گزارش «بسیج» از غفلت تیم مذاکرهکننده
مسئولان دولتی که پدیدآورندگان خسارت محض هستند، به جای پیگیری مطالبات ملت ایران و عدم اجرای تعهدات آمریکا از طریق متن ضعیف برجام، به نوعی روی به التماس و خواهش آورده اند.
سرویس سیاسی خبرگزاری بسیج - خسارت محض برجام، این روزها و در آستانه ی ورود به 9 ماهگی شدن از زمان اجرا، شرایط جالب توجهی به خود گرفته است تا جایی که روحانی و ظریف را به اعتراف در عهدشکنی حریف غیرقابل اعتماد آمریکایی ناگزیر کرد.
روحانی در حاشیه ی آخرین سخنرانی اش در کسوت ریاست جمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل، به اجرای کامل تعهدات ایران براساس متن برجام اشاره کرد و سپس تخلفات آمریکا را اینگونه برشمرد:
- متاسفانه آمریکا در برخی از موارد اهمالها، عقبماندگی و یا حتی تخلفاتی دارد
- در برجام آمده که کشورها باید همه شرایط لازم را برای فعالیت اقتصادی ایران آماده کنند و بنابراین همه موانعی که در روابط بانک، بیمه و امثال آنها بوده باید به طور کامل رفع شود. خزانهداری آمریکا به جای اینکه بانکهای جهان را به اجرای برجام تشویق بکند ، جملاتی را ادا میکند که آنها را میترساند و این باعث شده که برخی از بانکهای بزرگ به خاطر اینکه میترسند مورد تحریم خزانهداری آمریکا قرار بگیرند در مورد همکاری با ایران دچار تردید شوند و این یک تخلف بزرگ از طرف آمریکا است
- بانکهای بزرگ می خواهند در مواردی نظیر بندر و راهآهن و خرید هواپیما همکاری کنند و با مشکلاتی مواجه هستند. این موضوع طبق متن برجام تفسیر دیگری ندارد، آمریکاییها به جای اینکه بانکها را تشویق بکنند، با کلمات دو پهلو آنها را میترسانند و این ترساندن بانکها باعث شده که همکاری آنها با ایران به طور کامل نباشد و برخی از بانکها ترجیح دهند که این همکاریها را انجام ندهند
- مورد دیگری که آمریکا تخلف کرده اینکه در برجام به صراحت آمده که باید اجازه داده شود تا هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی به ایران به فروش برسد و امروز 8 ماه از برجام گذشته و بعد از این 8 ماه هنوز هم آمریکا برای دادن مجوز برای هواپیماهای مسافربری امروز و فردا میکند
- فشار به بانکها در زمینه کار با ایران به این بهانه قطعا تخلف از برجام است.
موارد فوق، تنها بخشی از دلواپسی های این روزهای رییس دولت یازدهم از نحوه ی اجرای برجام هست که در گفت و گو با شبکه تلویزیونی ان بی سی آمریکا مطرح شد.
اما همزمان با این افشاگری های تلخ، محمدجواد ظریف نیز برای عقب نماندن از قافله ی تازه دلواپس شده ها، نکات مشابه دیگری را مطرح کرد. وی در اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا صراحتا گفت: "مقصر معامله نکردن بانکهای اروپایی با ایران، آمریکاست."
ظریف افزود: "آمریکا در یک جمله به بانکهای اروپایی میگوید اشکالی ندارد با ایران معامله داشته باشید و در عوض در پنج صفحه اما و اگرهایی ذکر شده است و در نهایت این بانکها میگویند ما مسیر امنتر را در پیش میگیریم و اصلا ایران را فراموش میکنیم و نتیجه همیشه همین بوده است."
وزیر خارجه دولت یازدهم اعتراف نمود: "هیچیک از بانکهای اصلی اروپایی پس از گذشت 8 ماه از توافق هنوز هم نمیخواهند معاملهای با ایران داشته باشند." و این یعنی؛ نقض صریح متن و روح برجام!
