یادبود بزرگان/
وقتی شخصیت بی‌نظیری مانند امام خمینی(ره) در محضر درس آیت الله رفیعی قزوینی تربیت می‌شود، بی‌گمان می‌توان به شخصیت والای استاد پی برد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، خاندان رفیعی قزوینی خاندانی مشهور از سادات حسینی در قزوین بشمار می‌رود که بسیاری از اهالی این خاندان اهل علم و تحقیق‌اند.
یکی از مشهور‌ترین علمای این خاندان آیت‌الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی است.
سید ابوالحسن از همان کودکی با راهنمایی پدر دانشمندش به تحصیل دانش و علوم الهی و دینی پرداخت.
وی پس از تحصیل مقدمات در مدرسه صالحیه قزوین از محضر فرزانگانی مانند حضرات استادان حاج ملا علی طارمی و ملا علی اکبر تاکستانی بهره برد.
او سپس تصمیم گرفت تا به تهران عزیمت کند و در حوزه علمیه این شهر به عنوان یکی از پربار‌ترین حوزه های فلسفی جهان اسلام، علوم نقلی را بیاموزد.
او در تهران به مجلس درس آیت الله حاج شیخ عبدالنبی نوری راه یافت و علوم عقلی و عرفانی را از او فرا گرفت؛ البته او در این مدت از وجود فرزانگان دیگری مانند حضرات آیات حاج میرزا مسیح طالقانی، سید محمد تنکابنی و شیخ محمدرضا نوری هم استفاده کرد و دانش فقهی و اصولی خویش را نزد آنان تکمیل کرد.
در عین حال، میرزا حسن کرمانشاهی، حاج فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، حاج شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی و میرزا هاشم اشکوری، دیگر استادانی هستند که سید ابوالحسن از خرمن دانش بیکران آنان، توشه بر می‌گیرد و در ادامه به تدریس فلسفه و عرفان مشغول می‌شود.
مدت زیادی نمی‌گذرد که حوزه درسی وی چنان شهرت مییابد که شاگردان مدارس دیگر نیز در درس آیت‌الله رفیعی حاضر میشوند.
و اما هجرت آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی به قم باعث می‌شود تا آیت الله رفیعی هم تصمیم به سکنی گزیدن در قم بگیرد تا هم دانش فقهی و اصولی خویش را در مکتب آیت الله حائری به کمال رساند و هم علوم عقلی را در حوزه علمیه قم رواج دهد.
اینگونه است که آن جناب مورد عنایت موسس حوزه علمیه قم قرار می‌گیرد و به امر ایشان در مسجد بالاسر حرم مطهر، بر کرسی تدریس مینشیند و همزمان با تدریس، به تحریر تعلیقاتی بر کتابهای مختلف همت می‌گمارد.
معظم له پس از مدتی و با دریافت اجازه اجتهاد از علمای نامی آنژ روزگار، به حوزه علمیه قزوین باز می‌گردد و با تدریس متون فقهی و حکمی و سطوح عالی فقه و اصول، به عنوان مجتهد قزوین و مرجع خاص و عام در امور و علوم الهی شناخته می‌شود و در عین حال در مسجد سلطانی قزوین به اقامه نماز جماعت می‌پردازد.
ادامه زندگی این فقیه عارف فیلسوف در قزوین، تهران و قم دنبال می‌شود و شاگردان فراوانی از محضرش استفاده می‌برند که از آن جمله می‌توان به شخصیتهای برجسته‌ای مانند حضرت امام خمینی اشاره کرد. همچنین حضرات آیات و حجج اسلام حسن حسن‌زاده آملی، محی‌الدین انواری، سید رضی شیرازی، سید جلال‌الدین آشتیانی، سید احمد قمی، میرزا حسین نوری، میرزا محمد ثقفی و غلامحسین ابراهیمی دینان از دیگر شاگردان آن استاد فرزانه بوده‌اند.
