حضور همیشگی همان فعالین دوران انقلاب بر مَسند مدیریت کشور را نباید صرفاً با استدلال "تجربه" و "سابقه" توجیه کرد؛ بلکه رویه بکارگیری پیرپاتال‌های دوران انقلاب، یک رویکرد مدیریتی به نام پیرپاتالیسم است!
به گزارش سرویس بسیج دانشجویی خبرگزاری بسیج،حضور همیشگی همان فعالین دوران انقلاب بر مَسند مدیریت کشور را نباید صرفاً
با استدلال "تجربه" و "سابقه" توجیه کرد؛ بلکه رویه بکارگیری پیرپاتال‌های
دوران انقلاب، یک رویکرد مدیریتی به نام پیرپاتالیسم است! در این خصوص قرارگاه شهید احمدی روشن منتشر کرد:
1- در دولت‌های پس از انقلاب اسلامی، باوجود اینکه شرایط اداره کشور تغییر
کرده، اما اغلب مدیران ارشد، ثابت بوده و نهایتاً از پُستی به پُست دیگر
جابه‌جا شده‌اند!
3- پیرپاتالیسم و حضور دائمی یک قشر ثابت بر مسند اداره کشور، افزایش
احتمالِ وقوع فساد در نتیجه‌ی اطمینان از جایگاه خود را به دنبال دارد.
اتفاقی که در این سال‌ها با نام‌های اختلاس، حقوق های نجومی و... ظهور کرده
است.
4- پیرپاتال‌هایی که در این ۳۸ سال همیشه مدیر و رئیس بوده و خود را صاحب
انقلاب دانسته‌اند(!!) در برابر تغییرات و نیازهای جدیدِ کشور مقاومت کرده و
رشد نظام اسلامی را کُند کرده‌اند.
5- پیرپاتالیسم مانع بزرگی در برابر شکوفایی استعدادِ نسل‌های بعدی انقلاب
است. از معدود تجارب موفقِ از کنار رفتن پیرپاتال‌ها از مدیریت امور و ظهور
استعداد جوانان، دوران 8 سال دفاع مقدس است؛ وقتی که «کوس جنگ» بلند
می‌شود...
اولویت کشور در انتخاب دوازدهم کنار زدنِ جریان پیرپاتالیسم است. نباید انقلابی بودن را در پیرپاتال‌های دوران انقلاب معنا کنیم. و نباید «کارآمدی و قوت اداره» را در چهره‌های تکراری جستجو کنیم.
کلام آخر: بعضی این‌جور خیال می‌کنند که انقلابیّون آن کسانی هستند که در
دوران امام یا در دوران مبارزات بودند؛ نه، اگر معنای انقلابی را این
بگیریم، انقلابی همین ما پیرپاتال‌ها خواهیم بود! «جوان‌ها» انقلابی‌اند و
می‌توانند انقلابی باشند. (مقام معظم رهبری ۹۵/۳/۱۴)
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