اما جالب اینجاست که مسئولان دولتی که پدیدآورندگان خسارت محض هستند، به جای پیگیری مطالبات ملت ایران و عدم اجرای تعهدات آمریکا از طریق متن ضعیف برجام، به نوعی روی به التماس و خواهش آورده اند که اگر برجام شکست بخورد، همه شکست می خوریم و به نفع آمریکاست که...!
در حالی که طبق بندهای مختلفی که در برجام درج شده، برای چنین عهدشکنی هایی برخی پیش بینی های هرچند ضعیف اندیشیده شده است.
به عنوان مثال، در بند 24 متن برجام آمده: "چنانچه در هر زمانی پس از روز اجرا، ایران بر این اعتقاد باشد که هر تحریم یا اقدام محدودیت ساز مرتبط با هسته ای دیگری از یک عضو 1+5 در حال ممانعت از اجرای کامل لغو تحریم ها به نحو تشریح شده در این برجام است، عضو ذیربط برجام با هدف فیصله موضوع با ایران مشورت خواهد نمود و چنانچه توافق داشته باشند که لغو این تحریم یا اقدام محدودیت ساز مناسب میباشد، عضو مربوطهی برجام اقدام مقتضی را به عمل خواهد آورد. در صورتی که قادر به فیصله این موضوع نباشند، ایران یا هر عضو گروه1+5 می توانند موضوع را به کمیسیون مشترک ارجاع نمایند."
و یا در بند 26 قید شده: "ایالات متحده، با حسن نیت، نهایت تلاش خود را برای دوام این برجام و پیشگیری از ایجاد تداخل در تحقق متمتع شدن ایران از لغو تحریم های مشخص شده در پیوست دو به عمل خواهد آورد."
همچنین، بند 28 تصریح دارد: "گروه 1+5 و ایران متعهد هستند که این برجام را با حسن نیت و در فضایی سازنده، بر مبنای احترام متقابل اجرا نمایند و از هرگونه اقدام مغایر با نص، روح و نیت این برجام که اجرای موفقیت آمیز آن را مختل سازد، خودداری کنند. گروه 1+5 کلیه اقدامات لازم را برای لغو تحریم ها به نحو مقتضی به عمل خواهند آورد و از تحمیل مقررات آئین نامه ای استثنائی یا تبعیض آمیز و الزامات شکلی به جای تحریم ها و اقدامات محدودیت ساز تحت پوشش این برجام، خودداری می ورزند."
و در نهایت، بند 29 برنامه جامع اقدام مشترک اینگونه نگاشته شده است: "اتحادیه اروپایی و دولت های عضو و همچنین ایالات متحده، منطبق با قوانین خود، از هرگونه سیاست با هدف خاص تاثیرگذاری خصمانه و مستقیم بر عادی سازی تجارت و روابط اقتصادی با ایران، در تعارض با تعهداتشان مبنی بر عدم اخلال در اجرای موفقیت آمیز این برجام خودداری خواهند کرد."
مشاهده می شود که طبق بندهای فوق، در مواردی که هرکدام از طرفین ایران و 1+5 دچار عهدشکنی شوند، راهی برای شکایت و پیگیری بین المللی وجود دارد که لازم هست تیم مذاکره کننده ی کشورمان، به جای همنواشدن با دلواپسان و منتقد دلسوز، به فعال کردن ظرفیت های محدود برجام بیاندیشند.
هرچند، از قبل توافق تا کنون، کارشناسان حقوقدان، مکررا تاکید کرده اند که براساس فرآیندی که در کمیسیون مشترک پیش بینی شده، ایران در اقلیت محض به سر می برد و رای نهایی این کمیسیون که شامل 6 رای برای هر عضو حاضر در 1+5 و تنها یک رای برای جمهوری اسلامی است، پیش از قضاوت قابل محاسبه است.
