه نبودی آنها هنر من و وجود من است؟ بچه علم ندارد. ولی شما این طور بخوان.
هنر خدا، خلق خدا، صنعت خدا – هر اسمی می‌خواهی روی آن بگذار –اینهایی است که آفریده است: آسمان، زمین،درخت. اینها خود را نشان نمی‌دهند، او را نشان می‌دهند. پس شما خیال می‌کنی وقتی راه می‌روی چه کسی را نشان می‌دهی؟ یک کمی به واسطه جنبه اولیه‌اش می‌گویند مثل بابایش راه می‌رود. یعنی بابایش را نشان می‌دهد. اگر دختر باشد می‌گویند مثل مادرش است. خداوند متعال پدر و مادر و اینها را هم آفریده است. اینها همه نقش‌اند. آنها را نقاش آفریده است. پس وقتی نگاه می‌کنی ببین که چقدر قشنگ است. خودت را هم در آینه درست نگاه کن – خانواده‌ات را، زنت را، بچه‌ات را. نگذار عیب بین و عیب‌جو باشی؛ خوب نیست.
کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 3
مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی
منبع: خبرگزاری تسنیم
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
