به گزارش سرویس بسیج اصناف و بازاریان کشور خبرگزاری بسیج،نساجی یکی از قدیمی ترین
صنعت های ایران است و یکی از صنعت های مغفول مانده ای است که می تواند
اشتغال زیادی برای کشور داشته باشد. کشور ایران به علت شرایط جغرافیایی بی
نظیر در غرب آسیا و همسایگی با کشورهای در بحران افغانستان و عراق و از طرف
دیگر راه اتصال خلیج فارس ودریای خزر و هم مرز بودن با کشورهای زیادی در
آسیا می تواند یکی از شاهراه های صنعت نساجی باشد.در دو دهه اخیر کشور ترکیه با سرمایه گذاری زیاد در این صنعت بسیاری از بازارهای کشورهای همسایه را در قبضه خود در آورده است و این سرمایه گذاری و طراحی ترک ها تا این جا پیش رفته است که مشتریان ایرانی مشتاق برندهای ترک هستند و تولیدکنندگان داخلی گاهی مجبورند با برندهای ترک محصولات خود را به فروش برسانند.
کارشناسان این عرصه می گویند افزایش هزینه های نیروی انسانی، افزایش دلار، تورم کشور و موارد بسیار متعدد دیگری هستند که دست به دست می دهند تا هزینه ها در تولید افزایش یابد.
از طرفی افزایش هزینه های تولید به خاطر عدم کشش در بازار نمی توان روی کالای تولید شده نهایی اضافه کرد و اگر تولیدکنندگان بخواهند افزایش هزینه های خود را با افزایش قیمت فروش کالا جبران کنند مشتری توان خرید کالا را نخواهد داشت و در واقع بازار خود را از دست رفته خواهد دید بنابراین مجبور است برای حفظ مشتریان خود سود خود را کاهش داده و با مشکلات مالی موجود دست و پنجه نرم کند.
مشکل بزرگ دیگر این است که هزینه های تولید امسال نسبت به سال گذشته حدود 25 درصد افزایش داشته است و در حال حاضر شرایط تولید طوری شده است که دیگر کسی تمایلی برای تولید به خاطر هزینه های بالا و سود کم ندارد و بیشتر افرادی که تازه می خواهند وارد بازار کار شوند به سمت واردات کالا سوق پیدا می کنند.
تولید کنندگان این صنعت می گویند در شرایط امروز کشور ظرفیت بیشتری برای تولید پارچه دارد، ولی برای زیرساخت ها و ماشین آلات پیشرفته باید هزینه زیادی انجام داد که حداقل برآوردی این دستگاه ها به قیمتی نزدیک به 700میلیون تومان می رسد درصورتی که با این هزینه بالا هم مسئولان حاضر نیستند از تولید کننده حمایت کنند و وام هایی با سود پایین و بازپرداخت کم در اختیار تولیدکنندگان قرار بدهند. و اگر تسهیلاتی هم در اختیار عده ای قرار می دهند به دست تولیدکنندگان واقعی قرار نمی گیرد و متاسفانه رانت خواران به بهانه تولید تسهیلات سنگینی دریافت می کنند.
به عنوان نمونه حیدر فتح اللهی یکی از تولید کنندگان صنف پوشاک و لباس است که به خاطر افزایش هزینه های تولید مجبور به تعطیل کردن تولیدی خود شده است.
فتح اللهی با اشاره به روند تعطیل شدن تولیدی خود به خبرنگار «رازق» گفت: «حدود 3 سالی است که تولیدی خود را جمع کردم که علت اصلی آن هم افزایش هزینه های تولید، افزایش مالیات و سایر هزینه های جانبی بود که با تولید پوشاک نمی توانستم این هزینه ها را جبران کنم به همین خاطر مجبور به تعطیلی تولیدی خود شدم.»
این تولیدکننده ادامه داد: «بارها از سوی ارگان های مختلف تقاضای کمک هزینه و تسهیلات برای جلوگیری از تعطیل شدن واحد تولیدی خودم کردم که متاسفانه هیچ کس به داد ما نرسید و مجبور شدم تولیدی خود با چندین کارگر را تعطیل کنم و در مغازه کوچکی به خیاطی و تعمیر لباس بپردازم.»
سید حسین افضلی عضو کمیسیون عمران مجلس نیز در این باره معتقد است: موانعی بسیار زیادی بر سر راه تولید قرار دارد واردات کالا را شاید بتوان یکی از اصلی ترین معضلات و موانع بر سر راه تولید دانست چرا که این واردات توان رقابت از تولید کنندگان داخلی ما را گرفته است و باید به این موضوع رسیدگی شود در حال حاضر هم من برنامه ای مدون و جامع برای مقابله با این موضوع نمی بینیم اما باید فکری به حال و روز این وضعیت کرد.
افضلی با بیان اینکه خام فروشی منابع و عدم بهره وری منابع معدنی خودمان نیز یکی دیگر از همین موارد است تصریح کرد: ورود افراد غیر متخصص به بخش تولید هم می تواند یکی از همین موانع باشد چرا که هستند افرادی که تسهیلاتی دریافت کرده اند و صرفا بدون هیچ تخصصی تولیدی را راه اندازی کرده اند و الان بخاطر مشکلات بوجود آمده در تولید خود مانده اند.
اما اضافه برمشکلاتی که در بالا ذکر شد طراحی قوی و زیبا و به روز یکی دیگر از مشکلات این صنعت است که با ورود جوانان باانگیزه و خوش فکر می توان آینده خوبی را برای این صنعت متصور شد.
اما در آخر بایدگفت که با سرمایه گذاری و حذف قوانین بروکراتیک و با دادن تسهیلات ارزان قیمت و حمایت تولید کننده نظیر معافیت های اولیه مالیاتی می توان شغلی پایدار برای جوانان خوش فکر و طراح ایرانی به وجود آورد و با طراحی های ایرانی اسلامی و با هنرمندی طراحان، بسیاری از بازارهای کشورهای همسایه و حتی کشورهای دیگر جهان را نیز به قبضه خود درآورد.