جمعبندی آنکه، نتیجه ی 3 سال تمرکز افراط گونه بر مذاکراتی که منجر به برجام شد و خروجی 9 ماه از زمان اجرای آن، مردم و مسئولان دلسوز و مدافع منافع ملی را به این واقعیت رسانده است که اعتماد به دشمن، خسارت محض است و حالا، دیپلماسی التماسی و خواهشی جز سراب، راهی مقابل ملت ایران متصور نخواهد کرد.
روحانی در حاشیه ی آخرین سخنرانی اش در کسوت ریاست جمهوری در مجمع عمومی سازمان ملل، به اجرای کامل تعهدات ایران براساس متن برجام اشاره کرد و سپس تخلفات آمریکا را اینگونه برشمرد:
- متاسفانه آمریکا در برخی از موارد اهمالها، عقبماندگی و یا حتی تخلفاتی دارد
- در برجام آمده که کشورها باید همه شرایط لازم را برای فعالیت اقتصادی ایران آماده کنند و بنابراین همه موانعی که در روابط بانک، بیمه و امثال آنها بوده باید به طور کامل رفع شود. خزانهداری آمریکا به جای اینکه بانکهای جهان را به اجرای برجام تشویق بکند ، جملاتی را ادا میکند که آنها را میترساند و این باعث شده که برخی از بانکهای بزرگ به خاطر اینکه میترسند مورد تحریم خزانهداری آمریکا قرار بگیرند در مورد همکاری با ایران دچار تردید شوند و این یک تخلف بزرگ از طرف آمریکا است
- بانکهای بزرگ می خواهند در مواردی نظیر بندر و راهآهن و خرید هواپیما همکاری کنند و با مشکلاتی مواجه هستند. این موضوع طبق متن برجام تفسیر دیگری ندارد، آمریکاییها به جای اینکه بانکها را تشویق بکنند، با کلمات دو پهلو آنها را میترسانند و این ترساندن بانکها باعث شده که همکاری آنها با ایران به طور کامل نباشد و برخی از بانکها ترجیح دهند که این همکاریها را انجام ندهند
- مورد دیگری که آمریکا تخلف کرده اینکه در برجام به صراحت آمده که باید اجازه داده شود تا هواپیماهای مسافربری و غیرنظامی به ایران به فروش برسد و امروز 8 ماه از برجام گذشته و بعد از این 8 ماه هنوز هم آمریکا برای دادن مجوز برای هواپیماهای مسافربری امروز و فردا میکند
- فشار به بانکها در زمینه کار با ایران به این بهانه قطعا تخلف از برجام است.
موارد فوق، تنها بخشی از دلواپسی های این روزهای رییس دولت یازدهم از نحوه ی اجرای برجام هست که در گفت و گو با شبکه تلویزیونی ان بی سی آمریکا مطرح شد.
اما همزمان با این افشاگری های تلخ، محمدجواد ظریف نیز برای عقب نماندن از قافله ی تازه دلواپس شده ها، نکات مشابه دیگری را مطرح کرد. وی در اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا صراحتا گفت: "مقصر معامله نکردن بانکهای اروپایی با ایران، آمریکاست."
ظریف افزود: "آمریکا در یک جمله به بانکهای اروپایی میگوید اشکالی ندارد با ایران معامله داشته باشید و در عوض در پنج صفحه اما و اگرهایی ذکر شده است و در نهایت این بانکها میگویند ما مسیر امنتر را در پیش میگیریم و اصلا ایران را فراموش میکنیم و نتیجه همیشه همین بوده است."
وزیر خارجه دولت یازدهم اعتراف نمود: "هیچیک از بانکهای اصلی اروپایی پس از گذشت 8 ماه از توافق هنوز هم نمیخواهند معاملهای با ایران داشته باشند." و این یعنی؛ نقض صریح متن و روح برجام!
اما جالب اینجاست که مسئولان دولتی که پدیدآورندگان خسارت محض هستند، به جای پیگیری مطالبات ملت ایران و عدم اجرای تعهدات آمریکا از طریق متن ضعیف برجام، به نوعی روی به التماس و خواهش آورده اند که اگر برجام شکست بخورد، همه شکست می خوریم و به نفع آمریکاست که...!
