روحانی؛ سرهنگ مفاسد مالی گذشته، رئوف فیش نجومی‌های فعلی!

یکی از تامل برانگیزترین صحبت‌های رئیس جمهور، اشاره ایشان به موضوع مبارزه با مفاسد اقتصادی و رانت‌های دولتی بود. رئیس جمهور کشورمان با بیان اینکه با بگیر و ببندها فساد حل نمی‌شود، ادامه داد: در مبارزه با فساد باید به ریشه‌ها بپردازیم؛ اگر کسی جایی حقوقی ناعادلانه گرفته است، با دادگاه و چوب و شلاق کار پیش نمی‌رود بلکه باید به ریشه‌ها بپردازیم. دولت در حال پرداختن به ریشه‌ها در این موضوع است و می‌گوید که در این راه ذینفع نباید تصمیم گیر باشد بلکه قانون باید شفاف باشد و دستگاه‌های نظارت باید دقیق نظارت می‌کردند و نظارت کنند. (اینجا)

به نظر می‌رسد این حرف‌های وی، یک عقب نشینی آشکار در زمینه مبارزه با مفاسد مالی است. همچنین، این سخنان، رد ادعای مبارزه با مفاسد از درون دولت و با اولویت دادن به خودی‌ هاست. ادعایی که پس از لو رفتن فیش‌های نجومی، از سوی دولت مردان خصوصا شخص رئیس جمهور به طور شفاف مطرح شد، اما حالا که زمان عمل کردن فرا رسیده، روحانی مبارزه با فساد را از نقطه‌های مشخص و نقد به موارد نسیه حواله می‌دهد.

ای‌کاش در اولین نشست رئیس جمهور با رسانه‌ها، یک خبرنگار جسور و دلسوز پیدا شود و از ایشان بپرسد که آقای روحانی، چطور وقتی صحبت از مبارزه با مفاسد مالی ادوار گذشته می‌شود، شما شدیدا سرهنگ شده و صحبت از بگیر و ببند به میان می‌آورید اما وقتی صحبت از فساد مالی درون دولت و نزدیکان شما می‌شود، نباید بگیر و ببند راه انداخت و کل ماجرا، یک مسئله فلسفی می‌شود که باید رفت دنبال ریشه‌هایش؟! کجاست آن انصافی که سه سال است در هر تریبونی و در نقد منتقدان برجام، از آن دم می‌زنید. حقیقتا این حرف‌های شما مصداق صحبت افرادی‌ست که قانون را تنها برای دیگران می‌خواهند.

اما صحبت‌های قابل تامل رئیس جمهور به همین‌ جا ختم نمی‌شود. وی در عجیب‌ترین بخش صحبتش در خصوص کارنامه دولت گفت: «اگر دولت در سه سال عمر خود اقدامی انجام نداده است حداقل برجام را محقق ساخته است و ما توانستیم در برجام قدرت سیاسی خود را به رخ دنیا بکشیم.» (اینجا)

چقدر صحبت‌های رئیس جمهور در این همایش بوی عقب نشینی می‌دهد. دولتی که قرار بود در 100 روز مشکلات کشور را حل کند زیرا به نظر آنها اصل همه این مشکلات ریشه در مدیریت کشور داشت، حالا که بیش از 10 دوره از آن وعده 100 روزه گذشته، نه تنها مشکلات اساسی کشور را نتوانسته‌اند حل کنند بلکه تمرکز اصلی خود را بر روی برجامی گذاشته‌اند که ماحصل آن برای کشور، تا امروز "تقریبا هیچ" است.

و حالا این "تقریبا هیچ" از نظر رئیس جمهور اگر تمامی عایدات دولت در این سه باشد، به همه چیز می‌ارزد. معلوم نیست دکتر روحانی با کدام متر و معیار به این جمع بندی رسیده است که "تقریبا هیچ" را برای نتیجه این سه سال عملکرد دولت کافی می‌داند؟! بدیهی‌ست وقتی یک دولت، برای خدمتگزاری به مردم، حد و مرز قائل شود و اینچنین این مرزها را پایین آورده، نباید هم مشکلاتی که وعده حل آنها در 100 روز داده شده بود، حل شود. خصوصا در حوزه اقتصادی که در این سال‌ها به پاشنه آشیل کشور تبدیل شده است.

اما درک مردم از اقتصاد کشور، با این تصویرسازی آقای رئیس جمهور بسیار متفاوت است. چه در حوزه بازار که عبارت "پول در بازار نمی‌چرخد" تبدیل به نقل محافل بازاریان شده است. چه در حوزه دغدغه‌های اجتماعی که هنوز، بیکاری عمده مشکل خانواده‌هاست. اما از آن بدتر این است که حجت‌الاسلام روحانی رئیس‌جمهور کشورمان در حالی دستاوردهای سه ساله دولت را برشمرد که هیچ اشاره‌ای به وضعیت اقتصادی مردم و بیکاری جوانان نکرد!

شاید هم نباید انتظار داشت ایشان در این مورد اظهار نظر کنند. وقتی روحانی به واسطه برجام به این درجه از رضایت نسبت به عملکرد خود رسیده، گفتن‌ها و نگفتن‌های ایشان دیگر دلیل نمی‌خواهد. فقط امیدواریم یادشان نرفته باشد که امام خامنه‌ای در خصوص عدم ورود دولت به رقابت‌های انتخاباتی به دولت توصیه کردند که بهترین تبلیغ برای شما، خوب عمل کردن است. حال وقتی حد این عمل خوب، برجام است که آن هم محقق شده، بعید است عملکرد مثمرثمری از ایشان بروز پیدا کند که خروجی آن در انتخابات به داد دولت برسد.