و اما آنگونه که درباره اندیشه‌های علامه قزوینی مشهور است، ایشان بر این باور بود که عرفان و قرآن و حدیث و حکمت از یکدیگر جدایی ندارند.
معظم له همچنین همانند حضرت ملا صدرا، یعنی صدرالمتألهین شیرازی، سیر علمی را با سلوک عملی هماهنگ ساخته بود؛ چنانکه بر پشت جلد دوم اسفار خود و با عنوان «فائده علویه»، اشاره می‌فرماید که در یافتن حقیقت امری و برای رهایی از اضطراب نفس، به سوی امام و مولایم سید الحکما الراسخین، امیر الاولیاء الموحدین، امیرالمومنین(ع) توجه تام پیدا کردم که با افاضه ربانی آن حضرت، مسائل حل شد و به یقین رسیدم.
همچنین درباره آن علامه روزگار باید به مکتوبات کم نظیر ایشان اشاره کرد که در کمال موجز و خلاصه بودن، جامعیت هم دارد. معظم له بر بیشتر کتابهای مهم فلسفی و عرفانی مانند مصباح الانس، شرح منظومه حکیم سبزواری، اسرار الحکم حکیم سبزواری، اسفار اربعه ملا صدرا، عرشیه ملا صدرا، شرح اصول کافی ملا صدرا، شوارق الالهام فیاض لاهیجی، اشارات و تنبیهات، مفاتیح‌الغیب ملا صدرا، شفای ابن سینا، اسرار الآیات ملاصدرا، فصوص الحکم قیصری، شرح حکمه الاشراق قطب‌الدین شیرازی، قبسات و وسیله النجاه آقا سید ابوالحسن اصفهانی شرح نوشته است و البته آثار فراوان دیگری هم در فلسفه و عرفان، فقه، ریاضیات و علم هیئت دارد که از آن جمله می‌توان به شرح دعای سحر، رساله معراج، رجعت، حرکت جوهریه، اتحاد عاقل و معقول، شب قدر و هدایه الأنام اشاره کرد.
و اما درباره شأن و مقام عظیم آن علامه بزرگوار، می‌توان به این نکته استاد شهید مرتضی مطهری اشاره کرد که می‌فرماید: «آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی از مشاهیر و معاریف اساتید در نیم قرن اخیر بود و جامع المعقول و المنقول بود».
استاد همچنین درباره آیت‌الله رفیعی قزوینی و در کتاب ارزشمند «خدمات متقابل اسلام و ایران» می‌نویسد: « استاد بزرگ ما، آیت‌الله خمینی مدّ ظله، شرح منظومه و قسمتی از اسفار را در نزد او خوانده اند و او را بالخصوص از نظر حُسن تقریر و بیان می‌ستودند».
همچنین آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی درباره شخصیت والای استادش، آیت‌الله علامه رفیعی قزوینی فرموده است: «حضرت آیت اللّه رفیعی کسی بوده است که پیش از ما، مرحوم امام خمینی (ره) در محضر انورش زانو زده است و معارف اندوخته است. یک روز در درس مصباح الانس به مناسبتی سخن از آن جناب به میان آورد و فرمود: آقای خمینی خیلی باهوش بود.»
آیت الله علامه سیّد ابوالحسن رفیعی قزوینی سرانجام پس از سال‌ها مجاهدت علمی و عملی، در اولین روز از ماه محرم الحرام سال 1395 هجری قمری و در 85 سالگی به ملکوت اعلی پیوست و پس از تشییعی باشکوه، در مسجد بالاسر آستان قدس فاطمی و در جوار مرقد مطهر استادش، آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی به خاک سپرده شد.
نقل است که آن مرحوم پس از ارتحال، با چهره ای نورانی و مسرور از لذّات معنوی به خواب برخی از شاگردانش آمد و اهتمام به قرآن کریم و نماز اوّل وقت را به همگان سفارش فرمود؛ عاش سعیدا و مات حمیدا.
منبع: خبرگزاری فارس
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