در حالی که طبق بندهای مختلفی که در برجام درج شده، برای چنین عهدشکنی هایی برخی پیش بینی های هرچند ضعیف اندیشیده شده است.
به عنوان مثال، در بند 24 متن برجام آمده: "چنانچه در هر زمانی پس از روز اجرا، ایران بر این اعتقاد باشد که هر تحریم یا اقدام محدودیت ساز مرتبط با هسته ای دیگری از یک عضو 1+5 در حال ممانعت از اجرای کامل لغو تحریم ها به نحو تشریح شده در این برجام است، عضو ذیربط برجام با هدف فیصله موضوع با ایران مشورت خواهد نمود و چنانچه توافق داشته باشند که لغو این تحریم یا اقدام محدودیت ساز مناسب میباشد، عضو مربوطهی برجام اقدام مقتضی را به عمل خواهد آورد. در صورتی که قادر به فیصله این موضوع نباشند، ایران یا هر عضو گروه1+5 می توانند موضوع را به کمیسیون مشترک ارجاع نمایند."
و یا در بند 26 قید شده: "ایالات متحده، با حسن نیت، نهایت تلاش خود را برای دوام این برجام و پیشگیری از ایجاد تداخل در تحقق متمتع شدن ایران از لغو تحریم های مشخص شده در پیوست دو به عمل خواهد آورد."
همچنین، بند 28 تصریح دارد: "گروه 1+5 و ایران متعهد هستند که این برجام را با حسن نیت و در فضایی سازنده، بر مبنای احترام متقابل اجرا نمایند و از هرگونه اقدام مغایر با نص، روح و نیت این برجام که اجرای موفقیت آمیز آن را مختل سازد، خودداری کنند. گروه 1+5 کلیه اقدامات لازم را برای لغو تحریم ها به نحو مقتضی به عمل خواهند آورد و از تحمیل مقررات آئین نامه ای استثنائی یا تبعیض آمیز و الزامات شکلی به جای تحریم ها و اقدامات محدودیت ساز تحت پوشش این برجام، خودداری می ورزند."
و در نهایت، بند 29 برنامه جامع اقدام مشترک اینگونه نگاشته شده است: "اتحادیه اروپایی و دولت های عضو و همچنین ایالات متحده، منطبق با قوانین خود، از هرگونه سیاست با هدف خاص تاثیرگذاری خصمانه و مستقیم بر عادی سازی تجارت و روابط اقتصادی با ایران، در تعارض با تعهداتشان مبنی بر عدم اخلال در اجرای موفقیت آمیز این برجام خودداری خواهند کرد."
مشاهده می شود که طبق بندهای فوق، در مواردی که هرکدام از طرفین ایران و 1+5 دچار عهدشکنی شوند، راهی برای شکایت و پیگیری بین المللی وجود دارد که لازم هست تیم مذاکره کننده ی کشورمان، به جای همنواشدن با دلواپسان و منتقد دلسوز، به فعال کردن ظرفیت های محدود برجام بیاندیشند.
هرچند، از قبل توافق تا کنون، کارشناسان حقوقدان، مکررا تاکید کرده اند که براساس فرآیندی که در کمیسیون مشترک پیش بینی شده، ایران در اقلیت محض به سر می برد و رای نهایی این کمیسیون که شامل 6 رای برای هر عضو حاضر در 1+5 و تنها یک رای برای جمهوری اسلامی است، پیش از قضاوت قابل محاسبه است.
جمعبندی آنکه، نتیجه ی 3 سال تمرکز افراط گونه بر مذاکراتی که منجر به برجام شد و خروجی 9 ماه از زمان اجرای آن، مردم و مسئولان دلسوز و مدافع منافع ملی را به این واقعیت رسانده است که اعتماد به دشمن، خسارت محض است و حالا، دیپلماسی التماسی و خواهشی جز سراب، راهی مقابل ملت ایران متصور نخواهد کرد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